Her değişiklik arayan kadın saçıyla oynayacak değil ya?!

Geçen bir okuyucu (adı yoktu da o yüzden okuyucu dedim) fark etmiş, niçin blog listesini kaldırdın demiş. Böyle böyle eksile eksile blog kendini imha edecek haberiniz yok : ) Hehe tabii ki ondan değil. Blog listesini kaldırıyorum arkadaş! Ne gerek var? Sanki millet blog mu yazıyor? (sık yazanlar alınganlık yapmasın!) Yazmıyor tabii… Bir bloga bakayım diyorsun en son dört ay önce içerik üretmiş. Sen blog yazıyorum deme. (Bak nasıl da profesyonel blogger’lar gibi “içerik üretmek” terimlerini kullanıyorum, allahım sana geliyorum!)

İstatistiği tutulmuş mudur bilmiyorum ama açılıp da birkaç post yazıldıktan sonra internet çöplüğünde yerini almış kimbilir kaç blog olmuştur.

Bu son dönem blogların kategorize edilmesiydi, yok efendim uzmanlıktı filan derken benim blogumun tamamen bir yazma egosunu tatmin merkezi olduğunu fark ettim. Sağ olsunlar hakkında yazdığım kitapları almadan geçemediğini söyleyen arkadaşlarım oluyor, ya da ismini vermek istemediğim denediğim bir ürünü illa paylaşmamı isteyenler… Ama hiçbiri olamam, sadece kitap, sadece Arca, sadece film, sadece ürün tanıtımı, sadece bilmemne yazsam çok sıkıcı olmaz mıydı? Buna uzmanlık diyorlar. İşte anahtar kelime bu ve ben hiçbir konuda “uzman” değilim. 

Gerçi salakanne, zevzekanne, yok efendim acayipanne, uzaylıanne, gevezeanne (bu arada bunlardan biriyseniz nolur kızmayın ama artık b.ku çıktı yav) gibi nicklerim olaydı, "annelik" başlığı altında şahane uzman yazılar yazabilirdim. Ama zaten bu da imkansız, zira ben blog yazar iken, Arca portakalımın vitaminiydi.

Neyse, ne diyecektim?

Bir de disipline olma meselesi var. Yaptığın bir şeyde sürekliliği yakalamak mühim. Tabii ki değişimlere ayak uydurarak...

Elvan’la bir sohbetimizde, beni profesyonelce fikirleriyle beslemeye çalışmış, “bir gün mutfak yazıları, bir gün kitap, bir gün diyalog yaz, günün yazısının ne olacağını bilsin okuyanlar” demişti. Harika bir fikir! Ama bende o disiplini devam ettirecek göt var mı bilmiyorum. Ntvmsnbc için çocuk kitabı yorumları yazarken inanılmaz ciddiydim, editörüm Esra'ya iş seyahatine çıkacağım zamanlarda yayınlasın diye birkaç yazı filan gönderirdim. Ama burası tam bir serbest atış alanı. Uzun lafın kısası cesaret edemedim. Şu yandaki kategorilerin bile bir kısmını devam ettiremedim ki bu çok normal. Zira blog yazmak oldukça organik ve sürekliliği olan bir olgu. Kendin değiştikçe, hayat değiştikçe blogun da değişecek, ya ne olacak?!

İşte şimdi sadede geliyorum, Allah belamı versin geliyorum…

Değişiklik arayan kadın saçıyla oynar, benim gibi kuaförden nefret eden de blogu ile oynuyor işte…

İşte bu sebepten blogumun hali hazırdaki ekran görüntüsünü arşivime aldım, hatıra niyetine ve yepyeni bir görünüm üzerine çalışıyorum. Bilmeyen de beni tasarımcı sanacak:P Bugünden yarına olacak iş değil zaten, yavaş yavaş, hele benim gibi bir yeteneksizin işi hayli zor. Adım adım sadeleştirmeye çalışıyorum. Mesela blogroll'umu şimdilik kaldırdım, şimdilik çünkü dört ay önce yazmış adam o listede olmasın. Kimse kusura bakmasın ayıklayacağım. Ama tamamen kaldırmam da mümkün değil, çünkü biliyorum ki oradan faydalananlar var. Üstelik yeni yeni takip ettiğim pek çok blog var, hiç buradaki blogroll'da gözükmüyor. Sonra tweet'lerimi kaldırdım şimdiden. Ay gören de beni twitter manyağı sanacak. Yok ayol, RT ediyorum, kendi blog yazılarımı linkliyorum filan... Ben kim twitter kim? Peh!

Dediğim gibi yandaki kategorilerin pek çoğunun sürekliliği olamadı, Arca büyüdü ve “Arca diyor ki” postları sona erdi, ya ne olacaktı, benim konuşturmama ya da aklından ne geçiyor diye düşünmeme ne gerek var, adamın dil pabuç zaten! Ya da kılavuzlar… “Annelik konusunda ahkam kesmiyorum” üst başlığı altında ne çok ahkam kesme alt metni oluşturmuşum, vurun lan beni! Yani hiç darılmaca gücenmece yok, o kısım kırpılacak! Zaten bu kadar resim olması, ekranı zor açılır hale getirdi, kendi blogunu okuyan benim gibi bir narsist manyak için daha sade, daha farklı bir şeyler var aklımda.

Header denen meret süper düper mühim. 

Kendi yaratımım olsun istiyorum, beni yansıtsın, zira madem içeriğini ben üretiyorum (bak bak bak nasıl da cümle içinde kullanıyorum, allahım içselleştiren hücrelerime zeval verme yarabbi) , tasarımı da benim zihnimden çıkmalı. Gerçi zihin pek yaratıcı değil bu aralar, ne edeceğim bilmiyorum. Var ya çizim yeteneğim olsa attırırdım tozunu buraların. Fotoğraf filan koyacağım muhtemelen ama daha az, daha sade... Baktım olmuyor mevcut banner’ımı seviyorum, der, aynen devam ederim, böyle de rahat bir insanım.

Ha bir de renk mevzusu var. Bu pembe hiç olmadı. Olmadı. Beni gıcık etti. Turuncu olmasın dedik, benim şirket bana sponsor mu ki renklerini kullanıyorum dedim, iptal ettim de bu da olmadı yav. Geçen baktım blogcu annenin pembesi grisi gibi ne o öyle taklitçi zihniyet … Iyy elif vur yav beni!

Neyse bacım renk için bazı tonlar var aklımda, bak pastel tonlar olabilir, hani sıcaklarla soğuk renkleri karıştırdığın bir renk skalası... Kahve ve mavi mesela... ya da pembe, nude, bej, krem ortaya karışık.... En çok mürdüm ile koyu yeşilin gri, siyah kombinasyonuna aklım yatıyor. Ben hazırlayasıya kadar sonbahar gelir, renkler ruh halimize cuk oturur, nasıl ama?

Bak kardeşim buraya kadar uzun uzun yazdıysam, senden fikir bekliyorum demektir. Şu ana kadar hikaye okur gibi okuduysan dön başa tekrar oku, sonra benim için öneriler hazırla, ne bileyim şöyle yap böyle yap, bak şu blogun tasarımı hoş sade buradan fikir arakla de, de yani boş durma! Allah boş duranı sevmez. Geliyonuz, okuyonuz ama bir elinizi taşın altına sokun yav! Hep benden beklemeyin! Bak size söz, performansınızı beğenirsem bir dumur diyalog yazacağım, çabanıza değecek... 

Hem rüşvetçiyim, hem hazırcı hem atarlı hem de pisliğim! beni böyle sevin! Ama sevin!