Memelere dikkat

Geçen mayıstı. Yıllık olağan kontrol için jinekoloğuma gitmiştim. Doktorun bana "her şey yolunda ikinci isterseniz, yapın, sonra geç kalmış olabilir ve üzülebilirsiniz" öğüdüne, teşekkür edip "almayayım kalsın" demiştim kibarca.

Birkaç yıldır meme ultrasonu için bir talep kağıdı yazdırıyorum doktoruma, halamın meme kanserinden vefat etmiş olması, bir risk unsuru, ihmal etmemek lazım. Ablama da sık sık hatırlatıyorum.


Her yıl, yılda bir çektirmem önerilir, bu iyi bir şey, sorun olmadığını gösteriyor. Fakat geçen mayıs, meme ultrasonu işlemi gereğinden uzun sürdü. Öncekine göre ölç biç, bir şeyler yaptı doktor, bir taraftan muhabbet ediyoruz. Bana mı uzun geliyor anlamıyorum. Sonunda baklayı ağzından çıkardı. Öncekine göre farklılıklar vardı, sonucu beklemem iyi olurdu, altı ayda bir kontrol edilmesi de icap edebilirdi.

O his çok fena. O "nasıl ya? Her şey iyiydi ben sadece her sene her şey yolunda cümlesini duymak için geliyordum kontrole? Nerden çıktı şimdi altı ay filan? Ulen altı ay yine iyi olabilir, ya belki başka bir şeyse? Hadi bakalım?" bu sorular sonuçların çıkacağı yarım saat süresince insanın zihninden gitmiyor. Ve işi çok daha ileri götürmemek için ciddi çaba sarfetmen gerekiyor, zihni akışına bıraksan helvanı bile karar, tövbeler olsun.

Saniyelerin insan zamanıyla saate dönüştüğü zaman dilimini atlatıp her şeyin normal ve yine sadece yılda bir gelmemin yeteceğini öğrendiğimde, o rahatlama hissini tarif edecek kelimenin henüz dilimize kazandırılmamış olduğunu samimiyetle söyleyebilirdim.

Bugün yine kontrole gittiğimde, o geçen mayıs gözümün önüne geldi. Helvaya kadar bütün planları yapmış olduğum için sadece eve gidip temizlik yapmam gerektiğini düşünüyordum. Neyse ki, hal gidişat iyi. Ama ihmale gelmez, kırk yaşından önce meme ultrasonu, kırk yaşından sonra mamografi... Aman diyeyim memelere dikkat.