Büyük ayı Küçük ayı serisi : Mesaj ama kime?

Arca hemen hiç kitap seçmez. Eve ne gelse itinayla üç beş defa okutulur, özümsenir, kitaba belli bir süre çok fena sarılır, bir süre böyle gider. Serisi varsa kitabın illa ki istenir, pek tabii alınır, bir posta da yeni gelen kitap ile aynı süreçlerden geçilir.

Gel gör ki gözüne soka soka mesajı dayayan kitaplardan pek haz etmez. Ne kadar sararsa sarsın o kitaplar hep yan rafa şutlanır. Misal "cesur böğürtlen"... Arca çok kısa bir süre sarar gibi olup sepetledi kitabı.
Kötü bir tarafı var bu tarz kitapların, sen gözüne almasını istediğin mesajı sokuyorsun ama çocuk aslında canı ne isterse onu alıyor. Mesela "cesur böğürtlen"de verilmek istenen asıl mesaj "yeni lezzetler deneyin" ama kitabın başında Böğürtlen'in pek çok yemeğe bulduğu bahaneler mesajdan daha çok kalıyor çocuğun aklında. Baktım geçenlerde sevdiği yemeklere bile Böğürtlen'in bahanelerini sıralamaya başladı. Çok üstünde durmadım. Kitap da arşivde yerini aldı, sen sağ ben selamet:)

Dur yav ben başka bir kitaptan bahsedecektim, güme gidiyordu neredeyse. Arca’nın Martin Waddell’in naif öykülerden oluşan serisi “Küçük Ayı-Büyük Ayı”yı neden çok sevdiğini buldum sonunda! Evet tamam gözüne mesaj sokmuyor. Ama Arca’nın gözüne sokmuyor mesajı…

“Eve dönelim, Küçük ayı”, karlı ormanda yürüyerek eve dönen Küçük ayı ile Büyük ayıyı ve Küçük ayının yol boyunca duyduğu sesleri anlatır. Büyük ayı, Küçük ayıyı hep dikkatle dinler ve onun sözlerine çok önem verir. Yorulan Küçük ayıyı omzunda taşır. Mevsim kıştır : )

“Aferin, Küçük ayı”, ormanda keşfe çıkan ve ona her adımda destek olan Büyük ayıyı anlatır. Büyük ayı keşif sırasında dereye düşen Küçük ayının cesaretinin kırılmasına asla izin vermez. Ona hep destek olur. Öykünün sonunda “korktun mu? dereye düştüğünde korktun mu?” diye sorar Büyük ayı. O güzel bahar akşamı Küçük ayı “yanımda olduğunu biliyordum” der.

“Uyuyamıyor musun, Küçük ayı” sıcak bir yaz akşamı karanlıktan korktuğu için bir türlü uyuyamayan Küçük Ayı için Büyük Ayının ortalığı aydınlatma çabasını anlatır. Ama her yer yine karanlıktır. Büyük ayı, ufaklığı kucağına alır, dışarı çıkarlar ve Küçük ayı büyük ayının güvenli kollarında uykuya dalar.

“Seninle ben, Küçük ayı” ise ev işlerini bitirmeye çalışan Büyük ayı ile onunla oyun oynamaya can atan Küçük ayının işleri birlikte yapıp birlikte oynadıkları bir günün hikayesidir. Sonbahar yapraklarının arasında saklambaç oynadıktan sonra eve dönerlerken Büyük ayı “oh ne çok iş yaptık” der, Küçük ayı ise “seninle be ne güzel oynadık, birlikte!” diye cevap vererek günü noktalar.
İşte böyle...

N’oldu bacım? Çaktın mı köfteyi? Mesaj kimeymiş acaba?

Ulen var ya bu Arca cücesi çok üçkağıtçı, ondan bana her akşam okutturuyor bunları. Alt metinden ayar çekiyor bana : )

Benden söylemesi, boşuna okumayın o ana baba eğitim kitaplarını (okuyunca da bir halt olmuyor, bkz. bendeniz : ) ) alın bu seriyi, tamamdır.

Son olarak, ben bu kitapların en çok cinsiyetsizliklerini seviyorum. Arca, Büyük ayıyı baba sanıyordu mesela. “Annesi nerde?” demişti. Çok küçükken (ilk kitabını 2 yaşında iken okumuştuk, bir de hastanedeydik travmanın b.ku iyice çıkmasın diye) iş seyahatinde diyordum. Sonraları sorduğunda bazı çocukların annelerinin (veya babalarının) olmayabileceğini anlatmaya çalıştım dilim döndüğünce.

Bu baba sanma olayı en son seriyi tamamladığımız “Seninle ben, Küçük ayı” kitabına kadar devam etti. Evet evde işleri Arca’ya yaptırıyorum, çocuk işçi çalıştırıyorum, yargılamayın len! Çocuk eylemeyi beceremiyoruz işte!