30 Ağustos 2012 Perşembe

Bisiklet

Köy, pazar, deniz, zıpzıp, parktan sonra hala enerjisi tükenmeyen veledi yormanın en eğlenceli yolu: bir saatlik bisiklet turu, maceralı bir bisiklet parkuru.

Emektar bisiklet ablamdan yadigar. Ancak ondan daha çok kullandığım için bizim mahallede beyaz Bisan benimle anılır. 27 yaşında. Babam müthiş baktı beyaza. Katiyen gıcırdamaz, hiç bir aksamı teklemez. On numara bisiklettir. Bunlardan yapmıyorlar artık.
Arca kulübede bu bisikleti gördüğünden beri aklı iki tekerlekli kullanmakta. Alıştırma tekerleklerine çok gıcık oluyor garibim. Yavaşlatıyormuş kendisini. O kaskı kafaya taktı mı kendini bisiklet yarışçısı sanıyor cüce.

Bayramda bir heves birlikte binecektik, lastiğini şişiremedik, babamın içinde kalmış, lastiği şişirmiş, zinciri yağlamış 27 yaş bakımını tamamlamış. Bu tatilin sürprizi beyaz Bisan.

Akşam üzeri, Arca ile birlikte bisikletlere atlayıp sahil yoluna çıkıyoruz. Zıpzıp ve parkın ardından üç buçuk kilometrelik sahil yolunda "maceralı yolculuğumuz" başlıyor. İlk gün bir yavru köpek Arca'nın peşinden koştu, heyecandan kalbi çıkacaktı yerinden.

Hep daha ileriye yolun sonuna kadar gitmek istiyor, hiç vazgeçmiyor.

Çok eğleniyor, benimle birlikte bisiklete binmek inanılmaz keyifli onun için... Biliyorum çünkü, bana kendi bisikletindeki gizli yeri gösterdi. Oraya bir şey sakladı mı kimse bulamıyormuş, bu bizim sırrımız olsunmuş. Bir de "biz bisiklet takımıyız, di mi!" diye soruyor. Evet eminim benimle bisiklete binmeyi çok seviyor!!

Laf aramızda her gün bir saat bisiklet demek, Arca'nın itirazsız uykusu demek. Tek sıkıntı idmansızlıktan hamlamış döt kaslarımın et kesmesi:))

Çocuğu yoracaksın!

Çocuğu yoracaksın, hem de çok pis yoracaksın. O kadar meşgul olacak ve yorulacak ki sana bulaşmayacak.

Uyan, yürüyüş yaptır, köyden gevreği kap, yarısını yolda yesin. Kahvaltı için bu arada acıkmış olsun. Tıksın yemekleri ağzına, vakit dar üç tekerlekli ile teras turu atmalı. Derken pazar arabasını verdin mi eline, doğru pazara. O zaten dünden razı. Kıçını kaşıya kaşıya alışverişte. 

Ne? yorulmadı mı? Doğru denize. İki kulaç attı mı zaten başlar dili dolanıp yorulmaya. "Eve kadar ben taşırım" vaadiyle kamyonun kasasına doldurduğu taşları anneannenin eline tutuşturdu mu anla ki, yorulmuş:)

28 Ağustos 2012 Salı

Dumur diyalog #65 ve tatilden goruntuler

Pazardan alisveris oyunu oynarken ;
A: annem sana bir sey alicam pazardan, cok duygulanacaksin.

......
A: cango, kango, garip, arap .. sizi cok seviyooommm
(sokagin kopeklerini seviyor neyse ki:) )
.....

A: annem biliyor musun? cangoyla arap sana havlayabilirler
Y: nedenmis?
A: sen onlara yemek vermiyorsun cunku
ic ses: sen ayaklarim kicima degerekten kacmadigima sukret cuce! ulen yanlarindan bile geciyorum daha ne edeyim? bi de yemek verecekmisim sen ver!
.....

A: annem biliyo musun? bakkalin kopeginin adi "uyku" obur sokaktaki kopegin adi da "fisilti"

(tamamen totosundan uyduruyor;) )

not1: telefondan post girmeyi pek beceremiyorum goruntuler Ilica plajindan, su kopurten arca fotosu haric:)
not2: duygulandiracak hediye tahta tabureymis:)

27 Ağustos 2012 Pazartesi

adettendir...

tatile giden sosyal medya insani kumsalda bir ayak fotografi ceker, instagramin imkanlarindan faydalanarak facayi duzeltir, sonra da facebook senin blogger benim paylasir da paylasir. ayaklari benimki kadar bakimsiz blogger da devekusu misali ayagi kuma gomer de ceker. maksat adet yerini bulsun:)

an itibariyle...

tea&pot'ta mojitolarimizi yudumlarken hain bir karin agrisi ile eve donduren cuceye sovmekte, cayimin demlenmesini beklemekteyim.

yer cucesinin dedigine gore bugun en guzel tatil gunuymus...

Ilica plajindan essiz goruntuler instagram'in ardindan azzzz sonraaaa bu sayfada...

Maksat her mecrada takipcilerin gozune gozune sokmak... tatilde oldugumu:P

25 Ağustos 2012 Cumartesi

Dumur diyalog #64

A: Bu uçak çok güzel kokuyor annem.


Y: Neden?

A: Çünkü üzerinde çiçekler var.

….

Arabada seyir halinde iken bir yandan Hadise dinlemekte olan cüce bir anda fikir beyan eder,

A: Bu araba eskidi, BMW alalım biz.

24 Ağustos 2012 Cuma

Bukowski

Tatil hazırlıkları tamam! Bayılıyorum yüksek perdeden girişlere : )


Yok be yav bayram çamaşırlarını yıkadım sadece. Ütü yapmak zor geldi. Katladım tıktım çantanın içine. Zaten yazlığa gidiyorum, orada da ütü var çok şükür. Geçen seneki kavanozlarımı torbaladım, yeni kapak alınacak, şişe domatesi yapılacak. Arca’nın ehemmiyetle üzerinde durduğu kumandalı arabası, fotoğraf makinası, bilgisayar… Tamam işte.

İlker’e bir kap sebze pişirdim. Allahım mikemmel bir kadınım! (laf aramızda Nadire abla yokken köpekler yemez halimizi)

Tatil hazırlığının en titizlendiğim kısmı kitap seçmek. Bu sefer artık mokunu çıkarmayayım 5-6 kitapla gidip de sadece birini okuyup dönmeyeyim, akılcı bir seçim yapayım dedim. “Açlık oyunlar”ından sonra tempoyu düşürmeyelim, hazır tatil moduna girmişken çıkmayalım demiş “aklından bir sayı tut”a başlamıştım. Bu ilk başlayışım değil, geçen sene seksen sayfa kadar okuyup tırstığım kitap bu. İlker’e anlatıyorum, gece uyuyamadım oğlum, çok pis tırstım diyorum, gülüyor, insan okuduğundan tırsar mıymış? Hayal gücünün sığlığına sağlık! Sen okuma zaten!

23 Ağustos 2012 Perşembe

Bugün günlerden...

Kısa saç günü! Saçlarımı iyice kısalttım. Ne toplanıyor ne salınıyordu. Çok boş bir anımda yakaladı beni kuaför ve bastı makası! Fönlü şimdi. Merak eden facebook sayfasına baksın, vallahi uğraşamam her sosyal mecrada paylaştım içim şişti. Bir de kötü bir fotoğraf, makyajsız filan (bilmeyen de her sabah pür makyaj çıkıyorum evden sanacak)

Beyaz dizi

Bu kapağı hatırlıyorum! Ve yazarı:)
Yıl? bilmiyorum galiba lise ikinin yazıydı. Full time yazlıktayız. Hayatımın en bayık yazıydı diyebilirim.


Sahildeki adresimiz hocanın işlettiği “kafeterya” kapanmıştı. Hocam dediğimiz lise öğretmeni, yazları işletirdi kafeteryayı. Kafe, kahve filan değil de kafeterya dememiz belki de hocadan ötürüydü. Tost, içecek, bira da vardı sanırım. İlle de “Sensun” marka gazoz, koladan daha ucuz diye midir nedir, hep gazoz içerdim ben, ablam da maden suyu. Hoparlörlerinden sürekli Ahmet Kaya şarkıları çalardı.
“Başım belada, tabancamı unutmuşum helada”

22 Ağustos 2012 Çarşamba

Var ya politikacı olacak kadınım şerefsizim!

Çözdüm ben olayı. Oy toplamak için özellikle pirinç bulgur dağıtılıyor. Bir taşla iki kuş.

Tatil yorgunu

Arca'nın "Dulucuğu" etrafta olduğu zaman kendimi dinlenmiş hissediyorum. Hmm eğer bir kızım olsaydı, sanırım 8-10 yaşlarındayken bir tane daha doğururdum:) Zira büyük erkek çocukların küçük kardeşleriyle ilgilendiğine hiç tanık olmadım ama Duru Arca ile ilgilenme konusunda kendini aştı artık! Hiç "ben 11 yaşındayım seninle oynamam" filan demiyor, birlikte müthiş oynuyorlar. Bir de gönüllü kitap okuyucusu. Arayıp bulamayacağın bir oyun ablası resmen! Bu bayramın şekeri Duru'ydu:)

17 Ağustos 2012 Cuma

Küçük şeylerin tanrısı

“Son”dan yana kaygı taşımayan yazar, öyküsünü evirir çevirir, geri dönüşlerle şimdiki zamanı harmanlar acayip bir kurgu ile sunar kitabını. Sonunu öykünün içinde bir yerlerde yakalamış olman umurunda değildir yazanın, o seni zaten üslubu ile teslim almıştır, sense tadını çıkarırsın.


Günler önce “Küçük şeylerin tanrısı” bitti. Üstüne başka bir kitaptan epeyce okumama rağmen tam olarak bende bıraktığı etkiyi tarif edemiyorum. Hani “etkileyici” dersin, hani “vurucu” dersin ama demekle tam olarak anlatmış olamıyorsun hissettirdiklerini. Hafta sonu Uşak yolundayken son sayfalarını okuyordum, sık sık kafamı kaldırıp bazı cümlelerini sindirmek için etrafı seyreder buldum kendimi.

Kitabı nadirkitap.com’dan sipariş etmiştim. Lale ablam sağ olsun tanıştırdı beni Türkiye’nin en büyük sahafıyla:) Listemdeki kitaplar pahalıysa bir de buraya bakıyorum ve hemen hiç eli boş çıkmıyorum. "Küçük şeylerin tanrısı"yla da böyle buluştuk. Çok seviyorum ikinci el kitap okumayı. Yeni kitabın kokusu yok ama başka bir ruhu var. Mesela benden önceki sahibinin notları vardı kitapta, altları çizilmiş bazı satırların. Ben çizemem, ama çizilmişse de itiraz etmem: )

Tek kişilik bavul ekibi-liste ekleme

Herkesler bavul toplamaya üşenir. Ben bayılırım! Bu sene her hafta öncesinde iş seyahatleri, ondan önce okul-ev arası gidip gelmeler. Seyahat fikrini seviyorum galiba, Hiç de şikayet ettiğimi hatırlamıyorum. Oyun gibi, alacakların bellidir.


İç çamaşırları… Her güne bir tane don. Tatil sutyeni, bak bu önemli, penye bikini üstü gibi bir şey hem de gri, neyle giyersen giy, giyilir.

Her gün için kombinasyonlar olarak hazırlarım giyeceklerimi. İş seyahati için zaten ne gün ne giyilecek, neyle giyilecek bellidir. Tatil için de böyle. Sadece seyahatin uzunluğuna göre bir iki kat yedek alırım, dökülür, yırtılır, neme lazım: )

16 Ağustos 2012 Perşembe

"kendi kendine uyuma" ve "gece çişi"ni nasıl hallettik?

Ben bazı konuların arkasını pek getirmiyorum. Halbuki sitcom değil anam bildiğin Köle Isauravarimsi bir pembe dizi çevriliyor burada. Arkası yarın mübarek!
Geçenlerde Elvan sordu, -kendisinin çocuğu filan yok, öyle bir azimle anlatmışım ki- “kendi kendine uyuma konusunu hallettiniz mi?” dedi. Çok fena. İşte böyle boyundan büyük laflar edersen sonra yüzüne vururlar. ık mık bir ara yazayım dedim.
Halbuki resmen mıçtım o konuda hem de betonu filan delemeden. Geçen gün Nil’le konuştuğumuzda itiraf ettim, rahatladım. Uzun lafın kısası halledemedik, hala koyun koyuna uyuyoruz!

15 Ağustos 2012 Çarşamba

Dumur diyalog #63

A: Bana su verir misin babam? Mcqueenli bardaktan önce soğuktan sonra ılıktan.

İ: Önce ılıktan sonra soğuktan koysam olmaz mı?
A: Hmm bu da güzel bir fikir.
.....................

14 Ağustos 2012 Salı

loğusalık müessesesi


Doğurmadan hemen önce:)
 İster inan ister inanma loğusalık müessesinin raf ömrü 3 yıldır.
ha sen 1 ayda bitirdim o işi dersin, orasını bilemem.
Beben çocuk olmadan loğusasın hiç kusura kalma.
Tamam başında mevlüt örtüsü, üzerinde leylak rengi geceliğin, ayağında ponponlu terliklerinle "doğu tebriği bekle evde" demiyorum. Akıllara zarar. Lakin beben çocuk olmadan normal insan hayatı haram sana kabullen.

Doğum günü partisi resmi geçidi

Doğum günü prensesi:)
Doğum günü beyefendisi:)
Doğum günü topları... NEFİSSSSS

13 Ağustos 2012 Pazartesi

Dumur diyalog #62

Yazlıkta arabalarıyla oynarken dedesi soruyor,
D: Oooo Arca arabalarını mı konuşturuyorsun?
A: HAYIR, onlar kendi aralarında konuşuyorlar, dinle bak
.....................

A: Balonlarla oynayalım
Y: Uyku saati 10 kere at, sonra yatağa
A: 20 kere
Y: Olmaz 10!
A: 20, ISRAR EDİYORUM!
Y: 15'te anlaşalım
A: 15, 20'den büyük mü?
Y: Küçük ama 10'dan büyük
A: Anlaştık

12 Ağustos 2012 Pazar

Günün sebzesi : atdötten fırın kabak mücver

Tuna'nın doğum günü partisinden çıktık, taksi ararken kendimizi pazarın ortasında buluverdik.
Pazar gördüm mü kayıtsız kalamam, kenarından geçemem, tam ortasına dalmam lazım. Öğle uykusu uyumamış yorgun bebemle sadece domates konusunda anlaşmamış olsaydık, haftalık alışverişimi de yapar giderdim. Bu defa bu pazar elimden iki kilo domatesle kurtuldu.

Domatesler nefis tam mevsimi.

11 Ağustos 2012 Cumartesi

"11 yaralı 4000 gönüllü!" Anormalitesi

Anneannemin cenazesine giderken yolda fark ettik. Manisa girişi konvoy, yarım saatten fazla. Bizde cenazeye yetişemeyeceğiz endişesi. Foça'da hain saldırıymış. İzmir çıkışları tutulmuş pek tabii, tek tek arıyorlar herkesi.

Normal...
Terör saldırısı artık normal.
Hayatımızın bir parçası sanki terör.

Hafta sonu muydu? 8 şehit oluyor, kimsenin gıkı çıkmıyor. Normal çünkü. Şehitler ölmüyor ki sadece, hayatlar sönüyor kimsenin haberi yok. Normal değil mi? Bizden 8 şehit ama onlardan 11 tanesini haklamışız. Teselliye bak senn! Normal...

İzmir nasıl bir yer biliyor musun? Bilmiyorsan söyleyeyim, İzmir, "normal" değil az buçuk "anormal" bir şehir.

10 Ağustos 2012 Cuma

LÖSEV Gönüllüsü Olmak Bir Ayrıcalıktır...

Büyük LÖSEV Ailesi, lösemili&kanserli çocuk ve ailelerin bu zorlu mücadelede yalnız olmadıklarını göstermek için sevgi ve azimle çalışan bir vakıftır. LÖSEV kurulduğu 1998 yılından bugüne dek faaliyetlerini duyarlı kişi ve kuruluşların destekleri ve binlerce GÖNÜLLÜSÜ’nün katkılarıyla gerçekleştirmiş; Türk halkının konu hakkında daha bilinçli ve duyarlı olmasıyla beraber tedavide %91'lere çıkardığı başarısını %100’e çıkartmayı hedeflemiştir.

melek

Anneannemi topraga verdik dun.
Kirmizi yanakli tonton anneannemiz...
Onu hep guzel sozleriyle anacagim;
"Allah esinizden isinizden guldursun"
"Sizi de boyle evlatlariniz baksin"
"Benim yavrularimin da CUMLESININ yavrulari da..." diye duaya baslardi hep...
Sadece kendi cocuklarina degil baskalarinin cocuklarina da dua ederdi. Melek oldu...

8 Ağustos 2012 Çarşamba

Nohut oda bakla sofa

“yaşlı minik bir hanım bir başına yaşarmış
masası sandalyeleri rafta da bir testisi varmış…”

“Tostoraman” istediği kadar yavrulasın,

“Maskeli fare” kaçacak delik arasın,

“Zogi” yıldızları kapsın,

Gelen geçen cadıya “Süpürgede yer var mı?” diye sorsun,

“Minik Balık” istediği kadar totosundan öykü uydursun,

“Kasabanın en şık devi” don atlet kalsın,

“Pırtık tekir” Çalgıcı Hüsnüyü daha çooook arasın,

“Değnek adam” mevsimleri ve hatta “Salyangoz ve Balina” dünyayı dolaşsın…

hepsi bir tarafa benim yaşlı minik hanım bir tarafa.

7 Ağustos 2012 Salı

“İnsanların yüzleri neden farklı farklı olur?”

Bunu üç yaşında bir çocuk sorarsa nasıl cevaplarsınız? Öğle uykusundan yüzüm öpülüp mıncıklanarak ve bu soru sorularak uyandırıldım. Dürüst oldum, zaman kazandım. “Çok güzel bir soru ama sana nasıl anlatacağımı biraz düşüneyim, sonra cevap vereyim olur mu?” Allahtan tamam dedi ısrar etmedi. İlker’i aradım, “sen cevap verme ben gelince yanıtlayacağım” dedi. Cevabı bildiğinden çok kendisi cevaplamak isteyen birinin heyecanı vardı ses tonunda. İlişmedim.

Tatil, tam tadında

Tomografi haricinde süper bir tatildi. Kısa ama güzel. Tam tadında. Çocuğun toplumla paylaşılmasının anneye ne denli fayda sağladığı hakkında bir belgesel çekmek istiyorsan bizimkilerin yazlığında birkaç gün geçirmen yeterli.


Her şey çok hızlı oldu aslında. Pazartesi gününü izin almam, gecenin bir körü eşya toplamam, Cuma akşamı daha yedi olmadan dedenin arabasıyla yollara düşmemiz. Arca için her şey oyun, eğlence. Arabadan indiği anda bizim sokaktaki üç oğlan çocuğu Arca’nın eve girmemesi için yeterli bahaneydi.

Cumartesi sabah yaşanan tomografi gerginliğine de “Alsancak’ta sabah çayı içesimiz gelmiş, gezdik geldik” diye gülümseyip geçiyoruz. Tabii ancak akşam suyuna yetişebildik. Gün batımında nefis bir deniz, kumsalda “sen sarışınsın ben esmerim” dediği sarı kafa Egemen’in aradaki bir buçuk yaş farka bakmadan hareketlerini taklit etmesini tasvir edemiyorum ama hala gözümün önüne geldikçe gülüyorum. Komik lan bizim oğlan!

5 Ağustos 2012 Pazar

bizim orda gunbatimi guzeldir...

seni sen yapan secimlerin aslinda ve belki biraz daha fazlasi...

bu ara aklimi ziyadesiyle megul eden bu, kendi secimlerimiz ne kadar bize aitti ve biz kendi cocuklarimizin secimlerinde ne kadarlik bir role sahip olacagiz? basrolu kapma savasi mi verecegiz yoksa yardimci oyuncu oscarina mi oynayacagiz? figuranlik da bir diger olasilik...

arca korkuttu dun. yataktan dustu, hersey normalken bir anda "basim donuyor, basim agriyor" demeye basladi, kafayi da buldugu yere koymaya... doktoru aradim iki saat sonra gorulen belirtilerden hoslanmadi. izmire donduk, tomografi... sonuclar sukur...

3 Ağustos 2012 Cuma

Bir köpekfobikten bir köpek katili yaratan sistem

Ya hiç gitmem, sol şeritten gidesim tuttu, hiç vurmam 120’ye vurasım tuttu, sonra kocaman bir köpeğin benim önüme atlayası tuttu. Zavallım oracıkta sizlere ömür, kenara çektim, polisi aradım, ekip gönderin, belki yaşıyordur, öldüyse de otoyolun ortasında başka araçlara tehlike olabilir diye. Benim arabanın tamponu dağıldı, plakası uçtu. Bir de üstüne trafik sigortamız evde kalmış, mikemmel bir “arabayı bağlama” hadisesini burada anlatmama ramak kalmıştı.

Hadisenin akabinde İlker devletimin memurunun baskılarına dayanamayıp “ağırlığını koymaya” karar verdi. Raporu almak için trafik şubesine giden İlker’e “bu hanım senin neyin oluyor hemşerim?” diye sormuş memur. “Karım” demiş muhterem, “ooo olmaz böyle sen bugün git eve ağırlığını koy, ne bu böyle ehliyet hala Yeliz Y.” Ağırlığını koydu muhterem kocam, ehliyet değişecekmiş yoksa bir daha benim kaza işlerimle filan uğraşmazmış. Yemedi tabii “peki” dedim, trafikle polisle ne uğraşacağım, zırt pırt, ben bilmem beyim bilir dedim sıyrıldım, katiyen polemiğe girmem:P

1 Ağustos 2012 Çarşamba

“Bu dünyada başka türlü yaşamak mümkün mü, onu öğrenmek istiyorum” Küçük kara balık

Hatırlar mısınız? Ben hatırlamıyorum desem? Ve hatta hiç okumadım desem? Gerçi ben “Küçük Prens” ve “Şeker Portakalı” okumamış sayılı çocuktan biriyim “Küçük Kara Balık”ı okumuş olsam şaşardım. Garip gelebilir ama Aziz Nesin’in kitaplarıyla büyüdüm ben.

Neyse ki Arca var da, kaçırdığım çocuk klasikleriyle şimdi tanışıyorum, geç olsun güç olmasın.