geçmiş olsun

Türkiye hakkındaki umutlarımı, bugün yitirmiş değilim. Çok oldu yitireli, her seçimde biraz daha biraz daha derken... en son 16 Nisan 2017'de gözyaşlarıyla yasını tuttum güzel memleketimin, kabullendim, içimde gömdüm.



Erken seçim açıklandığından beri diyordum, bu adam kazanacağını bilmese, erken seçim kararı almazdı. Nefret edebiliriz ama bu anlamdaki başarısını görmezden gelemeyiz. Biliyor, insanları nereden yakalayacağını, nasıl kafalayacağını, nefretlerini nereye yönlendireceğini, biliyor. Ama diyordum ki ikinci tura kalır, yok parlamentoyu alamaz, belki kazanır ama tüm gücü elinde tutamaz.

Mallar (hiç sevmediğim bir laf ama onun seçmenine daha ağır bir küfür yerine mal demeyi tercih ediyorum) farkında değil ama ülkemiz artık cumhuriyet ile yönetilmiyor. Tek adam rejimi 16 Nisanda kabul edildi, bugün de hayata geçiriliyor. Resmileşti. Yani artık her şey bir kişinin elinde, ellerimizle kocaman bir ülkeyi bir adamın eline bıraktık.

Geçmiş olsun.

Muharrem İnce yüzümüzü güldürdü, Gezi'deki gibi umutlarımız son 50 günde yeşerdi, allah razı olsun. Belki de bundan sebep bu sonuç daha çok koydu. İnsan gibi insana, eğitime, üretime, bilime, gelişmeye dair projelere, düzgün, dürüst, esprili, bizi azarlamayan bir politikacıya nasıl da hasretmişiz. Onunla geçirdiğimiz 50 gün bile harikaydı. (erken kaybedilen bir sevgili gibi :P) Yazık ki, İnce bu ülkenin insanına fazla geldi. Bu ülkenin malları azarlanmaktan, itilip kakılmaktan, kandırılmaktan, kekten, GDOlu gıdadan, anlıyormuş.

Yazıklar olsun.

Çok uzatmayacaktım yine uzadı. Kendimi küçük dünyama geri ışınlamadan önce...

Türkiye bugün geleceğini elinin tersi ile itti. Artık Türkiye'nin bir geleceği yok. Bir gün döneriz diyebileceğimiz bir ülke artık yok.

Hepimize geçmiş olsun.