6 dakika: DEV

Babam, geçenlerde bir yazımı okumuş, ne kadar zamanda yazıyorsun bunları diye sordu. Kendisini yazıdan ziyade sözle iyi ifade edebilen insanlara özgü küçük bir hayranlık vardı sesinde.

Az önce cüzdanımın iç gözlerini kurcalarken birkaç tane "6 dakika" kartı buldum. Galiba yazlığa filan giderken cüzdana atmışım, ne zamandır unutulmuş. Bir kart çektim, DEV sözcüğü çıktı ve 6 dakikada aşağıdaki pasajı yazdım. Şimdi sorsa babama "6 dakikada yazıyorum" diyebilirim:))

Dev gibi görünüyordu gözüne, gözlerini dikmiş yukarı ta gözlerinin içine bakarken, annesi ona kocaman bir dev gibi görünüyordu. İçindeki kocaman özgür direnişçi annesine kaşlarını çatmış, iki çift laf etmek için derin bir nefes aldı. Evet efendim, kuralı yıkmak istiyordu. Evet efendim, kış kıyafeti uygulamasına girmelerine karar verirlerken hava durumuna bakılmamış mıydı? Ne kural mıydı? Ne kuralı? Göbeğini geriyordu o pantolon, sonra rahat koşamıyordu, hem öğlen teneffüsünde oynayacakları maç ne olacaktı koşamasaydı? Hem hala şortla gelenler vardı? Ona ne demeliydi hı? Annesi devekuşu gibi kabardığıyla kalmıştı. Çocuk haklı beyler, dedi içinden. Hem kendisi de saçma bulmamış mıydı bu uygulamayı? İzmir denen memlekete Kasıma kadar yirmi derecenin altına mı düşüyordu ki, kış kıyafet uygulaması yapılıyordu? Çocuk karşısındaki deve, kolları kavuşturmuş gözünü kırpmadan bakmayı sürdürdü. “Dev” inat edecek miydi etmeyecek miydi? Sonunda dev cüceye hak verdi, evet bazen kurallara uyulmayabilirdi.