Eyvah oğlum büyüyor #1

 Şimdiden numara koydum zira dumur diyalog serisine bağlarız kanımca.

Eyvah ki ne eyvah büyüyor.

Ama zihinsel değil mental desen hiç değil, sadece fiziksel. 

Boy benimkine geldi dayandı, ayaklar zaten çok oldu geçeli, geçen baktım elleri de benimkilerden büyük. Dil pabuç zaten ona hiç girmeyelim. 

Arca bildiğin ergen. Hafiften bıyıklanmalar, sivilceler... leş ötesi kokmalar... 

hiç unutmam eski şirketimde ilk yıllarım, bir stajyer alındı ofise genç oğlan ama nasıl bir koku öyle böyle değil, koca açık ofisi kaplıyor koku. Bizim müdür çocuğu çekip kenara konuştuydu, bir de deodorant verdiydi de o bile kar etmediydi. Allah biliyor ya kınamadım ama çok yadırgamıştım. Meğer ergen oğlanlar beter kokarmış.

Allah için biz şanslıyız. Bizim balık oğlan (burcundan kaynaklı herhalde) suya banyoya düşkün. Hemen hiç itiraz etmeden duşunu alıyor. Bir de ben ona benim de yıllardır kullandığım  zehirsiz evin tarifi kreminden hazırlıyorum, kol altlarını her gün temizleyip kremliyor da kokuyu minimize ediyoruz. Bu önlemleri almasçzsak çok vde sosyal mesafeyi 5 metreye çıkarmak zorunda kalabiliriz. 

Kokuyu duşla, deodorantla, her gün üst baş değiştirmekle hallediyoruz da uzayan el kol ayak bacakla çarpmadığı yer yok, dengesizin tillahı! Bir iş rica etmeye ben tırsıyorum zira yarardan fazla ziyan olabilir. 

Ha bir de saç meselesi var. Evvelden kısacık kestirdiğimiz saçlar şu anda o kadar uzun ki... pandemi ve kapanan berberler sağ olsun. Bayılıyor saçlarına. O saçlar bir o yana bir bu yana savruluyor. Bizim jenerasyon Banu Alkan’ı hatırlar ve saçlarını savuruşunu, hah işte bizim oğlan da o hesap. Saçlar günde sekiz defa absürd boyun haraketleriyle bir o yana bir bu yana savruluyor.

Geçen yine kanepede uyuyakalmış, kaldırdım, kol altlarından destek olup yatağına yürütüyorum ne yapsa beğenirsin? Evet saç savurdu, oğlum uyuyorsun yav!

Odaya kapanmalar, uzun arkadaş sohbetleri(benim için ne konuştuklarını anlamamak da cabası), bizimle takılmamalar... hepsi ve daha fazlası çok yakında bu blogda!