18 Haziran 2014 Çarşamba

Arca yavrum senin annen bir sulu gözdü....

Bak bacım bu fotoğraf sana hiçbir şey ifade etmeyebilir. Çocuk işte uyuyor, anası da manyak mı ne fotoğrafını çekmiş vah yavrum diyebilir kimileri. Biraz daha dikkatli başka birilerinin aklından ise “yuh lan kadına bak çocuğun tırnakları çapa gibi olmuş, kesmemiş, az ye de bir tırnak makası al eline” düşüncesi geçebilir.

Hepsine eyvallah.

Tepelemeyeceğim ancak yüksek müsaadenle çemkireceğim…



Var ya ben o tırnakları öyle görebilmek için bir seneden fazladır bekliyorum sen biliyor musun, ha?  Geçen yıl bu zamanlar bu çocuk el tırnaklarını bitiriyor yetmiyor ayaklarına geçiyordu, bilmem anlatabildim mi? Yok, sana kastım yok, ben aylarca anneliğimi sorguladım. İlker ters yaptı, ben görmezden gelmeye çalıştım, aylar sürdü karşılıklı işkencemiz. Eski okulunu suçladık, yeni okulunda sihirli değnekle düzelecek sandık. Yetmedi, psikologla, öğretmeniyle konuştuk.

“Bu çocuk niye tırnak yiyor, arkadaş!” dedik. Dedik de elimiz böğrümüzde kalakaldık.
Arca da üzülüyordu, yediği tırnakları için özür diliyordu, farkında bile değildi. Böyle böyle nerden baksan bir sene geçti gitti.

Geçenlerde bir gün banyo yaptı ve giyinmesine yardım ederken ayyy elim çizildi. Bir baktım tırnakları uzamış. UZAMIŞ LAN UZAMIŞ!! O gün o tırnakları keserken gözyaşlarımı tutamadım. Allahım ben kaç zamandır bu çocuğun tırnaklarını kesmiyordum yav? Özlemişim : )

Bu bana iki şey öğretti. Evet, zor bir dönemde kendi haline bırakmamış ve elimizden geleni yapmıştık, ama tam da biz artık “yapabileceklerimiz bu kadardır, gerisi onun yapabileceği şey” dediğimizde ve kendi haline bıraktığımızda sonlandı. Belki de her şeyin bir dönemi oluyor ve bu tırnak yeme dönemi de geçiciydi, bitti. İkincisi sulu gözün önde gideni bayrak sallayanıymış lan ben! Elimde tırnaklar, gözlerim nemli… O akşam benden mutlusu yoktu.

Yok bir tane daha var. Sulu göz Yeliz’in anne hallerinden başka bir tane.

Bir akşam bu cücenin yatağına uzanmışız, günlük sohbet, sırt kaşıma yok efendim, ayak masajı, kitap okuma, öpüşme koklaşma derken Arca kafayı yastığa gömdü. “ayyyy annenin uyku kokusuuuu” diye iç geçiriverdi ve başladı anlatmaya: “ben bazen okula gitmek istemiyorum, bu anne uyku kokusu yastığına bütün gün yatmak istiyorum. Seni çok özlüyorum”

Oradan bakınca pek öküz görünebilirim ama özünde duygusal bir insanım, anneyim lan ben! Ay bir ağlarsın bir ağlarsın…. Allah seni inandırsın içim çıktı. Sonra da Arca’yı üzülmediğime inandırmak için kıçım çıktı. Mutluluktan ağlatmayı biliyor da mutluluktan ağlanacağına da aklı ermiyor cücenin.

Ulen bu itin babası beni bu kadar ağlatmadı lan bu ne be!?

9 yorum:

  1. ne kadar güzel :) benim 3 yaşındaki cadı kızım da sürekli tırnak yiyor. Ne ettiysem kar etmedi. Hatta tırnak yediğini farkettiğimde arkasını dönüp öyle yemeye devam ediyor ya da beni odasından çıkarıyor :(
    umarım ben de birgün kızımın tırnaklarını kesebilirim :(

    YanıtlaSil
  2. annelik çok zor.benim oğlumda anaokuluna başladığı zaman bazı tikler geliştirmişti.Farkederetmez ögretmeni ile okulun danışmanı ile konuştum ama ne fayda kar etmedi.günlerce ağladığımı biliyorum.evet abartmıyorum günlerce acaba nerede yanlış yaptım diye hep sorgulayıp durdum kendimi.eşimin kardeşi öğretmen Ankarada kendi çalıştığı okulun piskoloğu ile bile görüştü düşün ne kadar çaresiz kaldım.Ama sonra bir baktım geçmiş.o günkü mutluluğumu anlatacak kelime bulamam.Bazen bazı şeyleri zamana bırakmak gerektiğini o zaman ögrendim.o yüzden seni çok iyi anlıyorum.

    YanıtlaSil
  3. bizim baba da tırnak yediği için kızım da yiyecek diye çok korkuyorum 11 aylık kızım genetiklik var mı bilmem ama :)
    çalışan bir anne olarak sizi çok iyi anlıyorum. sürekli bir vicdan azabı yaşıyor çalışan anneler

    YanıtlaSil
  4. Yeliz ben bir ağlayayım... Henüz iki yaşında falanken Gamse bana, Anne bir gün ben seni sevmesem bile sen beni hep sev tamam mı dedi. Ağlatır ulan bunlar adamı:))
    Öperim ikinizi de

    YanıtlaSil
  5. Çocukları tırnak yiyenler, içiniz raharlasın diye yazıyorum. Annem ev hanımıydı yani çalışmıyordu. Ev desen gül be şekerdi, babam çok komik adamdır, annemle (en azından bizim yanımızda) hiç bir tartışmalarına tanık olmadık. Etrafımda hiç tırnak yiyen de yok ama ben dişlerim çıktığından beri tırnak yiyorum. herhalde takma diş takana kadar da yiyeceğim. ben de neşeli, pozitif bir insanım ama bu (benim için) içimden gelen bir dürtü. hele kitap okurken kendimden geçiyorum, ellerim ıpıslak oluyor(evet, iğrencim) bu arada Ayşe Arman da sıkı bir tırnak yiyici:)))))Elbette ilgilenin, sorunu çözmeye çalışın ama her şey olacağına varıyor. bu arada Arcam beni bile ağlattı be, ne romantik veletmiş. Öperim o anne kokulu saçlarından
    Çenebaz

    YanıtlaSil
  6. Biz de gectik ayni yollardan. Oglanin tirnaklari uzadigi gun bizde bayram vardi. Bayagi bir kutladik, sarildik, opustuk, oynadik, hopladik, zipladik. Cok iyi anliyorum o yuzden.

    YanıtlaSil
  7. benı de ağlattı Arca,yureklerı ne guzel bu çocukların....

    benım oğlumda tırnak yıyor ya galıba 6 aydır falan tırnak makası kullanmıyoruz.Once bır ıkı uyardım,baktım yıne yıyor,şimdi kendi halıne bıraktım...Yorumları okuyunca bıraz rahatladım,yoksa epey dert ettıydım bu konuyu...meral

    YanıtlaSil
  8. yukarida adsizin yazdiklarini ben yazdim desem yeri. tek dusundugum tek cocuk oldugum icin canimin sikintisindan baslamis olma ihtimalim. bu ara favorim emzirirken tirnak yemek :)

    YanıtlaSil
  9. annemin kokusunu ozledim ben de...

    YanıtlaSil