Emekçi kadınlar günümüz

 Kutlu olsun.

Sizi bilmem ama ben, belirli günler ve haftalar içerisinde en çok kıymet verdiğim bu günü - eh ne de olsa 23 senedir aralıksız kutluyoruım çalışarak… - dibine kadar kutladım.

12 saatlik beyin mıncıklamalı bir mesai ile.

Üstüne 35 dakika durakta beklemeceli filan şahane bir kutlamaydı.

Günümün bir kısmı kadın ağırlıklı departmanımızın kadınlarına günün tarihini, neden kutladığımızı anlatmakla geçmişti. Departman müdüründen gül beklemeyin dedim, haklarınızın erkeklerle eşit olmasına çalışalım beraber dedim. Canlarım kimi yirmilerinde kimi otuzlarında .. gerçekten bilmiyorlarmış günün anlam ve önemini. Aydınlandılar, lanet olsun içimdeki ermiş cadıya :)))

Günün geri kalanında canım arkadaşlarımın kutlama mesajlarına cevap verdim. Bulgaristan’da çok önemli bir kutlamaymış 8 mart hiç bilmiyordum, Bulgar bir erkek meslektaşımdan öğrendim. Bazı şirketlerde bugün kadınlara tatilmiş mesela, ne güzel. Bizde de sokaklarda kadınları gazlarlar, darp ederler, demedim de, teşekkür ettim. 

Bizim ataerkil Japon şirketinde lafı bile olmadı. Şahsım ve Japonların ofisi kapattığını düşünürsek, dediğim gibi benim payıma 12 saatlik çalışarak kutlama düştü :)))

Japon erkek çalışanlardan centilmenliği ancak Avrupa’ya gelince gördüklerini söyleyen Japon kadın meslektaşlarımız var, hala kendilerine kapı açılmasına, yol verilmesine alışamamışlar. Yani ben sadece fazla mesai yaptığıma sevineyim bence :)))

Neyse ya, bakmayın şikayet ettiğime. Ben acayip keyif alıyorum, özellikle son dönemde stratejik kararların merkezinde olmak, bunun için çalışmak bana müthiş keyif veriyor. En kodaman en maskülen toplantılarda fikirlerimi savunmak hem de ataerkil kültürden Japon yaşlı başlı üst yönetimden babaların (bak abi bile demiyorum, babam yaşındalar) önünde… ne kadar zor olsa da, bana verdiği keyif belki kadın olmamla alakalı bilemiyorum ama işte hissiyat böyle. 

Bugün bir ara aklıma geldi, hani bir laf vardır ya; “her başarılı erkeğin arkasında bir kadın vardır” dedim ki benim de erkeklerim var ne mutlu bana! Babam var, “evimi satarım kızlarımı okuturum, meslek sahibi yaparım, kocasına el açtırmam” diyen babam, benden daha fazla bana inanan, bugün olduğum yere gelmemde bana her anlamda destek olan gaz veren,” niye bununla yetiniyorsun daha iyisini yaparsın” diyerek her zaman hedeflerimi büyütmemi sağlayan muhterem kocam, her mesaimde, her toplantımda, annesiz kalan,  onu üç aylıkken bırakıp işe döndüğüm oğlum var… 

Var oğlu var… 

Hani yani.. hayat bir işbölümü. Kimse kimsenin arkasında değil, herkes birine destek. Destek ki, bu hayatta birlikte tutunuyoruz. Ben hepsinden razıyım. Bugün 12 saat çalışıp yarım saat de yağmur altında durakta beklesem de…. Zira evime geldiğimde mis gibi köftelerle hönkürmemi dinleyen kocam yeter ve bir demlik çay…