Yemedi tabii.
Bundan sonrası fiziksel darp, psikolojik şiddet, vicdan sömürüsü, “bak travma geçiririm, manyak olurum” sinyalleri, trajedi, komedi, anarşizm içerikli bir filme dönüştü.
Bir de güçlü şerefsiz, atlıyor boynuma sanırsın yağlı güreş yapıyoruz, bırakmıyor, kafamı yastığa gömüyor. Gülüyorum ama ay sinir oldum, manyak mı ne!
Üzerime birkaç beden büyük gelen “sakin anne” çizgimi korumaya çalışıyorum, anlatıyorum, “bak yavrum yanındayım, çıkmıyorum, sadece yanında yatmıyorum” diyorum, basıyor yaygarayı. Gören de etinden et koparıyorum sanacak, nasıl ağlıyor. İlker gelip sakinleştirmeye çalışıyor.
Zırt pırt çişi geliyor, susadığı aklına geliyor.
Hadi diyorum iki dakika sarılalım öpüşelim, yine el ense çekiyor hop tuş! Yaklaşık bir saatin sonunda o uyuyup ben de odadan çıktığımda kendimi pehlivan gibi hissediyordum.
Bunlar bana koyar mı be! Daha da gaza getirir, azmin kitabını yazıyorum burada!
İki gecenin sonunda pufta oturmama izin verdi.
Yalnız dün gece pufta uyuklamışım, kanımca Arca "beni" uyutarak ritüelini tamamladığını düşündü ve sorunsuz uyudu.
1 yorum:
Yeliz, dayan bebeğim! BAk bana ders al ve yenilme :)) Nil 5 yaşında ve ben hala uyuması için yanına uzanıyorum, yetmiyor saçlarımı karıştırıyor, yetmiyor arkadan sarıl diyor, yetmiyor kolunu boynuma dola diyor, yetmiyor elini elimin üzerine koy diyor ve...... Odadan çıktığımda bir posta dayak yemiş gibi oluyorum ve sinirden sabahı sabah ediyorum.
Yorum Gönder