Neden? Çünkü çocuklarımızı kendimizin bir uzantısı olarak görme eğilimimizin, onları birer birey değil de küçük bizler olarak görmemizin ne gibi sonuçları olabileceğini anlatıyor.
Çünkü bizler kendi sahip olamadıklarımıza onların sahip olmasını, hayalimizdeki işleri onların yapabilmesini, mirasımızı öyle böyle devam ettirmesini isteriz, sonuçlarını düşünmeden...
Çünkü bu kitap bizler için ufak ve altından kalkılabilir sorunların küçük çocuklar için nasıl da travmatik olabileceğini anlatıyor. Onları terk eden annelerinin geri dönmesi için kendi kendine verilen sözleri, annesi onu sevsin diye kendisinden bambaşka biri olma yolunda ilerleyen bir çocuğun yaşadıklarını anlatıyor.
Kitapta da dediği gibi; bir şeyi değerli kılan onu kaybetmek ve yeniden bulmaktır.
Lydia'nın çaresizliğini içimde hissettim.
Ailenin üzüntüsünü içimde hissettim.
Çok iyi kurgulanmış bir romandı. Sadece bir ailenin hikayesi değildi okuduğum, bir aile özelinde farklı olmanın, öteki olmanın da zorluklarını nakış gibi işlendiği içten, hassas bir kitaptı.
O kadar çok sevdim ki; kitap kulübünün yılbaşı çekilişinde bu kitabı arkadaşıma hediye ettim. Hediyemin yanına o aralar en çok sevdiğim kitabı da katmak bende gelenekselleşti artık. Umarım Senem de beğenir, ben çok sevdim.
Tavsiyemdir:)
4 yorum:
Okuyacağım mutlaka. Teşekkürler.
Anne babalı, çocuklu yetiştirmeli kitaplara yorum yapameyom :/
Sen tavsiye ettiysen güzeldir ama, eminim, son kararım :)
Bu sıralar çoğu arkadaşımın elinde gördüm bu kitabı.Aklımdaki listeye yazmıştım ama öne almak gerek sanırım.
Ben de çok sevdim... Daha bitmedi ama hüzünlü bir keyifle okuyorum... :)
Yorum Gönder