Yazmak uzaktakine sarılmaktır

 Bunu nerede okuduğumu hatırlamıyorum, benim gibi uzaklardan, uzaklarda yaşayanlara yazılmış olmalı. 

Sarılıyorum, beni şu anda bir yerlerden okuyan herkese...

Bugün çok yoğundu. İş yani... evde çalışınca daha yoğun çalışıyorsun net! Teams’te online gören direkt arıyor, sen başka bir işle mi uğraşıyorsun, başka bir toplantıya girmek üzere misin, diyen yok. Ofiste çalışırken bir kahve molası veriyorsun en azından ya da en azından soracaklarını kahve molasında soruyorlar. Headset almıştım kulaklarım acıdı koca aletten, iPhone ‘un eski kablolu kulaklıklarına çevirdim.

Neyse yaklaık 11 saat full mesai (20dk yemek molası+toplam 30dk İlkerle sohbet Arcayı okuldan karşılama.. hariç) sonrası muhteremle mutfağa daldık. Saat 18:30. O köfte kızartırken ben salata ve Arca ergenini dengeli besleme amaçlı makarna hazırlarken hala çok yorgun hissetmiyordum, keyifler iyiydi... ne zaman yemek sonrası bulaşık ve çay demleme faslının sonuna geldik, bende bünye çökmeye başladı. Yavaş yavaş götüm rahat bir koltuk, gözüm iki satır sosyal medya muhabbeti aradı. 

Tam bir pufu paylaşan aşıklara dönüşmüştük ki... 

1. muhterem Arca’yı ödev yapmaya odasına gönderdi = Bu demektir ki Arca sunumunda koyduğu her virgülü benimle paylaşma bahanesiyle yanıma gelecek

2. Muhterem Galatasarayın iğrenç bir maçını açtı= bu demektir ki annemin ses olsun diye iş yaparken tüm gün Kral tv izlemesi gibi sadece arka fonda iğrenç spiker sesi duyacağız

3. Muhterem arkadaşlarıyla online menajerlik oynamaya başladı = bu demektir ki çayının bittiğini söylemek dışında tüm sohbetimiz sınırlanacak

4. Muhtereme arkadaşından telefon geldi, hoparlörden konuşmaya başladılar = bu demektir ki muhterem bir kadının mılti tasking seviyesine ulaşabilen yegane erkektir.

Ve en nihayetinde aşk pufumuz puf oldu, tütsümü mumumu yaktım, çayımı aldım, günümün en az 11 saatini geçirdiğim odama geri döndüm, kafamı dinlemeye...

Ve bari en azından uzaktakilere sarılayım dedim:)