İskender sonunda

İskender’e daha okumadan b.k atmıştım. Okumamıştım da. Ama okuyacaktım. Pek popüler kitapları sonraya saklamak gibi bir huyum var. Çok merak etmiyorsam bekleyebilir. İskender’i yaza saklamıştım ama dayanamadım, uzun yolculukta yedek kitapların arasına aldım. Elif Şafak benim için şimdiye kadar sadece “Aşk”tı. Artık “İskender”. Bazı insanlar ekrandan okunamaz mesela, onların kitabını alıp eline okuman lazım. Elif Şafak da gazeteden okunmuyor anladım, elinde kitabı olacak.

Beğendim ben, öncekinden daha önyargısız başladım romana, belki beğenmemin sebebi budur. Bir de hile yaptım, “Yüzyıllık yalnızlık” ile arasına bir kitap koydum: “Evrenden torpilim var”. Roman okumaya ara vermesem bu kadar tat almazdım kanımca.

Geçen gece üçe kadar uyumadım bitirebilmek için. Genelde kitapları bitirişim hep sabaha karşı oluyor nedense... Bitirmeden uyuyamıyorum.

Sonraki gece sabah 5'te kalkacağım için hemen hemen hiç uyumamıştım.

Dün gece de İstanbul dönüşü gece ikiye kadar rapor hazırlayınca an itibariyle gözlerim kapanmakta:)

Ama yo hayır pişman değilim. Dedim ya sevdim ben İskender'i.
Roman okumak, başkalarıyla empati kurabilmek, farklı perspektifler edinebilmek için müthiş bir fırsat. İskender de bana güzel bir fırsat sundu.