Teknolojiyi sofranıza sokmayın, aman diyim!

Swissotelin yanında bir Tike vardı bir vakitler. Çok başarısız bir girişimdi. Bir defasında Koreli misafirleri iş yemeği için götürmüştüm, verdiğim (daha doğrusu şirketin verdiği) paraya yemin olsun acımıştım. Yok anam Topçu’ya gitsek daha tatmin olmuş ayrılırdık, eminim. Neyse doğru bir kararla kapanmış orası yerine İstanbul’un İzmir’e armağanı Midpoint açılmış. Vaktiyle Num Num’ın kapanmasına pek üzülmüştüm, zira İzmir’de öküzümsü hamburger yeme şansın yoktur, imkanlar fast food zincirleriyle sınırlıdır. Aşıyı olduktan sonra bu Midpoint’in performansını bir test edelim dedik. Küçük bir aile gibi görünürüz ama Karamürsel sepeti değiliz, öküz gibi yeriz.


Arca makarna yiyemeyeceğini anlayınca çok gıcık oldu. Söylemesi ayıp benim makarnamdan başkasını yiyemiyor, illa anasının makarnası olacak (bilmeyen de mantı açıyorum sanacak) dışarıda ısmarladıklarımızı hep İlker’le ben yedik o yüzden artık dışarıda makarna söylemiyoruz cüceye. Ya zaten nedir kardeşim? Evde alasına yapacağın makarnaya on liradan fazla veriyorsun. Neyse… hamburger de yemezmiş (görürüm seni birkaç seneye) köfteye tav oldu. Öncesinde bizimkine hemen boya kalemleriyle boyama kağıdı getirdiler. Müşterilerin veletleri ortalığı yıkmasın diye böyle bir önlem almışlar, takdir ettim. “Sınırlı boyama” kültüründen nasibini almamış cüce, haliyle kendi özgün sanatını icra etti kağıt üzerinde. Bu arada benim de yanımda oturmak istemedi, babasıyla oturacakmış, aman canıma minnet.

Bu vesileyle etrafı kesme şansım oldu. Bizim İlker’le en büyük zevkimiz evvel ezel dışarıda yemeğe gitmektir. Yemeğin kendisinden çok aktiviteyi severiz. Yan, arka ve ön masaları dinler (pardon kulak misafiri olur) sonra birbirimize anlatır yarılırız. Hayır normaliz demedim zaten ama süper eğlenceli. Arca’dan beri bu aktiviteye gereken önemi veremiyoruz. Çünkü sürekli o konuşuyor dolayısıyla kuvvetle muhtemel biz diğer masalara meze oluyoruz. Eee parayla değil sırayla demişler.

Etraf masalar umumiyetle boştu, sadece yan taraftakinde bir anne ile oğlu oturuyordu. Oğlan ilkokul filan herhalde. Yani bilemiyorum, benim mesafe tayinim de çocuk yaşı tahminim de sıfırdır. “yürüyor mu” diye atlarım bir bebenin üzerine “6 aylık” derler mal gibi kalırım, güya çocuk büyütüyoruz peh!

Neyse ben bir heves ana oğul muhabbeti dinleyeceğim diye kulağı kabarttım. Bekle Allah bekle! Ulen kulak çiğ börek gibi kabardı, bunlarda ses yok. Birinin elinde Ipad, birinin elinde iphone, habire fiti fiti bir şeyler yapıyorlar. Yemekleri geldi, yok! Benim üç buçuk yaşındaki çocuğum bile köftenin kritiğini yaptı bunlar ipad arası götürdü dürümleri. Ses seda yok.

Allah için annenin hakkını yemeyeyim, ne de olsa bizim nesil, öyle masanın üzerine falan koymadı iphone’u, hep masanın altından fittirdi. (ben senelerce görgüsüzlük olur diye masaya telefon koymadım be! şimdi artık koymayanı dövüyorlar) Oğlan umarsız dürümün sularını döke döke ipad’i parmakladı. Sadece bir ara anne bir şeyde takıldı, oğlana telefonu uzattı, oğlan da bir ayar yaptı geri verdi. Çok fena çok…. Demek teknoloji böyle bir şey hayatına girdi mi evlat filan görmüyorsun, hoş o da seni görmüyor zaten!

Bu arada “kadın sen de çocuğunla yemeğe çıkmışsın, el alemi mi dikizliyorsun, bir de fotoğraf çekmişsin, tuh Allah kahretsin” demek serbest! Evet çektim ama sor bakalım “neden?” cümle aleme ibret olsun diye. Bu hallere düşmeyelim diye. Tamamen vatana millete hayır olsun diye, yani kendim için çektiysem namerdim!

Ben bu yan masayı dinleme aktivitesi içindeyken Arca ya karalama yapıyordu (ki sanatını icra ettiği zamanlarda rahatsız edilmekten hoşlanmaz!) ya da benim izin vermediğim ama babasının sakınca görmediği yerlerde koşmaktaydı. Evet Arca’nın böyle bir olayı var. Yemeği bitiriyor, sonra başlıyor koşmaya. Allah için önce nerde koşayım diye soruyor, ben sınırı çiziyorum sonra “Run Forrest run!” O da çözmüş fizyolojiyi, yiyecek, yakıtı alacak, koşacak, yorulacak, uyuyacak.

Bu anne-oğulun fotoğrafını da izinsiz koydum ama artık affetsinler, ciddi bir konuya hizmet ediyorlar, nice aileleri teknoloji kurbanı olmaktan döndürüyorlar. Aaa izinsiz fotoğraf demişken... dur onu da bir ara anlatayım. Neler geldi başıma tövbe tövbe...