Sabırsızım, meraklıyım, paranoyağım, yiyorum

Bugünlerde bir sabırsızlık peyda olmuş üzerime, kurtulamıyorum bir türlü.
Doktora gittiğimizin henüz 2. haftası ve 2 hafta sonra tekrar gideceğiz ama ben hemen her gün oraya gideyim ultrasonda düdükcanı seyredeyim istiyorum. "geçiyordum uğradım", "testim sonucunu almaya geldim" gibi türlü bahanelerle uğruyorum ama nafile, öyle zırt pırt ultrasonda bakılmaz bebeğe!

Sonra cinsiyeti hemen belli olsun istiyorum. Daha doğrusu istiyoruz. Çin takvimine filan baktık, tabi emin olamıyoruz. Sonra yediklerinden belli olur dediler, bizimki hiç çaktırmıyor. Dondurma ve supangle favorim ama geçen gün oturup 1 kase patlamış mısır yedik, düdükcanın pek hoşuna gitti. Hani o da tuzlu! Biz doktora sonraki gidişimizde öğreniriz sanıyorduk, Emrenin 6 aylık hamile ablası bize 4-4,5 aydan önce öğrenemezsiniz deyince acayip demoralize olduk.
Tabi hemen ciciler alalım isteğini de düdükcanın bu cinsiyetsizliğinden ertelemek zorunda kalıyoruz ki benim gibi bir tezcanlı için çok kötü bir durum. Yani artık öğrenelim de Efe mi diyeceğiz Ege mi bilelim. Böyle düdükcan olmuyor yani.

Düdükcanın varlığından haberdar olduğumdan beri hemen doğsun istiyorum. Büyüklerim bana "hamileliğin tadını çıkar, bak hayatının son muhteşem günleri, şımar, gevşe, keyif yap, doğumdan sonra bu günleri mumla ararsın" diyorlar ama ben illa ki doğsun nasıl bişey çıkcak merak ediyorum.

Hemen böyle hamile gibi olayım göbeğim çıksın istiyorum. Hem kendime güzel hamile cicileri alayım istiyorum. Vakit geçmiyor. Sanki sonsuza kadar böyle 2,5 aylık hamile kalacakmışım gibi.

Çok fena çoook... Bu sabırsızlık mevzuu ilkerin inşaata başladığında da üzerime yapışmıştı. Hemen yarın temelden daireleri satıp zengin olacağız diye sabırsızlanıyordum. 1,5 sene geçti, bina bitti ama satış yok. Hani diyorum ki düdükcan da belirsiz bir tarihe kadar yerinde sayarsa, doğmaktan filan vazgeçerse!!! Kabus gibi, bir ömür hamile!!!

Kabus deyince aklıma geldi. Son birkaç haftadır 3. defa rüyamda fok balığı görüyorum. Önce kesip yiyorduk. Sonra birlikte oynadık, son olarak da bir fok ailesini denizde oynarken seyrettiğimi gördüm. Ben balık ya, nasip kısmete yoruyorum, meğer iş hayatımda bazı tehlikelerin beni beklediğine yorulurmuş. ilker tamamen Badem hadisesini müteakip bir bilinçaltı fok korkusu sendromu teşhisi koyuyor ama koskoca internet alemi de yanılıyor olamaz herhalde!!

Paranoyalarımı bir kenara bırakırsak, inanılmaz bir beslenme programı içindeyim. Bu aralar seyahatlere de ara verince ofiste iyice düzene girdim. Sabah öyle aman aman kahvaltı yapamıyorum da bir kase nesfit düdükcanın hoşuna gidiyor. Sonra 10 gibi nesquickli omega 3 sütü (başka şekilde süt içmem imkansız!!), 11 de elma, 12:30 gibi yemek. Kabızlığa karşı bu sıcakta mutlaka çorba, bir de sulu yemek ama illa ki ayran. Canım çeker diye diğerlerinin yemeklerinden de tırtıklıyorum:)
Yemekten 3 saat sonra mutlaka karpuz, akşam üstü süt, yoğurt veya ayran, artık ne varsa... Karnım kazındıkça çubuk krakerler hep elimin altında. Mide bulantısı da olmayınca harika yemekler yapabiliyorum akşamları. Ama yemek sonrası uyku öncesi dondurma filan yemem lazım. Şimdiye kadar yemeklerden hiç tiksinme olmamıştı. Balık da yiyordum ama geçen haftasonu İlker özenmiş adı hatırlamadığım kocaman muhteşem bir balık almış. Ben de roka salatası yaptım yanına, nar ekşili. Bir de güzel ayıkladı benim için ama yiyemiyorum, lokmalar ağzımda büyüdü, salata ile bile gitmedi. Acayip sinirim bozuldu. Mızmızlandım ama yok yiyemiyorum. Bıraktım. Sonra koca kase supangleyi üstüne de çikolatalı dondurmayı götürdüm ama :)
Kısacası yarım dünya şekline bürünmeme az kaldı. Şimdi böyleyse sonraki aylarda nasıl bir iştah açıklığı bekliyor beni, bak bu da ayrı bir merak konusu. Ve tabii toplamda kaç kilo alacağım, düdükcan kaç kilo doğacak, dombili olsun ama olur mu acaba?? hep merak hep merak...