Küfretmekte haklı mıyım? Haklıyım!

Kıçı acımayan hiç kimse ama hiç kimse karşıma geçip bana haksızsın diyemez! Altı gündür süren ateşimin, işe yaramayan antibiyotiğin ve bitmek bilmeyen boğaz ağrısının sırrı çözüldü: anjin!
Çözümü : beş gün iğne! Ve evet doğru tahmin iğne olurken kendini kasarsan sabah olduğun iğne akşamın bu saatinde hala acı acı anımsanır. Geçmez!



"Geçer işte ne olacak, iğneyi olacaksın bitecek" diye ukalalık yapıyordum iğnefobik İlker'e. İğne geçermiş de acısı geçmezmiş bu yaşımızda bunu da öğrendik. Topallamak bir şey değil İlker'e maskara olduğuma yanarım.

Bütün gün Arca'ya beni öpmemesi için mukavemet uyguladım, uyudum uyandım. Çalıştım, Arca'yı anneanne ve dedesine teslim ettim hala kıçım acıyor.

Neyse yav hastalık hayatımın bir parçası adeta, depresiftim hafta sonu ağladım bile bir ara. Hatta Arca "gel annem benimle uyu mutsuzluğun geçer" dedi. Artık nasıl bir haldeysem ama iğneyi yedim psikolojim düzeldi. İnsan dediğin manyak işte!

Manyak deyince... "Elde sürünen kitaplar" listesine aday bile olamayacak kadar sürükleyici ve fakat benim elimde direnişin sürükleyiciliğine yenik düşen "kardeşimin hikayesi" nihayete erdi.

Katili tahmin ediyorsun, sonunu da az çok anlıyorsun. Günümüz hikayesinden ziyade "kardeşimin hikayesi"ni sevdim ben. Roman içindeki öyküyü sevdim. Kısaca "tatil kitabı" olarak gideri var hem de çok:) ama bir "Serenad" değil, en azından benim için.