27 Eylül 2008 Cumartesi

havadan sudan şundan bundan..

Bu hafta haftabaşındaki iş streslerim nedeniyle öyle bir gazla başladı ki cumayı nasıl ettim bilmiyorum. Kelimenin tam anlamıyla yoruldum!! Hergün mesai yaptım ama işlerimi de kolayladım neyse ki.
Salı akşamı anneme laptop almak üzere Vatan, Bimeks, Teknosa vs. gezerken saati 23:30 etmişiz. Eve geldim, deli gibi telefon çalıyor. Güner abla, temizlik için perşembe gelecekti, çarşamba geliyim diyor. Daha önceki gün İstanbuldan gelmiş, çantamı boşaltmamışım, bulaşık makinesi bile çalışmamış, ilkerin kirli tabağı bile masanın üzerinde, sabah damlayacakmış. Yok artık dedim. Meğer annemle konuşmuş, o sorun değil demiş. Bu kadın öyle değil ki hanımı sabah evinden alıp getireceksin, kahvaltısı hazır olacak, sonra öğlen önüne yemek koymak lazım, yani öyle gece 23:30 dan sonra ayarlanacak gibi değil, hadi dedim sen kapat annemle konuşayım. Annemi aradım, meğer bana korkusundan İlkerin annesine cumartesiyi söz vermişken ona da gitmeyeceğini söylememiş. Sebep? Çok net... Her hafta gittiği bilmem kim hanım şehirdışından dönmüş ne yap et cumartesini bana ver diye kestirip atmış, sonra başka birine de yanlışlıkla perşembeyi vermiş. Kısacası resmen bize kazık atmış. Hayatımda hiç bu kadar sinirlendiğimi hatırlamıyorum. Hemen İlkerin annesini aradım bari madem çarşambası boş bana gelmesin ona gitsin diye sormak için yataktan kaldırdım, ama mümkün olmadı. Öyle kızdım ki bana da gelmesin, gözüm görmesin dedim anneme, biz kendimiz yaparız temizliği!!
İnanılmaz birşey bu! Bu kadar mı nankör olunur, belki biz çok temizliğe çağırmıyoruz ama annem ihtiyacı olmasa bile sırf para kazansın diye çok defalar çağırdı, oğlu askere gidecek para lazım oldu mu hep yardım etti. Hadi bana neyse de anneme yapılmış bir haksızlıktı resmen.
Bütün gece uyku tutmamış zaten, önce ağzına ne gelirse söylemiş sonra kalkmış sabah gelmiş bütün evi temizlemiş, perdeleri yıkamış, 3 çeşit yemek yapmış, ben yine mesaideydim İlker eve gelince şok olmuş. Tabii bunu duyunca hamilelik hormonlarım devreye girdi ve ağladım. Ana gibi yar olmaz dedikleri böyle birşey işte. Daha asansörden inerken mis gibi kokular geliyordu evden, temizlik kokusu...
İlkerin annesi de kadınsız kaldı, ama o da birşey demedi, meğer anneler bu kadınların nankörlüklerine alışkınmış, olur öyle dedi. Ben hala atlatamadım. Öğreneceğiz bakalım daha neler göreceğiz.
Bu hafta çok yoruldum, sabahları kalkamayacak kadar, ama bayram tatili çok iyi gelecek. İyi dinlenmem lazım, sonrasında yine çok yoğun bir program başlıyor çünkü. Birkaç hafta sonra Dubai çıktı, sonra yine İstanbul, ikameti Elvana aldırayım diyorum:)Düdükcan da kesin gezgin , gazeteci filan olacak korkarım, çünkü ana rahmine düştüğünden beri gitmediği yer kalmadı, Güney Ege sahilleri, birkaç defa İstanbul, Milano, Frankfurt...
Bu sabah başıma ne geldiğini mutlaka anlatmalıyım. Sırt üstü uyuyorum, birden içimde hamile olmadığım izlenimi ile uyandım. Elimi karnıma götürdüm BOŞ! Nasıl bir panik... Sırt üstü yatıyorum karnım içime göçmüş galiba çünkü doğrulup kalktığımda koca göbeğim ve göğüslerim yerli yerindeydi... Derin bir ooooh..
Bu arada Elvan geçenlerde bir link göndermiş, görsel DNA gibi birşey... Kişilik testi yapmak isteyenleri için ilginç bir deneyim. İşte burda: http://www.visulog.com
Şimdi buzdolabını temizlemem lazım, son kullanma tarihi geçmişleri artık atmalıyım ve gezdiğimiz ve gidemediğimiz yerlerden topladığımız magnetlerin de tozunu almak lazım, çok çalışmam lazım çoook...

22 Eylül 2008 Pazartesi

İş güç sinir

sinirlenip de yazmaya ihtiyaç duyduğum bir an bu!! odada uyuklarken yatağa gittim ve uykum kaçtı sinirden, kalkıp bloğuma gireyim dedim. Ne güzel mesajlar aldım dostlardan. Ama sinirim geçmedi. iki satır yazsam geçer mi? görücez.
Sabah 9 a toplantı koyan zihniyete müteşekkir dünden İstanbula gittim. Elvancımla takıldık bi güzel, evde teyzesinin yaptığı dolmaları götürdük.
Sabaha erkenden toplantı için genel müdürlüğe damladım. Biliyorum ki satış toplantılarında günah keçisi aranır ve o genellikle ben olurum ama her toplantıya da bu gerçeği unutarak iyi niyetle gardımı almadan giderim. Ben şirketin satış hariç her türlü angaryesiyle uğraşan müdürü olduğum için her haltın sorumlusu ben olurum.
Günün konusu bir türlü basılmayan kataloglardı, ve bir dünya işimin arasında dokümantasyon da bana baktığı için terminlerimi yerine getiremiyorum. Bir allahın kulu çıkıp da bir işin ucundan da biz tutalım demiyor. Ama genel müdürün gözünde bütün işlerin altında kendimi ezdiğim için yine ben suçlu oldum.
Fiyat listeleri sık değişiyormuş, ya ne olacaktı, alışımıza yansıyan zammı sineye çekip hanımlara eski listeleri mi bırakacaktım, tabi ki değişecek. Hem değiştirmek için ciddi mesai harcıyorum ben, bayılmıyorum yani kimsenin umru değil.
Stok siparişi geçilmiyormuş, ilgilenilmiyormuş. Lojistik benim işim olmamasına rağmen stok raporu hazırlıyorum her hafta, bir de hanımlara beylere gönderiyorum, tenezzül edip de bana bir dönüş yapmıyor sadrazamın sol tarafındakiler.
Fiyat pahalıymış, ana firmayla pazarlık edilmeliymiş, haftalardır piyasadan rakip fiyatı toplayın, elimde savaşacak done yok diyorum, elleri yine boş gelmiş.
Bunlar yetmezmiş gibi, projelerin pazarlığı bende, siparişleri bende, teknik doneler bende, kullanma kılavuzları, sanayi bakanlığı izinleri, kampanyalar, stok yönetimi, yeni markalarla ilgili fiyat analizleri yetmiyormuş gibi bir de genel müdürün yazışmalarının ingilizcelerinin kontrolü hatta taslak hazırlaması bende. Diğer sadrazam evlatlarının yapmasının beklendiği tek şey satış !!!
Lanet olsun ya!!! uçağı beklerken oturdum doğum izninde kimlere ne kaktıracağımı bir bir yazdım!!! kataloglardan şikayet edene dokümantasyon, marketingi zayıf bulana organizasyon kakalanacak. hadi bakalım hodri meydan.
çok sinirliyim çoook ve yüzüme gülüp toplantılarda genel müdüre şikayetlerinden bıktım artık. bundan sonra hepsine aynı mesafe hatta uzak mesafe!! yarından tezi yok, iş paylaşımı!! ben de biraz kendime bakayım az kafamı işlerden kaldırayım.
Sinir küpü yapacaklar çocuğumu. Bundan sonra geberesiye kadar mesailere kalmak yok, evimde yoga yapar sakinleşirim en azından kendime vakit ayırırım.
oh biraz gevşedim sanki, yada ağlamaktan yorgun düştüm, gözlerim kapanıyor. Gidip yatayım, yarın çok iş var!! akıllanmam ben !!!

21 Eylül 2008 Pazar

IT'S A BOY !!!

Sabahın köründe kalktım, uyku tutmadı, bir türlü 10:30 olmadı. Doktora giderken üzerimde bir ÖSS heyecanı var. Hani düdükcan iyi mi, herşey yolunda mı? Midemde kramplar. Elimde önceden not ettiğim sorular, aklımda daha da fazlası. Aldık soluğu doktor dedede. Ultrasona bakarken doktor, senin hiç karnın yok ama bebek bayağı büyük, en az bir hafta önde gidiyor dedi. Zaten kafası kocaman burnu küçücük hatta yok, yani şimdiden belli oldu, aynı ilker olacak. ama iki büklüm duruyor, acayip moralim bozuldu. Hiç rahat görünmüyor. Ayaklar nerdeyse kafasına değecek. Haraket ediyor, ama hissedememek canımı sıkıyor. Meğer daha 1 ayı varmış. İlkerle ikimizin suratında salak bir tebessüm ekranda kayboluyoruz. Sonra birden oğlunuz olacak dedi. Ben bir şekilde emin miydim, hissetmiştim belki de bilmiyorum şaşkınlık yok kesinlikle ama sevinç tabii ki var. Erkek olmasından çok dombili olmasına, sağlıklı olmasına karşı bir sevinç!! Gerçekten anne baba olunca insan kıza erkeğe bakmıyor galiba. Ama öğrendik ya bir oh çektik tabii. Zavallı annelerimiz 9 ay nasıl bekliyorlarmış, biz 4 aya tahammül edemedik.
Kilo normal, ben her hafta kendi tartımda tartılıyorum artık, 4 kilo görmüştüm ama son 1 hafta işte çok yoğun geçti, bunun etkisi ile sanırım, hamileliğin başlangıcından beri dün doktor tartısında 3 kilo çıktı. Bana sorsanız 10 kilo almış hissediyorum, göbüş zaten bana kocaman geliyor, sonra göğüslerde inanılmaz bir büyüme var, artık eski sütyenlerimi giyemez oldum. Nitekim doktordan çıkınca anneme gittim, bir güzel kaşarlı simitli kahvaltı (artık haftada 1-2 çay da içiyorum) sonra ablamlar geldi, çamaşırcıya gidip sütyen aldık. Biraz anane sütyeni gibi, hiç alışkın değilim ama rahat napalım zaten artık süngerlere ihtiyacım yok, yeterince büyükler:)
Duru düdükcanın erkek olmasına acayip bozuk. Aldım yanıma, gel seninle biraz konuşalım dedim. Aç parantez... Duru İlkerin aşkıdır, sürekli hülyalı hülyalı bakar, iiitercim, seni çok seviyorum hadi kuduralım, hadi oynayalım, denize girelim, tavla oynayalım...vs. diyalogları çoktur. Yorgun düşünce ilkerin göbeğine yatar uyuyakalır. Benim gönlümü almak için de "o benim ilkerim !!" dediğimde, mavi gözlerini kırpıştırıp "ikimizin iiiteri olsun mu?" der... Kapa parantez...
"Durucum sen bizim hayatımızdaki ilk bebeksin, İlker seni çok seviyor, sana bayılıyor, bizim gözümüz senden başka kız çocuğu görmüyor. şimdi İlkerin bir kızı olsaydı, o zaman İlkerin sevgisini 2 kız paylaşmak zorunda kalacaktınız. Ama erkek çocuk öyle mi ya ver eline oyuncak arabasını topunu oynasın, sen İlkerle başbaşasın!! bak yine ilker ikimizin ilkeri olacak:)"
bilmiş bilmiş "ben niye bunu düşünemedim, doğru ya iiiter yine beni sevecek!!" sonra yine dudak büküldü " ama ben ona kız olsa neler öğreticektim, oyuncaklarımı verecektim. erkek bebekler çok iğrenç" dedi. " AAA olur mu Durucum, sen ne güzel top oynuyordun ilkerle tek kale maç yapıyordunuz, düdükcanla oynarsınız, sonra sen ona yüzme öğretirsin. Hem bak şimdi ananen, annen, ben sen ne güzel kızkıza sohbet eidyoruz, oynar o bi kenarda biz yine birlikte takılırız" Kıkır kıkır güldü cüce, sonra 1 saat kadar düdükcanın odasının nasıl olacağına karar verdik birlikte... Çocuklar muhteşem varlıklar...
Aslında daha neler yazmak istiyorum ama bir daha sefere... Şimdi toparlanıp İstanbula gitmem gerek yine. Elvancıım beni bekler

13 Eylül 2008 Cumartesi

Cinsiyet Meseleleri

biz düdükcanla birbirimize alışaduralım, herkeslerden bir cinsiyet tahminidir gidiyor. Doktor son randevuda birşeyler tahmin ediyorum ama sonraki görüşmemizde emin oluruz demişti. İlker annesiyle kardeşine "öğrendik ama size söylemeyiz" numarası yapınca 3 haftadır ağzımızdan laf almaya çalışıyorlar. Ama ne diyeceğimizi biz de bilmiyoruz ki!! İlknur İlkere bazı tuzak !! sorular sormuş, kız olduğundan emin. Bir tarafta ekşi elma seviyorum diğer tarafta adet öncesi sendromu misali çikolataları götürüyorum diye İlkerin annesi bir türlü tahmin edemiyor. Bizimki de hiç renk vermiyor, o ne yapsın!
Annem hiç hareket var mı diye çaktırmadan soruyor, erken hareketlenenler erkek oluyormuş galiba yada tam tersi? Annemin makas-bıçak testini yapmaması beni şok etti. Herkese yapar, ama en son Zühreninkini erkek tahmin edip Nil doğunca bu işlerden elini eteğini çekmiş. Şimdi rüyaya yatıyor:)
Kimisi bulantın yok mu, o zaman erkek, bende de olmamıştı diyor. Ofisteki arkadaş da benim gibi hamileliğinde tarhanaya bayılırmış, ben de seviyorum diye önce erkek dedi sonra yok senin vücudun yana doğru genişliyor, kesin kız olacak, tüh tüh kızlar anneyi çok deforme ediyor, yandın valla demez mi?!! teşekkürler valla bir bu eksikti. zaten günde 2 defa bebe+badem yağına rağmen hafif çatlaklar oluşmaya başladı gıcık oluyorum, bir de deformasyon haberi üzerine bal şeker oldu. Sonra da demez mi sen yandın valla, cildin çatlak oluşmasına çok yatkın sende kesin çatlaklar olacak. Bundan sonra yemeklerimi erkek arkadaşlarla yiyorum en azından vücut deformasyonu mevzu bahis olmuyor.
Bir de iddaya girenler var. Mustafa rüyasında erkek görmüş, Tufan haberi almadan önceki gün kız. Orçunla Gül erkeği tek geçiyor. Ablam bilmem ne takvimine bakmış kız diyor, zaten duru cücesi illa ki kız olsun diye tutturuyor sanki biz ayarlayabilirmişiz gibi:) çok eğleniyoruz çook. Babam hep oğlu olsun istemiş, tabii ki kızları başının tacı ama içi gidiyor oğlan diye, biliyorum ben, de söylemiyor, hepsi bir diyor. Hayırlı, sağlıklı olsun duaları bir yana, biz işin magazinindeyiz tabii. Bahisleri açtık, hadi bakalım kız mı, erkek mi? Geri sayım başladı, sadece 1 hafta sonra öğreniyoruz!!!

9 Eylül 2008 Salı

Canlarımla İstanbulda

Geçen hafta bir akşam, hani deli gibi şimşeklerin çaktığı sabahın akşamı, Gizem ve Rana ile buluştuk. Kordonda Pepe Rosso diye bir café'de yemek yedik. Bira patates Kordon konseptinden çok farklı bir yer. Daha çok Reci's tarzı. Yemekler çok iç açıcı değildi ama tatlılar süperdi. Tabii ki benim düdükcandan, ona isim bulmalardan, burçlardan, yaz tatilinde yaptıklarımızdan, kitaplardan sohbetler ettik. Erken buluştuk diye erken dönerim diyordum, nerdeyse 11 olmuş geldiğimde. Dönüş yolunda Gizemle bir konuda hemfikirdik: Bu facebook olmasa birbirimizi bulmamız mümkün olmayacaktı, yıllar sonra tekrar birbirimizi tanıma fırsatımız oldu ve de paylaşma...
Sonra deli gibi perşembe-cuma günleri gireceğim toplantıların yapacağım sunuşların hazırlığı ile geçti.
Bu defa İstanbul seyahati haftasonuna gelince, İlkeri de kafaladım, benim millerden ona da beleş bilet aldık, doğru İstanbul. Elvancığım benim için cumartesi olan Antalya biletini pazartesiye atmasıyla sulu gözlülüğüm tuttu yine. Zaten ota boka ağlar oldum. En kötüsü ütü yaparken seyrettiğim Beauty and the Geek programında elenen Geek'in partneri için "onu kardeşim gibi sevdim" demesiydi. Böyle saçma birşeye ancak hamileler ağlar!!!
Perşembe çok yoğundu ve Elvanın şirkette servisi beklerken sohbete dalıp kaçırmamız başımıza son yıllarda gelen en anlamsız hadiseydi. Akşam evde İlkerle buluştuk, deliler gibi hamburger yedik, üstüne de dondurma!!! Antiparantez sadece 2 haftada 1,5 kilo almışım, bugün nasıl oldu diye kendi kendime soruyordum, şimdi yazarken farkettim, hamburger menü+dondurma üstüne de uyursan çok normal!!!
Hayatımda Cuma kadar korkunç başka bir gün yaşamadım. Etkisi pazartesi de dahil 3 gün üzerimdeydi. Sabah 9 da ilk toplantıya girdim, 2 saat kadar sürdü, diğer firma 2 de gelecek dinleneceğim diye sevinirken, erken geleceklerini söylediler, hemen diğer toplantıya girdik ve nerdeyse 3 te bitti. Hamileliğim süresince hiç bu kadar uzun süre aç kalmamıştım. İki toplantının değerlendirmesi diğer bir toplantı halinde öğle yemeğinde yapıldı. Sonra aramızda tekrar toplandık, değerlendirmeler devam etti. Son olarak bir projenin maliyetleri konusunu konuşmak üzere başka bir toplantıya girdik. Bu arada Elvan benden ses çıkmayınca merak edip bizim şirketi aramış:)Son toplantının yarısında arkadaşımın servisine yetişeceğim diye resmen kaçtım. Feci bir trafik ama akşam kızların geri kalanı ile buluşacağız yani yorulmak yok!!!
Kısaca, İTÜ Makina Fakültesinin içinde Vakfın bir kız yurdu vardır. Fakülteye girdiğim yıl benim gibi makinacı Elvanla tanıştık aynı odaya düştük, Tuba ile Gülayşe başkaları ile oda arkadaşıydı, bu ikisi aynı zamanda İlkerin sınıf arkadaşı olurlar. Sonraları kader bizi aynı odada birleştirdi, şimdi 12 senelik harika bir dostluğumuz var. Cuma günü İlkeri kendi arkadaşlarına gönderdik, biz Bebekte Kitchette'de buluştuk. Bebek'in ortasında bir vaha gibi, saatlerce oturduk hiç sesleri çıkmadı. Ama oraya gelenler Reina'ya gider gibi giyinmiş, gözlerimizi alamadık:) 11 buçuk gibi ayrılırken hala sıra bekleyenler vardı. Ramazan Bebek camiasına hak getire. Neler konuşulmadı ki? Gülayşenin verdiği kilolar, Tubanın 1 buçuk yıllık Londra macerası, Elvanın işyeri, benim Düdükcan, İzmirdeki yeni hayatımız... Yeni gelişme Elvan İzmirde de iş arayabilir yani buraya taşınabilir, ne harika bir rüya birkaç yıl aradan sonra yine dipdibe. Elvan bu atağı ile düdükcanın en sevdiği teyzesi olmaya aday, Tuba "cool teyze" imajını Baby GAP'ten bir koli cici ile pekiştirmeyi seçti. Gülayşe ben ne yapacağım derdine düşmüşken "en güzel teyzesi" olma kararı ile geceyi kurtardı. Ama düdükcanın ilk hediyesi Bebek günlüğü ile Elvan olaya noktayı koydu. Günün galibi o!! Acayip sevimli birşey. En arkasında küçük bir kutu var, oraya sevdiği bir oyuncağını, patiğini koyabilirsin ve düdükcan büyüdüğünde bu günlüğü okuyabilir.
İlkerin İstanbula gelmesinin en önemli sebebi yeme içmeydi. Sabahtan Beyaz Fırına gidilecek, öğleden sonra Kırıntıda T-bone steak yenecek. Sonra başka birgün mutlaka House Cafede naneli limonata içilecek. Hepsi yapıldı. İstinye Park'a gittik, en üstteki arabaları görünce dibimiz düştü, o kadar Porche'yi bir arada görmemiştik.

Bonustaki puanlarla sonunda D&R dan Hamilelikte Yoga DVD sini aldım. Geçen randevuda doktor egzersiz için 1 ay daha beklememi istemişti o sebepten henüz başlamadım ama DVD yi baştan sona izledim. İyi bir çalışmaya benziyor, hem blogger arkadaşım Yeşim de önermişti. Haftaya doktor kontrolünden sonra başlıyorum.
Bir İstanbul haftasonu böyle geçti, ne güzeldi, İstabulu çok özlemiyorum da arkadaşlardan ayrı olmak koyuyor. Elvan tek çocuk, bir ara biz kardeş gibi mi olduk diyordu, bilmiyor kardeşliği çünkü. Dedim ki bizimki çok başka birşey, kardeşlikten de öte. Kardeşini seçemezsin, normalde anlaşamayacağın biri bile olsa kardeşin ya koşulsuz seversin. Ama dostluk öyle değil, sen seçiyorsun, çocuk gibi işliyorsun, şekil veriyorsun ilişkine, daha fazla emek, daha farklı bir duygu. Ne kadar uzak kalsan da, bir araya geldiğin gün sanki son görüşün dünmüş gibi kaldığın yerden devam ediyorsun.

1 Eylül 2008 Pazartesi

Düdükcan'a ne desek?

Düdükcanın ismine çok uzun zaman önce karar vermiştik. Kız konusunda kararsızdık ama erkek olursa kesin Efe olacak demiştik. Sonra kız için de Ege de karar kıldık. İzmirliyiz ya mesaj kaygımız var:)
Geçenlerde İstanbuldan benim sınıf arkadaşım geldi, eşi de İlkerin sınıf arkadaşıydı. 4 defa tüp bebek denemelerinin de başarısız olması bizi acayip üzdü. İsteyip de çocuk sahibi olamamak ne fena, bütün hayatları değişmiş, kız tedavinin ağırlığı sebebi ile işi bırakmış ama ücretler çok yüksek, epey sarsılmışlar. Bizim de düdükcanı söylemeye dilimiz varmadı bir süre. Bu arada çocuk isimlerinden laf açıldı. Daha bizim çocuğun bilgisi ortada yokken Kağan aman Ege ve Efe koymayacağız, bizim dönemde bu isimlerden başka birşey yok dedi. Hadii ya olduk. Hani öyle kimselerde olmayan bir isim de çocuk için kendini ifade etmesi açısından zor ama sınıfta 5 tane Efe oldu mu da kötü oluyor. Bir de ablam üzerine girdiği sınıflardaki tüm Efe'lerin inanılmaz yaramaz olduğunu söylemesin mi?
Ama sonunda imdadımıza ablam yetişti yine, 2 tane çocuk isimleri sözlüğü varmış, bütün gece isim muhabbeti yaptık. Benim çocuğun annesi gibi sokak çocuğu olacağını düşündüğümden pencereden nasıl seslerim testleri yapıyorum. ALP çok istememe rağmen bu açıdan sınıfta kalıyor. Halbuki gözümü kapatıp Alp adında bir çocuk düşündüğümde yumuşak başlı tombul bir ifade oluşuyor. Yani ben Efe'ye alternatif sadece bunu düşünebiliyorum. Ama bir Huuuurşşiiit diye seslendin mi bütün mahalle seni duyar, duyar da çocuk bundan ben hoşnut olmayabilir. Doruk da güzel bir isim ama Gizemin oğlu var, öyle yakınlarda başka bir Doruk hoş olmaz. Sonra aynı anlama gelen Dora'yı düşündük. Arda olsun dedim ama İlkerin kuzenini unutmuşum ki bu daha yakın:)
Kız isimlerinde biraz daha kolay işimiz. Derin veya Doğa olabilir diyorum ben. İlker Melis diye tutturuyor ki 78 kuşağının vazgeçilmez ismi olduğundan dolayı son derece banal geliyor bana. Her ne kadar Zeynep kendi ismini beğenmese de ben çok seviyorum, dün akşam Rana'nın dediği gibi ağırbaşlı akıllı bir kız ismi gibi geliyor bana. Ama koyamıyoruz maalesef!! Babam Ezgi'yi önerdi, benim hoşuma gitti ama çok ilginç değil. Ayşe Armanın kızının adı Alya, ama İlker Ayla ile karıştırılır diyor.
İşler sarpa sarmak üzere... Elimizde sözlük dolanıp duruyoruz. Benim açımdan Efe ve Ege hala ağır basmakta ama en azından cinsiyetini tam öğrenelim diyoruz, böylece biraz daha az kafa yorabileceğiz. Hem zaten daha 6 ay var, şimdilik düdükcanla neşemizi buluyoruz. Bu arada düdükcan da kulağa fena gelmiyor :)))alıştık bile:) Tek endişem düdükcan diye diye velet de alışacak koyduğumuz isme tınmayacak!!