Neden çocuk kitapları okuyorum?

----  Çok affedersin dötüm gibi gündemde benim çocuk kitaplarını neden okuduğuma dair yazı yayınlamam tam da nisan bir şakası saçmalığı oluyor ama idare ediverin gari, malum iç güvenlik yasası çıktı, bundan gayrı içim soğumadan gündemi sıcağı sıcağına yazamam, yazarsam duramam, duramazsam kafa göz dalarım, dalarsam çıkamam, çıkamazsam.... anladınız siz onu:) -----

Arca’nın üç basamaklı sayılarla ifade edilebilecek miktardaki kitabını sadece Arca için almadığımı fark edeli çok olmadı. Özellikle Kumkurdu arayışında kendimi hırslanmış, saçmalamış, sahip olamadıkça kitabı daha çok arzu nesnesi haline getirmiş bir zavallı olarak görünce, hop dedim, n’oluyoruz? Arca’nın bu kitabı okumasına daha çok var. Bu ne acele? Bu ne hırs? 

Sonradan meseleye aydım, ben kendim için istiyorum kitabı. Çünkü ben o kitabı okumadım. Ben çocukken pek fazla çocuk kitabı okumadım. Birkaç masal uyarlamasının ardından Aziz Nesin’e geçtim. Stephen King ve Aziz Nesin karması bir ergenliğim oldu. Üstüne biraz Duygu Asena ve hatta annemin beyaz dizileri. Her zamanki gibi ortaya karışık.

Bundan sebep benim çocuk kitapları kültürüm pek gelişmiş değil. Arca sayesinde okul öncesi resimli kitaplardan yana sağlam bir dağarcığım olsa da ilkokul döneminde bir boşluk var. Bu eksikliği de bu aralar ilkokul çağı kitapları okuyarak, şimdiden Arca’nın kitaplığını hazırlayarak kapatmaya çalışıyorum.

Çocuk kitaplarının bir yetişkine verebileceği en güzel şey, çocukluğu. İnsanın çocukluğuna geri dönüşünü veriyor çocuk kitapları. Ve empati şansı. Yazık ki büyüdükçe bir zamanlar olduğumuz küçük insan olmayı, onun gibi düşünüp hissetmeyi unutuyoruz. 

Çocuk kitaplarıyla çocukların gözünden, çocukluğumuzun gözünden dünyaya bakma şansımız oluyor. Bir nevi ışınlanma.

Hepsinden öte, çocuk kitaplarını okuyunca umutla, iyimserlikte doluyorsun ve bu yetişkin dünyasında belki de en ihtiyaç duyduğumuz şey.

Bundan böyle çocuk kitapları hakkında yazarken biraz ilkokul dönemine kayarsam "n'oluyo lan" demeyin, ne okuyorsam o! (Atarlandırmayın beni, gündem zaten yetiyor!)