Sen konuştuysan ben susmam!

İki haftadır sosyal medyadan, RS FM’den, Halk TV’den, bizzat orada bulunan arkadaşlarımdan an be an takip etmeme rağmen meydanlara çıkamadığım için ağlayıp, Gezi’nin biber gazlı havasını soluyamadığım için kendimi hep eksikli hisseden ben, “ne haddime” deyip az konuşuyorum (yazıyorum) ama sen Necati Şaşmış mı Şaşmaz mı ne, utanmadan kameraların karşısına çıkıp Türkçeyi ve beyinlerimizi katlediyorsun. 
Bizim oğlan hasta yine, uykusu açılmış gece tekrar uyutayım diye yatağına uzandım. Geç olmuş ben de onunla uyurum diye geçiyor içimden.  Ne mümkün? İçeriden televizyonun sesi geliyor. Allahım bitmiyor katiyen bitmiyor ve ne dediği de anlaşılmıyor.  Allah seni inandırsın, “kim lan bu?” diyerek hışımla çıktım yataktan. (Malum sesten çıkaramıyoruz)

Sen konuşuyorsun, twitter ağlıyor, sen konuşuyorsun twitter gözünden yaş gelesiye gülüyor.  

Direniş, direniş olalı böyle zulüm görmedi. Senin konuşmandan sonra biber gazını alıp kendine sıkan direnişçiler olduğuna dair söylentiler var. Sanmam ki dedikodu olsun. İçki yasağını koydukları iyi olmuş, açık konuşayım, hiç aklımda yokken o saatte İlker’i bakkala gönderip alkol tedarik etme ihtiyacı hissettim, bünye istedi.

Bu ülke seni de dinledi ya, bundan gayrı “ay ben fiziki direnişimi layıkıyla gösteremedim, ay ben gençlerin yanında olamadım” mahcubiyetiyle susup köşeme çekilmem kardeşim.

Sen konuştuysan ben susmam!

Hazır konuşmaya başlamışken sorayım, ben hukuktan anlamam, mahkeme salonu dedin mi benim gözümde jürili filan Amerikan mahkemeleri canlanır, Allah da düşürmesin. Neyse soracağım şu, ne zamandan beri “bir canı korusak mı öldürsek mi” diye referanduma gidilir oldu? Yarın bir gün “kadınları dövmek serbest olsun mu” diye soralım derler de, “evet” hatta “yetmez ama evet” çıkarsa sandıktan o da mı serbest olacak? 

Cevap geldi!!!