Düştüğün yerden kalkmaya çalışıyorsun ama olaylara en uzak olanımızın bile takati yok. Çünkü biliyoruz ki bugün uzak olabilirsin, yarın o bombalardan birinin sana isabet etmeyeceğinin garantisi yok.
Bayram öncesi işleri toparlamaya çalışıyorum, tek derdim, tatil süresince telefon mail trafiğiyle uğraşmak zorunda kalmadan kafamı dinlemek. Bu boğuşma gündemin biraz uzağına düşmek için iyi bile geliyor. Ama sonra Çin'deki arkadaşlardan bir mesaj geliyor, taziye mesajı... Boğazıma bir yumru oturuyor. Çok uzaktalar ve beni işle ilgili bazen geriyorlar ama küçük insanlara sarılmak istiyorum o an...
Sonra yine bir şekilde toparlanıp işe dönüyorum, bu defa bizim şirketin Danimarka temsilciliğinden görüştüğüm arkadaş, kalbimiz sizinle mesajını mailin sonuna bırakıveriyor. İçim eriyor...
Polonya-Portekiz maçında Türkiye için saygı duruşuna denk geliyorum, gözlerim doluyor...
Bak bu aralar görüştüğüm Filistin'den bir müşteri özel bir mesaj yazmadı, onlar için hayatın rutini, gayet normal. Ama düşündürdü, biz de böyle kanıksayacak mıyız korkusu inceden yokladı yüreğimi... Allah korusun...
Bir de bu fotoğraf burada dursun.
görsel: sosyal medyadan arak, artık kim hazırladıysa hakkını helal etsin, bulamadım kaynağı.
4 yorum:
Dun ayni seyleri yasadim Yeliz. Ise gittim masama geldi herkes. Bu sene bu kacinci masama gelisleri. Guney Afrika, Brezilya, Amerika hepsi mesaj atmislar. Gecmis olsun demisler. Sonra aciyorsun twitteri bu fotograf. Bugun bloga da yazdim. Masumlar olurken, sorumlular boyle guluyorsa kabul ettim bu dunyanin adaleti yok :(
Ülke olarak yeniden toparlanıp güzel günler yaşayabilecekmiyiz ben esas onu merak ediyorum. Hayatımıza öyle ya da böyle devam ediyoruz bana dokunamayan yılan bin yıl yaşasın mı yani? Üzülüyorum geleceğimiz için endişeliyim. Ve sorguluyorum sürekli biz bunu hak edecek ne yaptık?
Artık söyleyecek sözlerim tükendi, yüreğim tükendi, umudum tükendi, vatan tükendi ama bunlar tükenmek bilmiyor.
bir katliamın ertesinde bu kadar bayram yapabilen ama asıl birlik ve beraberliğe ihtiyaç duyulan günlerdeki ulusal bayramları iptal eden, kendi vatandaşları ölünce umursamayıp, Mısıra, Filistine, bizden gayrı herkese ağlayan bu insanlar benim ne hükümetim, ne de ülkedaşım. Kaderin garip cilvesi ile aynı zaman diliminde aynı topraklarda yaşamak zorunda kaldığım bir güruh sadece
Çenebaz
Yorum Gönder