OG-JEF-TİK!

Arca yılsonu gösterisinin bir bölümünde fotoğrafçı olmuştu. Okuldan da gösteri için bir fotoğraf makinesi göndermemizi istediler. Gerçi kullanmadı, kartondan daha sevimli bir makine yapmışlar ama o olay Arca’nın fotoğraf makinesi ile tanışmasına vesile oldu.

O gündür bugündür bizim evdeki atıl fotoğraf makinesi Arca’nın elinden düşmüyor. Yağmur yağıyor, Arca bizim yokuşta kalan ve kayan arabaların fotoğraflarını çekiyor. Sonra herkesin ama herkesin bir adet mecburi Papyon ile fotoğrafı mevcut. Her çiçek her böcek Arca’nın kadrajında.

Önceleri flu çıkıyordu çektikleri, dedim ki “flu çekiyorsun.” “A o ne demek?” diye sordu hemen. “Bulanık yani” dedim, sonra başka işlere daldık, ilgilenemedim, açıklayamadım nasıl net çekmesi gerektiğini. Baktım geçen gün İlker’le çektiklerine bakıyorlar, İlker de flu çıkmış bazıları diyor, bizimki öğrendi ya “a evet yani bulanık” diyor, İlker dumur… Ama tabii ki bunun dumur diyalog değeri yok, zira benden öğrendiğini satıyor. Ama kısa bir süre İlker'in Arca hakkında "vay be ne müthiş çocuğum var" diye düşünmesine müsaade ettim, kısacık bir süre:)

Neyse İlker şimdi ona netleştirmeyi de öğretti, tamam! Şipşak Arca hemen üzerine düşeni yapmaya başladı, yani bokunu çıkarmaya…

Bizi uyurken, babaannesini yemek yaparken ve hatta beni tuvalette bile çekiyor, evde mahremiyetimiz kalmadı, a dostlar!

Ama biz de kendimizce intikam alıyoruz cüceden. 

Ogjeftik…

Objektif ayol… Geçen bunun makine ufak bir tutukluk yapmış, yüreği ağzında koştu yanıma: “annem! Fotoğraf makinesi bozuldu.”

“Dur bakayım anlat nasıl oldu?”

“Şimdi bu ekranı var ya karardı, sonra ogjeftik böyle içine giriyordu, girmiyor. Annem ogjeftik bozuldu! N’apıcaz”

"Ne bozuldu ne bozuldu?"

"AYYY OG-JEF-TİK! N'apıcaz annem?"

Allahın cücesi, n’apacaz tabii ki seninle kafa bulacaz.

Tabii ki çaktırmıyoruz çünkü çocuklarla alay etmek de bir tür istismardır. Yüzüne karşı yapmıyoruz, bilinçli ana babayız ama var ya fırsatı da kaçırmıyoruz. İnsanız yav o kadar olsun!

Arca’ya ogjeftik dedirtip dedirtip kopuyoruz. En son geçen gece artık gripten sürünüyorum, İlker’e dedim ki “şu an beni gülümsetecek tek şey bir doz ogjeftik” Hemen muhabbeti açtı, fotoğraf makinesinin parçalarını sordu. Var ya neşem yerine geldi, yerim len seni cüce!

Yalnız ne fark ettim…

Allah biliyormuş da bizi otuzumuzdan sonra ana baba yapmış. Yine eskisine nazaran oldukça ağırbaşlı bir çiftiz. Bir çocuğun başına gelebilecek en fena şeylerden biri ittifak sahibi ana- baba.

İşin geyiği şakası bir tarafa, çocukları fotoğraf makinesi ile tanıştırmak bence çok faydalı. İlgilendiği şeylerle ilgili anılar biriktirmesi, fotoğrafları anlatması, daha iyisini çekmeye çalışması.... bir nevi hobi işte!