4 yaş babasının babatomisi

Anatominin çilesi bitmemiştir. Bir çocuk doğurmuştur, besleyip büyütmüştür, ama neresinden bakarsan bak babasına benzetmiştir. Önceleri sevdiği adama benzemesi romantik bir duygu yoğunluğu oluştursa da hayatın gerçekleri böyle değildir!

Dört yaş bebesi, göbeğini kaşıma, aynı saatte tuvalete (hatta birlikte) dadanma ve pek tabii anneyi tuvalete sokmama, çorapları çıkarıp füze menzilinde salonun tam ortasına fırlatma, hatta kim daha uzağa atacak yarışması yapma, yatağın yastığın illa ki serin tarafını tercih etme ve hatta anneyi sıcaklatıyor diye kesinlikle yanına yaklaştırmama gibi pek gereksiz huyları babasıyla paylaşmaktadır.

Babatomi fiziksel olduğu kadar davranışsal benzerliklerin de tadını çıkarmaktadır.

Babatomi fanatik bir yapıya sahiptir. Bilimsel çevrelerce araştırılmaya değer bile görülmeyen “dört yaşındaki bir çocuğun 81 ilin plakalarını ezberlemesi” hususundan gazla, bütün GS kadrosunu masörüne kadar çocuğuna öğretmeye adamıştır kendisini. Google denen bir el altı kütüphanesi varken dört yaşında bir çocuğun bunları ezberlemesinin ne gibi bir faydası vardır, kimse bilememektedir.

Dört yaş babası “hiç enerji harcamadan kudurma”nın çaresini bulmuştur. Tembel bir yapıya sahip babatominin bu ara favorisi, oturduğu yerden küçük minderleri fırlatmak suretiyle koşan veledi vurma oyunudur. Kendisi oturduğu yerden kesinlikle kalkmaz ve enerji harcamazken dört yaş bebesinin yorgunluktan ayakları birbirine dolanır.

Sonuç? Baba yorulmamış, bebe tükenmiştir, işte ideal oyun budur!

Dört yaş babası yıllardır üzerinde itinayla çalıştığı “anne evde bile olsa gönül rızası ile babayla uyuma” projesinde – hakkını yemeyelim – oldukça mesafe kat etmiştir. Evet belki bebesi “gel babam birlikte uyuyalım” deme seviyesine henüz gelmemiştir lakin muhtelif kanepe, koltuk ve hatta zeminde birlikte ve ayrı uyuyakalmışlıkları vardır.

Ha gayret babatomi beben ergenliğe gelmeden birlikte uyuyacağınız günler yakındır.