Maksat yeşillik olsun…

"What a busy day!"

“Al benden de o kadar!” Diyecektim de İngilizcesine dilim dönmedi. Biz açıyoruz bu meşguliyetleri başımıza. Ulaşılabilir olmakla alakalı her şey. Sen elin Çinlisini whatsapp’tan wechat’ten hababam dürtersen, o da seni dürter.

Şöyle bir fark ettim de, benim işler bir rahatlamıyor. Ay sonu yoğunluğu, efendime söyleyeyim, sipariş dönemi yoğunluğu olur insanların. Benim fıtratımda yok dönemsel yoğunluk. Bende meşguliyet daimi.

Bugün bir ara bir arkadaşıma “var ya departman gibi çalışıyorum, acilen yetiştiremediğim işlerim için birini almaları lazım” gibi bir cümle kuracak oldum, peşi sıra cümlenin manasızlığına beraberce güldük. Nasıl olsa yapıyorsun yeliz, ne gerek var? Abarttığımı düşünene dalarım, bizim sektörde diğer firmaların bazı elemanlarının iş tanımını ben boş zamanlarımda icra ediyorum, öyle bir profesyonel yaşam hallerindeyim. Harbi söylüyorum. Geçen hafta derneğin komisyon toplantısındayız, bir konu gündeme getiriyorum, katılımcılar “ay ona bizim şirkette başka arkadaş bakıyor” diyor. Başka bir konuyu aktarıyorum, eh o ithalat departmanının işi diyor. Ulan ben bunların hepsini kendim yapıyorum diyecek oluyorum, “enayi misin” derler diye sesimi çıkarmıyorum.

Şikayetleri dinlediniz…

Ay neyse…

Sırf yıllık iznimi telefonlarıyla, “ay çok acil, bilgisayar varsa bir bakıver”lerle piç ediyorlar diye bu yıl tatil planlarında radikal bir uygulamaya geçtim. Gavurların “long weekend” dedikleri, İzmirlilerin bir yaz geleneği halinde doğal olarak uyguladıkları, halk arasında “cumadan arazi olmak” tabir edilen planlamayı yapmış bulunmaktayım. İstanbul başta olmak üzere, tüm yurdun bu tatil medenileşmesi konusunda İzmir’i örnek alması gerekiyor ki ben de cumalarımı bir bayram tatili rehavetiyle geçirebileyim. Bakalım yürüyecek mi? Göreceğiz…

Bisikletten düşmemle başlayan sağlık sorunları, annemin ayağının kırılması, babamın kolunu incitmesi, Arca’nın ateşin pençesinde kıvranması, İlker’in kol altından parça alınması için operasyon geçirmesi ve son olarak ağır bir bağırsak enfeksiyonuna yenik düşmesiyle devam ediyor. Bu son olsun, sağlık olsun. Olsun da, nazarsa da ne nazarmış be arkadaş bir türlü çıkamadı gitti.

Son günlerin yorgunluğu sabahları uyanamama olarak geri dönüyor. Bisikletimi akşamdan okşuyorum, yarın beraberiz bebeğim diyorum, sabah geç kalıyorum. Onu çok özledim, aynı evi paylaşan dargın sevgililer gibiyiz. Ama yarın barışacağız, söz…

Bugün öğlen kısacık bir araya bir tutam OT sıkıştırdım. OT dergisi. Bilmeyen kaldı mı? Bence nefis bir dergi. Dolu dolu. Okunmadık yeri kalmıyor. Edebiyatla az biraz ilişkisi olanların çok iyi tanıdığı yazarlar var, Murat Menteş, Yekta Kopan, Hakan Günday var… Aman diyim okumayan kaldıysa okusun, bu yaz günlerinde serin limonata gibi, nanelisinden : )  Maksat yeşillik olsun…