Bu hastane tecrübesi ile birlikte insanların da bize dokunabildiğini gördüm. Onlarca mesaj, Arca’yla hiç tanışmamış ama çok iyi tanıyan dostlar ve hiç görmediğin halde özlemini duyduğun insanlar…
Garip!
Yani bana çok doğal geliyor da bilmeyene anlatmak, yaşamayanın anlamasını beklemek zor.
Ve sürprizler öyle mutluluk verici ki… Ve inanılmaz…
Bu yaşadığımız duyguları anlamakta zorluk çeken, internet vasıtası ile dostlukların kurulmasına soru işaretleri ile yaklaşan İlker soruyor: “A bu kimden?” “AA o kim?” bazılarını tanıyor, haa öbür Ela diyor mesela, Doruk Arca’dan birazcık küçüktü di mi? diyor.
Bazılarını çıkaramıyor, anlatıyorum uzun uzun…
Can’ın annesi… Sadece anne… Bakmayın siz ona o sadece anne filan değil: ) Ailecek öyle gömüldük ki meyvalara, yerken poz yakalayamadım: ) Ama üzümü özlemiş düdük, öncesi sonrası pozlarını koydum. Hatta bitince tutturdu isterim diye, kuru üzümle gözünü boyadık:) İlker boğazına düşkün bir boğa burcu olarak fikre bayıldı, ben çileklere gömülürken anlattım, sadece anneyi… uzun uzun maillerimle az kafasını şişirmemiştim, bak böyle böyle demişti diye…
Öncesi:
Sonrası:
Ruhdağı… Ege’nin zarif annesi…
O küçük tayı hiç gözüne sokmadım Arca’nın öyle koydum sehpanın üzerine. Arca tekerlekli nesneler kadar yumuşak oyuncaklara da bayılır, sarılmayı dokunmayı çok sever. Gide gele karşıdan süze süze sonunda aldı koynuna…Bense hayatımda ilk defa kişisel bir objeyi ofisteki masama koydum, baktıkça hatırlıyorum, ne tatlı ne özel bir kadınsın sen!
Kirazım ve Doruk cücesi!
Gebeş günlerden tanıdığım özel insan. Dorukla Arca ne kadar çok benziyorlar birbirlerine. İçimde öyle bir his var, tanışsalar çok iyi anlaşacaklar. Ne zaman bir şeyler yazsa heyecanla okurum, Doruktan haber almak çok keyifli: ) Hediyeyi görünce dedim ki “ulen bizim böyle bir şeyimiz yoktu, ne güzel bişey bu yaa!” Bir matematik öğretmeni olarak babane hastası olacak bu oyunun:)
Asıl komiği uzun uzun çokça mailleştik yüzlerce yorum yazdık birbirimizin yazılarına hatta mesajlaştık. Ve ben her gün konuştuğum bir insan gibi kakara kikiri konuştum İlkay’la. Halbuki ilk defa telefonda birbirimizin sesini duyuyorduk. Kapatınca jeton düştü. Hehe kirazım sen beni idare et, lakayt bir anıma denk geldin: )
Dün bir paket daha gelmiş kargodan. Acayip eğlenceli bir oyun. Bu arada fark ettim ki, oyun-oyuncak konusunda son derece yaratıcılıktan uzak bir anne profili çiziyorum, ufkum açıldı şerefsizim! Ümit abla sevk irsaliyesini almış paketten başka bir şey yoktu dedi. Hmm iyi ama not filan vardır dedim, sokak kedileri gibi çöpü karıştırdım, soğan kokuları arasında sadece kargo gönderi kağıdına ulaşabildim. Sabahı zor ettim, İlkerle Arcayı bu oyunu oynarken evde bıraktım, ofise gelir gelmez firmayı aradım. Evet isim verdiler : D.A.S.Ç. Nam-ı diğer Özgüranne, kısaca özgürüm : )
Birbirimize uzun uzun yorumlar yazarken, fikir paylaşırken, güç verirken daha doğurmamıştık küçümenleri, şimdi iki yaşını geçtiler. Çokça destek olan, çok şey öğrendiğim, yazı yazsa da okusam dediğim, bazen beni kızdıran (itiraf.com), çokça hayran bırakan, sanal kraliçem. Her şeyiyle zihnimi meşgul eden kadın!
Teşekkür etmek boş geliyor, sadece cansınız, bilin istedim, unutmayayım, Arca bugünleri okurken bu güzellikleri de hatırlasın istedim.
SON SÖZ:
Ya bu arada blogger kapalı , değil mi hala? Ben işyerinden bağlanabiliyorum, Almanya server’ı sayesinde herhalde. Ama biz hastanedeyken epey yaygara kopmuş, wordpress’e geçişler olmuş. Hani orası bana feci halde ters ama bloğu yedeklemek fikri çok cazip geldi. Nitekim adresimi taşımaya karar verdim ben de. Tam İlker’e diyordum ki wordpress’te kim alır günün çorbası ismini, garanti boştur ! Bam! Bir hain konmuş ismime: )
Düşün düşün! Sonunda isim bulduk: HAKİKİ GÜNÜN ÇORBASI puhahah!
Vallahi ciddiyim, tıklayınca çıkıyor. Sayfa düzeniyle uğraşmadım henüz.
Seriye "ÖZ HAKİKİ GÜNÜN ÇORBASI", "BAŞKA ŞUBEMİZ YOKTUR GÜNÜN ÇORBASI"… şeklinde devam etmek niyetindeyiz. Lakin bizim hukuk sistemimizin sağı solu belli olmaz, bugün blogger yarın wordpress, baktın olmadı internetin alayına yasak gelir yakında!
Veee.... Son bir ilave! Dün şahane bir sürpriz karşıladı beni! Hemen şipşak tabii ki. Tekirim ve tatlı Ada'sı süper bir t-shirt göndermiş. Harikasınız ne diyeyim:)
7 yorum:
Güle güle oynayın bütün oyuncaklarınız ile ve gülümsettin ya beni, bütün günün gülerek geçsin Yeliz :)Öz hakiki günün çorbası :)))
blogunuza ilk kez 17 mart'ta anne ve bebişi'nin blogundaki linkten rastladım. kahroldum. bu aralar yürek yakıcı blogları takip edebilecek gücü kendimde hissetmediğim için "bir daha takip etmeyeceğim" dedim ama ne mümkün... kaç gündür aklımdaydınız. gözümü karartıp bugün tekrar yoklayayım dedim ki... iyi haberlerle karşılatım. keşke daha önce kontrol etseymişim.
sağlık, huzur ve mutluluk diliyorum. sevgiler
zeynepcim sevindim umarım hepimizin günü güzel geçer:)
sevgili ozgeozb,
aslında bu hastane araya girmeseydi genelde hepimizin güldüğü yazılar yazarım. ben de yazarken çok eğlenirim. ama işte bir dönem öyle geçti, umarım bir daha öyle kötü günler yaşamayız.
sevgiler
Yuppi , yaşasın yorum kısmı açılmış tekrardan :) Canım Arcam , güçlü Arcam , canım oğlum... Tekrar evinde olmana ne kadar sevindiğimi anlatamam herhalde , çok çok ama çok geçmiş olsun , zaten geçti gitti artık. Güzel günler seninle olsun bundan sonra...
Sevgili Yeliz ben de o kötü duygularla yazılmış son yazını okuduktan sonra ,o kadar kötü oldum ki , aklım blog da olmasına rağmen elim bir türlü gitmedi pc'ye , çok ama çok kötü yapmıştı o son söz beni , ama vazgeçemedim ve tekrar baktım , ve yaşasın eve dönüş müjdesi.. Budur işte dedim ,Arcam eve dönmüş..
Arda'dan da Arca abisine sevgiler bu arada :)) Öptük sizi...
aaa aşkolsun, ben senini oyle duyduguma cok sevindim esas!
opuyoruz Arcayi
Merhabalar,
Ben blogları yeni görebiliyorum. Hastanede neler yaşadığınızı anlamadım geçmiş yazıları göremiyorum. Ama kötü günler geçirmişsiniz. Çok geçmiş olsun.Acil şifalar.
Yorum Gönder