Welcome to Self-lover club!

Bugün palindrome günüymüş. İnsan eliyle yapılmış takvimin bu ilginç günü vesilesiyle gelmedim bloga. Hayır. Geldim çünkü blog yazmak, yapmam gereken başka birçok şeyi ertelemenin iyi bir yolu. Siz de şu anda bu blogu okuduğunuza göre bir şeyleri erteliyor olabilir misiniz?

Çalışmayı, rapor okumayı ve Flamanca çalışmayı neden ertelediğimi biliyorum, çünkü tam bir akşamdan kalmayım! Rakının su gibi aktığı, meze tabaklarının diplerinin sıyrıldığı bir akşamın sabahı kolay olmayacaktı, ne demeye kendime erişilemeyecek hedefler koydum ki?

Şaka maka Ocak ayını yedik bile. Şu son bir buçuk ay nasıl geçti anlamadım. Tatil üzerine ablamların ve kuzenlerin ziyaretleri... Hemen hiçbir hafta sonu evde oturmadık desem yeridir. Dün akşam son bir buçuk ayın yoğun koşturmacasına tam bir nokta koydu.



Tüm bu koşturmacanın içinde kendime ait rutinler tesis etmeye,  bazı bir takım alışkanlıklar edinmeye çalışıyorum. Hani her yılın başında hedefler konur ya...

Şirketin kişisel gelişim eğitimlerini veren hocaya rastladım geçen gün. İyi seneler'leştik, ilginç bir soru sordu: "yeni yılda senin için ne dilememi istersin?" Hiç kimse bana bunu sormamıştı. Ben de kimseye. refleksle cevap verdim: Sağlık! Evet ya insan sağlıktan başka ne diler ki? Tabii ki neşe tabii ki huzur tabii ki başarı mutluluk ama ya sağlık? O olmayınca neyin kıymeti var ki?

Son günlerde okuduğum hemen her şey, fiziksel sağlığın mental sağlıkla ve aslında daha ziyade kendini sevmekle yakından ilgisi olduğu üzerine. Yani her şey kendini sevmekle başlıyor: Welcome to Self Lover Club!

Eskiden kendini sevmenin bencillikle, "sadece kendi için yaşamak"la, gamsızlıkla umursamazlıkla bağdaştığına dair bir anlayışa sahiptim. Bunda fedakarlığın büyük bir erdem, kendini sevmenin ayıp sayıldığı bir çevrede/çağda büyümemin payı var.

Büyüdükçe daha iyi anlıyorum ve katılıyorum ki...

"kendi bardağınız boşsa başkasının susuzluğunu gideremezsiniz".