8 Aralık 2015 Salı

Ben her gece oğlumla birlikte uykuya gidiyorum.

Bebeklerin ve çocukların bir rutine sahip olmasını önemsiyorum. Çünkü onlar bir sonraki adımı bilmenin güvenliği içinde hissediyorlar kendilerini.

Arca bebekken, özellikle uykusunun düzenli olmasına kafayı takmıştık. Tabii ki yemesi içmesi sıçması gazı boku püsürü hepsine taktık da en bi’ çok bu uyku. Benim gibi uyumayı pek sevmeyen bir insan bile o uykusuzluğa isyan etmişti. Arca el kadar bebeyken Tracy’nin yatır kaldır yöntemiyle bir güzel kendi kendine uykuya dalmayı öğretmiştik ya da öğrenilmiş çaresizliği o yaşta kavratmıştık. Neyse vicdan micdan oralara girmeyeceğim.

Biz o kadar uğraştık da çocuğa uyku eğitimi verdik ya, elimizde patladı.

Arca iki yaşına bastığının ertesi günü hastaneye yatırıldı, ben de tabii ki.

Hastane o yaşta (bence her yaşta) bir çocuk için ciddi bir travma ve annesi olarak her saniye yanında olman gerekiyor, uyurken bile… Geceleri bizimle kalan refakatçilerin yalancısıyım, Arca gecenin bir vakti uyanıp el yordamıyla beni arar, yüzümü yanaklarımı yoklar, iyice koynuma sokulup tekrar uykuya dalarmış. İşte o günlerden kalma bir rutinle ben hala Arca ile uykuya gidiyorum.

Evet Arca’nın yatağı ayrı ve evet o yatakta yatmak hiç rahat değil ve uyuyakalsam bile mutlaka kendi yatağıma geçiyorum ve elbette Arca gece sabah ne zaman isterse bizim yatağımıza gelebilir…

Yıllardır bu süregelen alışkanlığımızdan hiç de şikayetçi değilim, hatta günün en mutlu dakikaları uyku rutininden (diş fırçalama, tuvalet, kitap seçme) hemen sonra Arca’nın yatağındaki sohbet zamanı… Günü değerlendirmeler, ufak tefek masajlar, kitap okuma ve birbirimize kocaman sarılma…

Ecnebi filmlerdeki gibi, kitabımızı okuduk, ışığı söndürüp kapısını kapattık yok yani bizde. Eskiden olsa yani o yatır kaldır metotlarını denediğimiz aylarda olsa, bu romantik sahneye gıpta edebilirdim ama hastane zamanlarından beri hiç gözüm yok. Gün içinde işlerim varken ilgilenemediğim her dakikanın acısını işte o uyku öncesi rutininde çıkarıyoruz. Zaten adamı bir sabah görüyorum, bir iki saat de akşam, zaten deli gibi özlüyorum, kimse kusura bakmasın hayat çok kısa ve birlikte geçirdiğimiz anlar hiç yetmiyor.

Hem yakında beni yanından şutlamayacağı ne malum?


12 yorum:

  1. Adsız8 Aralık 2015 09:44

    gece uyanıyorsun ve yanında huzurla uyuyan bir melek surat. bundan daha tatlı bir şey var mı?Biz de uzunca bir süre birlikte yattık. Çok da iyi etmişiz. Şimdi biz evdeyiz ama o çalışıyor. Kişiler değişti ama döngü yine aynı. Sabah biraz akşam 1-2 saat görüşebiliyoruz.Velhasıl bu güzel günlerin tadını çıkar. Bol bol öp kokla oyna
    Çenebaz

    YanıtlaSil
  2. Unknown8 Aralık 2015 10:50

    İlk fotoğrafın hastane ortamında çekildiğini görmezsek, ne tatlı bir fotoğraf :)
    Uyku konusunda ben de oldukça dertliydim ama sanırım artık sorgulamayı ve kurcalamayı bıraktım.
    SAğlığına odaklanıp mutlu olmaya çalışıyorum, elimdeki bu çünkü :)
    Sevgiler

    YanıtlaSil
  3. Colorful8 Aralık 2015 11:51

    Tamda bizim durumumuz :) 22 aylik ama hala koyun koyuna uyuyoruz, sarmas, koklas. Birakin aglasin tarzi yaklasimlar asla bize uygun olmadigi icin biz daha ilk bastan zaten koyverdik durumu :) Hic kasmaya, birbirimizi uzmeye gerek yok dedik, boylesi bize daha uygun. Evet zor oluyor tepemize cikiyor falan gece ama dedigin gibi Yeliz hayat kisa, keyfini cikaralim. Her cocuk kitaba uygun buyumek zorunda degil ayrica.

    YanıtlaSil
  4. ikikızannesi8 Aralık 2015 13:40

    2 gün önce 4 yaşına giren kızımla hala koyun koyuna, sırtsırta sarmaş dolaş yatıyorum. Yok psikolojisi bozulur hala mı beraber yatıyosunuz vs laflarına takmadan duymadan seviyorum kızımla hatta arada 14 yaşındaki kızımda geliyor yanımıza kızlar gecesi yapıyoruz ben mutlu onlar mutlu

    YanıtlaSil
  5. bahar renkleri8 Aralık 2015 14:59

    Yeliz ben de en çok o uyku öncesi sohbeti, muhabbeti seviyorum.Galiba o yüzden uyku konusunda katı kurallarım yok.Ama başlarda vardı belki o ilk öğretiler işe yaradı şimdi her türlü uyur,sıkıntı yok da dediğin gibi zaten az görüyoruz,kokusunu duya duya uyutmak gibisi var mı.Hatta bazen uyuturken uyumak gibisi.Ama bazen de dengesiz kişiliğim çıkıyor ortaya uyuyorum ben de diye söylenip bu ne diyorum,o yüzden bir gece anne ile bir gece baba ile uyuyor sıpa.

    YanıtlaSil
  6. CEREN8 Aralık 2015 16:57

    Ben uyku konusunda hatta bir çok konuda hiç öyle "mikkemmel anne" olamadım arkadaş..Benim bücürüm 2 yaşına gelene kadar koynumda yattı,ayıramadık bi türlü yatağını,çok denedik olmayınca koyverdik, sonuçta 20 yaşına kadar benimle yatacak hali yok değil mi? Şu anda 1. sınıfa gidiyor ve ben de her gece oğlumla uyumaya gidip o yuyuduktan sonra yatağıma geçiyorum,üstelik bunu bayıla bayıla yapıyorum.Ama gece kendi yatağına yatırdığım çocuk ne hikmetse(!) her sabah bizim yatağımızda uyanıyor,ne yapayım yani ben de kıyamayıp alıyorum yine koynuma,sarılıp öpüşe koklaşa uyuyoruz işte ne güzel..Durumdan sadece bizim evin muhteremi şikayetçi olsa da oğlum ve ben oy çokluğuyla kazanıyoruz :)

    YanıtlaSil
  7. ZEYNEP8 Aralık 2015 21:48

    gece uyanıp hoop çocukların odasına kaymışlığım çoktur.. Akşam yatma rutini ikisine ayrı ayrı sarıl op konus uyut seklinde yasanıyor zaten, gece de ben gitmezsem onlar geliyor sabaha karsı :) Hıc de şikayetçi değilim. 7 yaşındakinin yakındır bana posta koyması, başladı bile opme beni, sarılma demeye.. O yuzden 'yumul yumulabildiğin kadar' çizgisinden hiiç uzaklasmıyorum:))

    YanıtlaSil
  8. Gozde8 Aralık 2015 23:09

    Nil artık sabaha kadar derin uyuyor.(4 yaşında) top patlasa duymaz halde. Son1 aydır yatağında kendi kendine uyımuş çocuğu gecenin bir yarısı kucaklayıp kendi yatağımıza taşıyorum. O kadar özlüyorum ki onu. Hayat kısacık ve kendi yatağında kendi uyusun bana göre değil. Zaman su misali, ne kadar çok koklasam onu kar kardır diye düşünüyorum.

    YanıtlaSil
  9. Unknown9 Aralık 2015 13:51

    oğlum Bartu 9 yaşında halen daha da aynı durumdayız ben/biz, bir gece babası bir gece ben, kitap okuruz,sarılırız,dualar okuruz,öpüşürüz,koklaşırız,günün kritiğini yaparız,hayallerimizden ve planlarımızdan bahsederiz vs vs bu durumdan hiç mi hiç şikayetçi değiliz bilakis dediğiniz gibi yarın birgün bugünleri/geceleri mumla arayacağız zaman hızla akıp gidiyor mutlu aile mutlu çocuk,doymadım doyamadım sevmelere seni ben ;)

    YanıtlaSil
  10. Unknown9 Aralık 2015 13:51

    Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  11. TUĞBA'NIN DÜNYASI10 Aralık 2015 11:55

    Böyle hususlarda herhalde kimsenin ne dediği umurumda olmazdı. Bence de en iyisini yapıyorsun. Sevgi her şeyden önce gelir ve asıl ihtiyaçları bu bence. Şimdi düşününce koca kazıktım anne babamla uyurdum arada sırada ve onlar harikaydı. O anların özlemiyle bazen hala gider girerim aralarına. O anki duygu paylaşımları gibisi yok ve her zaman sevgiyle hatırlanacaklar...

    YanıtlaSil
  12. Hüma Kuşu11 Aralık 2015 16:01

    ben hiçbir zaman uyku konusunda kasmadım.. nasıl isterse öyle uyudu, önceleri emerek sonra yanında yatarak.. hala kitap okuduktan sonra sevme, sırt kaşıma seansı oluyor. kimi zaman hadi iyi geceler diyip çıkıyorum kimi zaman uykuya dalana kadar bırakmıyor beni.. nasılsa büyüyecekler tadını çıkarsın onlar da biz de..

    YanıtlaSil