Karlı bir gün

 Haftalardır beklenen kar geldi, yağıyor. Kuruldum pencerenin karşısında, yağan kara karşı yazıyorum. Benden keyiflisi var mı ya :) Bir saattir Arca'yı kar topu oynamak için kandırmaya çalışıyorum, babasıyla PS oynuyor, dötünü kaldırmadı. Daha da istemesin, hiç çıkasım yok. Az sonra hava kararır, serin kırmızı şarabımı koyarım yanıma, değmeyin keyfime.

Çok affedersin, kıçıma giyecek donum kalmamış, bugün buranın LCW'si Primemark'a gittim. Sizi bilmem ama ben donlarımı özellikle dandik alıyorum, çünkü hijyen kaygılarıyla uzun yıllar kullanmadan atıyorum, eskiden kalma alışkanlık. Eskiden de pazardan alırdım. Kaliteli dona alışmamış totama şimdi öyro bayılacak değilim. 

Muhterem kocamla plan yaptık, erkenden kalktık, Primemark 09:00'da açılıyor, açılışı ben yapamayacaksam hiç gitmem daha iyi. Öğleye kaldın mı, aşırı kalabalık oluyor bildiğin gibi değil. Bu pandeminin göbeğinde iki parça don alacağım diye hasta filan olamam. Muhterem beni bıraktı, sonra eve dönüp kahvaltısını yapıp hazırlanmış olan cüceyi antrenmana bıraktı, sonra tekrar beni aldı, birlikte antreman çıkışına gittik. Plan tıkır tıkır işledi. Tek farkla, ben mağazayı tenha bulunca, iki dondan epey fazla alışveriş yaptım. Sabahlık, tayt, atlet, spor sütyeni, çorap, çarşaf, mutfak bezi, t-shirt ... Bir de baktım ki, aldıklarım aslında hepsi evde giyilecek/kullanılacak şeyler. 

Bir etek, elbise ne bileyim ofise giyilecek bir ceket almaya yeltenmedim bile. Aslında ne iyi değil mi, sabahtan pijamanı çıkar, eşofman giy, akşam “daha rahat bir şeyler giyeyim” de yine pijama giy. Markete gidersen de bir kot geçir, tabi pijamayla eşofman arasında büyüdüğünü fark edemediğin toton o kota girerse. Benimki işte diyet öncesi zor girdi de duydum zilin sesini, şimdi uğraşıp duruyorum. 

Bizim buraların kısıtlamaları Marta kadar devammış. Okullar açık, marketler dükkanlar çalışıyor da, biz ofise gitmiyoruz, lokantalar barlar kapalı ah bir de kuaförler. Bu gidişle ben neredeyse 10 yıl sonra saç uzatacağım. 

Demiş... ve yazının burasına nokta koyarak yemek için çağırılmıştım. 

Sonra yemek yedik, çay demledim, şarabımı bitirmeden Arca danasıyla kartopu oynamaya çıktık. İlk paragrafta koyduğum postayı da yalayıp yutmuş oldum, demeyelim de ana yüreği diyelim:)) 

Ya feci kudurduk, yerlerde yuvarlandık, bütün arabaların üzerindeki karları cephaneliğimiz yaptık, donumuza kadar ıslanasıya kar topu savaşı yaptık. Ne zamandır bu kadar eğlenmemiştim. 

Şimdi şu anda, saçlarımı kurutup, pijamalarımı giydikten ve akşamdan kalan şarabımı yudumlarken sözlerimi nihayete erdiriyorum ve  kartopu savaşından sonra hala yanaklarım alev alev yanıyor.