Seneye görüşürüz (ıyyyy kendimden tiksindim:)))

Yılın son günü. Çalışıyorum. Tabii şu anda değil. Şu anda öğle molası verdim, ofisin penceresine vuran güneşin ışığında oynaşan kar tanelerini seyrediyorum. Evet İzmir'de kar yağıyor ve evet, bu cümle bu yaşıma kadar en fazla on beş kere telaffuz edilmiştir.

Sabah on beş dakika otobüs durağında beklerken arkadaşım Nazlı ve ablamın ayrı zamanlarda ve birbirlerinden habersiz gönderdikleri aşağıdaki pasajı düşünüyordum.

Evinde otur, ne işin var sokaklarda, değil mi ya? YGS'ye hazırlanmakta olan, bir meslek sahibi olmak için çalışan genç kızlarımızı nasıl da motive edici bir pasaj... Ben size bir şey söyleyeyim canlarım "Yaşam zor" bu kadar! İster kocana yavruna sofra hazırlama "lüks"üne sahip ol, ister benim gibi soğukta ofise yetişebilmek için otobüs bekle, yaşam zor. O yüzden sen bunlara kulak asma, e mi benim güzel kardeşim? Hayatını, kaderini eline al.

Bu arada kadının isminin Yeliz olması da manidar. Lan ben böyle karı milletini çalışmaya teşvik ediyorum diye yüksek makamlardan bana bir mesaj filan mı verilmek isteniyor, nedir?

Neyse ne! Boşver. Biz bugün Bursa'ya gidiyoruz. Gidebilirsek tabii. Gözümüz kulağımız hava ve yol durumunda. Bursa ofisi aradık, canlı bağlandık sabah, bizim arkadaşlar kardan adam yapıyorlardı. İstanbul'daki arkadaşıma Bursa'ya gideceğiz dedim, kayak yaparsın ne güzel dedi. Puahhahah ben ve kayak? Ben deniz çocuğum, biz tatil deyince deniz, tekne, kum, güneş onu anlıyoruz, bizim lügatta kayak yok. Karla ilgili tek sporum allahın izniyle kartopu oynamak ve kardan adam inşa etmekle sınırlı olacak. Benim muhterem eldiven tedarik ediyor. Evet eldivenimiz bile yok.

Satırlarıma bir yılbaşı geleneği haline getirdiğim yılbaşı ağacı topundan yansıyan selfie çalışması ile son verirken cümlemiz (anneannem beni izliyorsun biliyorum) için sağlık, huzur, barış diliyorum.

Seneye görüşürüz:)