Kral gibi müdür

Arca elinden geleni yaptı, ateşse ateş, öksürükse öksürük... Yıllık geleneksel röntgen çekimini de başarıyla tamamlayıp ciğerde çok şükür hiçbir bulgu edemeyince istirahate çekildiler paşazadeler:)

Dün evliliğimizin onuncu yılı şerefine geleneksel Arca'yı anneanneye sepetleme ve geceyi başbaşa geçirme planlarımızı hayata geçirecektik. Doktor bile onaylamıştı. Arca yaklaşık bir haftadır bugüne hazırlanıyordu. Allah seni inandırsın ben kendimi bu kadar motive etsem şirkete genel müdür olurum.


Gel gör ki, Arca su koyuverdi. Sabahtan dudak bükme ve ağlama krizleri saatlerce savuşturulamadı. Anneanne adına çikolatalı cheesecake yapacağı sözü verildi. Internetten yeni puzzle'lar seçildi, bunların anne ile baba bu akşam giderse alınacağına dair sözler verildi. Zira artık diğer ikisini ezbere yapmak beyefendiyi sıkmaktaydı. 

Bir ara ikna etmek için o kadar saçmaladım ki "eğer gitmezsek kral gibi müdür (hafta içi İstanbul'dan gelen genel müdür - Arca kendisinden fena halde tırsıyor, kim tırsmıyor ki:P) annene uzun tatil izni vermez" bile dedim. Etkili oldu kanımca... Zira cüce işbirliği yapmaya ikna oldu. Tam şans ibresi günün çorbası çiftinden yana dönüyor diye düşündüğüm anda, İlker'den şahane bir haber geldi. Arabanın aküsü bitmişti. Abicim iyi hoş da erken çıkacaktık, çocuğa puzzle alacaktık!

Annemi aldık, eve döndük. Arca anneannesiyle sıcak bir birliktelik yaşayacağının sinyallerini verince derin bir oh çektim. Üçümüz çikolatalı cheesecake yaptık, ne de olsa İlker'in gelmesine daha çok vardı. Duş yaptım neyse ki, annem föne in dedi. Dedim fönlüyken üç parmak diplerim daha fena görünüyor, neme lazım otele pavyondan kadın getirmişler dedirtmem kocama!

Anne-kız sohbeti, puzzle yapmakta olan cüceye uyku etkisi yaptı, geldi kıvrıldı kucağıma! Hoppp noluyor kardeşim, öğlen uyuyacaktın! Olmuş akşamın beşi, neymiş "uyuyum"muş! Hemen bir Cars DVD'si açarsın...
DVD bitmeden İlker ile Yeliz kaçarlar...

Bitmedi... Otelin şıkşıkıdım restoranında rezervasyonların tamamen dolu olduğunu öğrendiğimde epey güldüm. Yapacak başka şey kalmadığında gülmek en iyi tesellidir. En fazla göt göbek çıkaran küçük siyah elbisemle yüksek ökçeli ayakkabılarımı giymeyiveririm.

Neyse yollandık otele, meğer akşam üzeri dörde kadar gelmeyen müşterinin rezervasyonu iptal olurmuş. Alkış! Otelde hala yer olduğunu öğrendiğimde şansın biz fani aşıklara sempati duymaya başladığını hissetmiştim. Ama peşin hüküm vermişim, zira çilemiz henüz dolmamıştı. Alsancak sokaklarında puzzle aramamız gerekiyordu, çocuğa söz verdim kardeşim şurdan şuraya gitmem puzzle'sız!

Düştük yollara. D&R fos! Kıbrıs Şehitlerindeki puzzle'cı kapatmış. Piyasanın altına satıyordu zaten, az sömürmedik. Ticari başarısızlığında payımız var lakin yapacak bir şey yok. Bebem evde puzzle bekler. (Vicdana gel vicdana!) Son çare Joker! Hey gözünün yağını yediğimin Jokeri. Bulduk allah seni inandırsın bulduk! Hem de internetten not aldığım puzzle'ları.

Evet işte şimdi şans kankamız olmuştu!

Acı bir gerçek vardı... Açtık! Ben öğlen yemek yemeyi unutmuştum. Arca'nın tabağında kalanları yiyince tok hissetmiş olmalıyım zira yemek yediğimi hatırlamıyorum. İlker desen akü peşinde vakti olmamış. Demek ki neymiş öküz gibi yiyebileceğimiz bir yere gitmek gerekirmiş. Gittik... Midemiz gıdaya, kanımız şaraba, ruhumuz muhabbetin dibine doydu.

Arca? O biz çıkmadan önce anneannesinin hazırladığı meyve tabağını tıkınmayı müteakip saat yedi civarı uykuya teslim etmiş yorgun bedenini:)

Evlilik yıldönümü kutlamalarından hatıra karesi, meşhur Dostlar fırını boyozu...
Fark ettik ki yaşlanmışız. İlker bir oturuşta fırında pişirilmiş iki yumurta ile altı adet boyoz götürebilirken üçte kaldı. Bense düşünmeden yuvarladığım iki boyozun ardından başlayan mide ağrısı ile bol yağlı hamur işlerinin reflümü tetiklediğini hatırlayıverdim. Olsun ödediğim bedele rağmen muhteşemdi!

Boyoz:)