Tatildi, bitti.

Muhteremle sözümüz var, yetmiş yaşımızı geçip hala sağlığımızı muhafaza edebiliyor olur isek, sigaraya tekrar başlayacağız. Senelerce keyifle tüttürdüğümüz, bırakmakla gurur duyduğumuz sigaraya.

Babamın bir lafı vardır, elbet buraya bir yerlere yazmışımdır; "bir kafaya bir duman şart".



Elli senelik tiryaki babam yetmiş dört yaşında sigarayı bırakmak zorunda kaldı çünkü kalp ameliyatı oldu ve üç damarına by pass yapıldı. Tek sağlık sorunu bu oldu babamın. Bu yaşına kadar check up yaptırmışlığı, kan vermişliği yok. Yine de babama "siktir et, yak bi gavur cigarası diyemedik" can tatlı, can kıymetli.

Benim iki arada bir derede İzmir'e gitmemin de, single permit gecikmesinde ortalığı yıkmamın da sebebi babamın ameliyat olacak olmasıydı. Sorarım size, bir ülke nasıl olur da oturma izni yenilemesini zamanında yapamaz, yapamaz da iş için ülkesinde bulunan vergisini de herhangi bir ülke vatandaşı kadar veren bir kişiye "oturma izninizi zamanında hazırlayamadığımız için siz ülke dışına çıkamazsınız, oldu da çıktınız, bir daha geri dönemezsiniz" der, diyebilir? Bunun insan haklarıyla bağdaşan bir tarafı var mıdır, sorarım!

Nitekim sordum. Çok ağır sordum. Danışman firmanın müdürü Nathalie, hışmımın her zerresine maruz kaldı, yine. Pişman değilim. Pişman olduğum tek şey bunu evvelden daha büyük yaygara şeklinde koparmam gerekiyormuş. Neyse... Benimkiler bir hafta gecikme ile memlekete gittiler, ben de ameliyatı "kızım yurtdışında" bahanesiyle ertelemeye çalışan babama bahane bırakmamak için peşleri sıra yollandım İzmir'e.

Temmuzun ortalarıydı. Uzun bir haftasonunu hep birlikte geçirdik. Yedik içtik. Kadehlerimizi tokuşturduk. Telkin ettik babamı, "erteleme ameliyatı" dedik, "bak bahane de kalmadı, geldim, gördün."

O gazla girdi ameliyata. Benim tatilimin başladığı zamanlar artık eve çıkabilmişti. Her geçen gün daha iyiye gitti, toparladı. Yazlığa gitsek, denesek mi dedik, ona yazlık öyle iyi geldi ki, bir daha şehre inmek istemedi.

Bizim tatil, umumiyetle bizimkilerin yazlığında ara sıra da Çeşme'de geçti.

Aslında bir dolu planımız vardı, Yunan adalarına gidecektik mesela, ben günübirliğine de olsa Elvan'a İstanbul'a kaçacaktım, kitap kulübüyle minimum üç defa buluşacaktım. Olmadı... Ne yapalım sağlık olsun.

Çiğdem, gevrek, biber dolması, yaprak sarması ve Türk kahvesine,
Yüzmeye,
Yer cücesiyle Uno oynamaya,
Okumaya,
Yazmaya,
Kendime inziva vakitleri ayırmaya,
Arkadaşlarıma,
Ablamla uzun sohbetlere doydum...
Ama ömrümün en uzun tatili olmasına rağmen, tatile bir türlü doyamadım.

Kıçımda mayo üstümde tek gömlek, ayağımda terlikle geçirdiğim bir ayın sonunda ayakkabı giymek ne zor geldi arkadaş!

İki gün oldu hala adapte olmaya çalışıyorum... işe, yağmura, buluta, serine, zor be...