Küçük şeylerin tanrısı

“Son”dan yana kaygı taşımayan yazar, öyküsünü evirir çevirir, geri dönüşlerle şimdiki zamanı harmanlar acayip bir kurgu ile sunar kitabını. Sonunu öykünün içinde bir yerlerde yakalamış olman umurunda değildir yazanın, o seni zaten üslubu ile teslim almıştır, sense tadını çıkarırsın.


Günler önce “Küçük şeylerin tanrısı” bitti. Üstüne başka bir kitaptan epeyce okumama rağmen tam olarak bende bıraktığı etkiyi tarif edemiyorum. Hani “etkileyici” dersin, hani “vurucu” dersin ama demekle tam olarak anlatmış olamıyorsun hissettirdiklerini. Hafta sonu Uşak yolundayken son sayfalarını okuyordum, sık sık kafamı kaldırıp bazı cümlelerini sindirmek için etrafı seyreder buldum kendimi.

Kitabı nadirkitap.com’dan sipariş etmiştim. Lale ablam sağ olsun tanıştırdı beni Türkiye’nin en büyük sahafıyla:) Listemdeki kitaplar pahalıysa bir de buraya bakıyorum ve hemen hiç eli boş çıkmıyorum. "Küçük şeylerin tanrısı"yla da böyle buluştuk. Çok seviyorum ikinci el kitap okumayı. Yeni kitabın kokusu yok ama başka bir ruhu var. Mesela benden önceki sahibinin notları vardı kitapta, altları çizilmiş bazı satırların. Ben çizemem, ama çizilmişse de itiraz etmem: )
Her bakımdan çok yaşayan bir kitaptı benim için. Arca sağ olsun epey haşatı çıktı, hatta birkaç yerinden bantlandı. Neyse ki fazla hırpalanmadan bitti.

Kitap demişken bu ara fena halde ağır takıldığımın farkına vardım. Nadire abla, sms’ten başka bir şey okumayan 20 yaşındaki kızına tatilde okuması için kitaplarımdan birini vermemi istiyordu. Hani okumayı sevdirecek, sürükleyici, pozitif bir şeyler. Akşam geçtim kitaplığın başına, ara ara ay kafayı yiyeceğim. İlker’e anlatıyorum, şunun sonu kötü bunun dili ağır gelir, derken İlker “sen kitap filan verme kızı iyice soğutacaksın edebiyattan” dedi. Destekleyici üslupta muhterem kocamın üzerine tanımam!

Neyse dört tane çıkardım. Biri “Bir gün”, umarım filmini izlememiştir yoksa zinhar okumaz. Kitap güzel de sonunda ağlamaktan paralanmıştım. “Sen dünyaya gelmeden önce”, al işte nefis bir kitap lakin Bosna savaşı var fonda ağla ağla için çıksın! “Patti Smith”, hani bir biyografidir, bir genel kültürdür neticesinde, gençliğe bir katkımız olsun dedik. eh iyi de onu da okurken zırlamıştım. Abicim kafayı yiyeceğim, ulen insan bir tane de sonu umut dolu biten keyifli, gülümseten bir kitap okumaz mı yav! Bakmayın burada cıvıttığıma resmen ağır roman takılıyorum. Hah bir tek “Bir yumak mutluluk” vardı, ilkini Elfana’ya vermiştim onu biliyorum, ikincisi bu, softirik bir şey. Ara ara yok! Sonradan hatırladım, Maeve Binchy tadında diye anneme vermiştim, kafası dağılsın demiştim. Kaldık açıkta. Baktım olmuyor, bir öykü kitabı sığdırdım araya, Murathan Mungan. Hani diğerleri pek kalın gözü korkmasın.Ama öğrendim ki erkek arkadaşından yeni ayrılmış, hasss... kızı hem kitaptan soğutacağım hem de depresyona sokacağım. Benden nefret edecek! Ama kitapları vermiştim artık çok geçti.

Damla'yı kaybettik, biz önümüze bakalım. Bu hadise bana gösterdi ki, benim kitaplığın biraz hafif keyiflik kitaplara ihtiyacı var. Ne alsam ne okusam da havam değişse?