Bir aşkın üzerine sünger çekmiş gibiyim. Emzirmek = aşk, aşkın mis kokulu, şefkat dolu hali... Emdikten sonra mutlu gözlerle bakan, teşekkür eder edaya hoşçakal dedik.
Oysa emzirmeye takıktım ben. Hamileyken neler okudum, sütün gelmesi için yapılması gereken herşeyi yaptım. Hatta doğurmadan önce Arcanın pandası ile emzirmek için bebek nasıl tutulur egzersizleri bile yapmıştım (itiraf.com). Hemen de sütüm geldi, galiba olaya acayip motiveydim:) Arca ilk günler pek bi kilo verip cılızlaştığında o lanet mevlüt günü, yaklaşık 30 kişiden çıkan "emzir kızım memeden bebeği ayırma kızım, - Tracye ters tutumlar- mama takviyesi yap kızım" seslerine o süklüm püklüm lahusa halimle, bırak kulak tıkamayı resmen üstlerine yürümüşlüğüm var. Hayır anne sütü alacak!! doktor aksini söylemedikçe mama yemeyecek!! (Sanki mama yiyince çocuğa bişey olacak da!! Acemilik işte, öyle şartlamışım ki kendimi!) Öyle takmıştım ki emzirmeye, süt arttırıcı herşeyi yedim, günde 4 litre su içtim, su dağıtıcı çocuklar bizi ismen tanır oldu. Göğüs uçlarım parçalandığında, İlker Arcayı kucağıma verip "ben bu manzarayı görmeye dayanamıyorum" deyip odadan kaçtığında, yere vurduğum topuklarımın sesini dışardan duyuyordu! Topukların kırılacak nolur yapma diyordu! Ama Allah için bi defa emzirmeyi bırak boşver demedi, sadece destek oldu.
Sonra... acı bitti, annenin kendine güveni geldi, süt aldı başını gitti, Arca da şiştikçe şişti:)
Sonun başlangıcı...
Herşey geçen hafta Arcanın emmeye karşı ilgisizliği ile başladı. Haftaya 2 gece şehirdışında olacak olmam körükledi kararı, ister mi istemez mi derken istemedi birkaç gün. Teklif ettim, ı-ıh! Peki dedim paşa gönlün bilir. Ama geçen hafta hiçbir şey yemediği ve ateşlendiği günlerde emdi, itiraz yok, buyursun emsin dedim.
Bilen bilir ben 6 ay emsin, ama sadece emsin, sonrasında ister emsin ister emmesincilerdendim. (böyle bir tür var mı bilmiyorum, belki ben türümün tek örneğiydim.) Sonra Arca emmeye, ben de sütüm oldukça sağmaya devam ettim. Allah biliyor ya, emzirmeyi hep sevdim, sağmaktan nefret ettim!! Özellikle de 6. ayımızı doldurduktan sonra!! Süt stokları bitince sağmayı da bıraktım, sabah akşam ve geceleri emmeye devam ettik. 11. ayda sadece sabaha döndük, ve 1 yaşımıza sayılı günler kala bitti.
Aslında içten içe acaba süt var da ben mi Arcaya fazla ısrarcı davranmıyorum deyip duruyordum. Emmediği bir gün göğüslerde de sıkıntı yaşayınca sağayım da vereyim dedim. Nerdeyse yarım saat pompayla uğraştım, 50 cc bile çıkmadı!! Hadi Arca bebek kontenjanından 100 cc çıkarsın!! Yarım bardak bile değil. Üstüne bi de sağdığımı ara öğün yapıp vereyim dedim, umursamadı, dökmek zorunda kaldım. Sonunda hadi len dedim, senin emeceğin filan yok!! Hem bi oturuşta yarım levrek (hem de rakısız!!) bitiren, kerevizden enginara yemediği şey kalmayan, lahana sarmalarını, börekleri makarnaları götüren adamın sütle ne işi var!! Adam nerdeyse beni yiyecek ben ağzına meme tıkıyorum. Anlamsız!!
Şimdi? Arada memelere saldırıyor, oynuyor. Hatta dün önünde soyunmak zorunda kaldım, bıyık altından "ben bunları tanıyorum" gülümseyişini yakaladım:) Meme vermek sadece oyalayacak diye düşünür oldum, emzik misali!! Üye olduğum bir mail grubu var: İzmirli anneler... 19 aylık çocuklarının sadece emdiğini, asla yemek yemediklerini, katı gıdaları reddettiklerini söyleyen, memeden kesmek isteyip zorlanan annelerin şikayetlerini okuyorum orada. Kolay mı? hiç değil!! Artık bundan sonra herşeyi anlar, bilinçlenen bir hali var, 2 yaşına gelmiş, otur anne emicem diyen bir çocuk korkutuyor beni!! Çocuk ya, memeyle bağdaştıramıyorum. Üstelik anne sütünün besleyiciliği ne kadar 1 yaşından sonra? Belki bağışıklık sistemine katkı, eh o kadarını almak için de koca 1 yılı vardı, almıştır herhalde birşeyler:)
6 ay sadece emdi mi, emdi!! Sonrasında 1 yaşına kadar normal yemeklerinin yanı sıra sabah akşam emdi mi emdi!! Tamamdır!!
Yumuşak bir geçiş yaşadık, kansız:) Şimdi ilişkimizin farklı bir boyutunu yaşıyoruz, çıkarsız:) Bu iş en çok İlkeri sevindirdi, yok malum sebeplerden değil, beni yenemeyeceği tek şey, emzirmek bitti ve artık kendini eşitlenmiş görüyor. Zira Arcanın anne aşkını emmeyle ilişkilendiriyordu. Kimi anneler bu eşitliği baştan sağlamak için hiç emzirmeyip, sağdıkları sütleri babalarla paylaşıyorlarmış. Yok ben bunun keyfini sürdüm, darısı emzirmek isteyen her annenin başına, bizden eyvallah...
10 yorum:
Bende zorla bıraktırmak istemiyorum.
Lütfen Kuzey Tan da kendi bıraksın. Kalbini kırmak istemiyorum oğlumun.
Sen şanslısın.Senin sabrınla süt emmiş ve kendi iradesiyle bırakmış.
benim oglum 9 ay emdi.aslında benim sütüm baya azdı o yüzden mama takviyesi yaptık.sonra yemesi düzelince herşey yoluna girdi.bizim tek derdimiz süt veya mamadan oldugunu düşündügüm efenin peynir yememesi.
Oh hayırlı olsun, valla sevindim ben senin adına ne yalan söyliyim :)
Memeye düşkün çocuk veya memeden ayırmak için uğraşmak gibi sorunlar olmayacak, ne güzel.
Özellikle geceleri insanı emzik olarak kullanan bir canavarın olmadığını bilmek harika olsa gerek.
Sevgiler.
Gerçekten çok mutlu son. Hem 1 yaşa kadar emiyor, hem kendisi bırakıyor.
Canım çok benzer bir hikayeydi bizimkisi,hele bebek ilk doğduğunda eve gelen kadın erkek tecrübeli tecrübesi apatman görevlisine kadar emzirme konusunda ahkam kesmesine nasıl deli oluyordum anlatamam .Benim Japon aynı seninki gibi bıraktı memeyi tüm ısrarlarına rağmen dokuzuncu ayında.kendileri istemeyince elden bisi gelmiyor iste
Selam Yeliz'cim bloga yazmaya fırsatım olmadı. Biz de bir haftadır benzer bir süreçten geçiyoruz. "Memelere veda" diyorum buna. Hayırlı olsun.
sevgiler.
Cancan da bıraktı bir ay önce, o üzüldümü bilmem ama biz üzüldük. Emerken bizim sesimize kulak vermesi, kafasını kaldırıp bakıp, sonra devam etmesi. Annesini uzaktan görünce meme memeeee diye bağırması artık yok. Ama artık bir buçuk yaşını geçti. Bana kalsa iki sene daha emsindi aslında heheheh.
Ada cığım da 8,5 aylık, sabah emmeyi bıraktı. Gece uykuda emzirebiliyorum 2 kez,o da zorla oluyor biraz.Çok üzüyor ama beni bu ilgisizliğİ. Emzirme bağımlısı oldum sanırım...o bırakacak ben bırakamıyorum.: ) Daha erken değil mi ama ...nasıl çekerim tekrar ilgisini ?
yelizcim
çok güzel bir geçiş olmuuş. benim nefoş da aynen böyle bırakmıştı emmeyi, tam da aynı zamanlardaydı. sana büyük kızım 1 yaşına kadar emdi dediğimde şaşırmıştın. bak aynısını sen yaşadın. 1 yaşına kadar emzirebildin. çalıştığın halde üstelik. seni tebrik ediyorum. hem çalışıp, hem süt sağmak, hem gece uykusuz kalıp emzirmek çok zahmetli. (kendime de pay çıkarıyorum) bu yaşına kadar alacağını almıştır. yarasın tosunuma...
darısı başımıza, umarım benim ufaklık da yaşına kadar emebilir. zira bizimki de sadece uykuda emiyor ve uykuya geçerken. uyanıkken 2 dakikayı geçmiyor emme süresi. ama buna da şükür...
aaaa aynı şeyleri yaşamışız 4 yıl arayla yaw, yazıyı ben yazmışım gibi oldu :))
Yorum Gönder