Cimri kadının alışveriş rehberi

İndirim dönemi haricinde elini cüzdanına atanı harcarım, bozuk para gibi harcarım.

Çok ihtiyacın varsa - ki hadi dürüst olalım, hiçbir kadının “gerçekten” hiçbir şeye çok ihtiyacı olmaz – o sitelerden alışveriş yapabilirsin. Ama o fotoğraflardaki çıtı pıtı hatunların üzerinde durduğu gibi duracağını sanıp da sepetini doldurma bacım. Zira senin gibiler sayesinde tekstil markaları on senelik outlet mallarını bir senede tüketmişler. Yapacağın şey basit, mağazalara sık sık uğrayıp deneyeceksin. Hem indirim öncesi tenha olur. Denediğin ürün bir şekilde o sitelere düşecek, düştü mü de havada kapabilirsin. Böyle bir Mudo elbisem var, allah seni inandırsın, indirimi beklesem bedenimde bulamayacaktım. Sezonda yarı fiyatına aldım.

İndirim döneminde bile sırf yeni üyesine 20 TL’lik ilk sipariş indirimi yapıyor diye, siparişimi ikiye bölüp İlker’i de üye yapıp, indirimin üzerine 40 TL’lik indirim almış utanmaz bir tüketiciyim. Üzerime deneyip hemen oracıkta telefondan sepete eklediğim ürünler var kaçmasın diye. Hayır mağaza ismi vermeyeceğim, sonra foyam ortaya çıkar, kapısından sokmazlar beni.



Kapısına yakında “wanted” ibaresiyle bir fotoğrafımı asacaklardan biri de Nine west. Her alışveriş merkezindekine girerim, affetmem! Umumiyetle İlker’i de sokarım, o modeli seçer ben indirimi beklerim. %50, katiyen tatmin etmez. Bu günlerde indirimin %70’e çıkacağının kokusunu alıyorum, uzakta ağır ağır pişen kahvenin huzurlu kokusu gibi usulca geliyor burnuma. hmmm nefis… “Türk kahvesi ateşle değil, sabırla pişer” diye bir laf vardır, işte ayakkabı indirimi de öyle sabırla pişer, ağzıma düşer.

Ayakkabı demişken babet dediğinin rahat olması lazım ama rahatlıktan yana ayaklarım ruh eşini bulmuş değil. Daha doğrusu değildi. Arca’ya indirimden pijama alalım demiştik. C&A’da (ben bu bunu kırolar gibi CEA olarak okuyorum, ofisteki Almancı arkadaşım se und a gibi bir şey okuyor, İlker “benim yanımda bari İngilizce okumaya çalış” diyerek utancını dile getiriyor, ben tınmıyorum. CE A işte peh!) babetleri 15 TL görünce atladım tabii. AA 36 yok. Sonra Gülçin’in yazısı bir film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden, 37 aldım. Evet bacım, babetin dandiği, bir numara büyüğü ve tabii ki 15 TL’lik olanı makbuldür.

Unutmadan, Zara, Massimo Dutti filan hep arkadaşmış, bunu arkadaşım Elvan’dan öğrendim, hepsi aynı anda indirime girerlermiş. İndirim vakitleri de Temmuzun ilk haftası ve Ocak’ın ilk haftası, umumiyetle Perşembe günü olurmuş. Utanmadan sorarım ben, alışverişte utanmak yok. Bu Dutti sadece Forum’da var, İlker de pek sever gömleklerini bu markanın. İndirim zamanı geldi miydi, uzatır kafamı dükkandan içeri sorarım, “indiriminiz ne zaman başlayacak?” Sonunda çareyi “telefonumuzu verelim bir mesaj atın” demekte buldum. Kasadaki bayan da yukarıdaki pek mühim bilgiyi paylaştı ve dükkan benden kurtuldu.

“Bunun ederi bu” anneden kıza geçen çok faydalı bir “alışverişte kendine hakim olma” yöntemidir. Annem pazarda bile pazarlık eder, malın ederini tespit eder, beğenmeyen tezgaha da arkasını döner gider. Çok defa yoldan çevrilip “tamam abla sana olsun” ile kendi tespit ettiği ederde malı kapatmışlığı vardır. Söylemesi ayıp, bu güzide gen annemden bana da geçmiş.

Geçen indirim tezgahlarını kurcalıyorum, pijama almak istiyorum kendime. Abicim indirimde bile 25 tl takımlar. Elim gitti geldi, bıraktım, onun ederi o mu? Değil! Hazır Arca yazlıktayken geçen akşam pazara uğradım. 3,5 TL alt (üstelik LaSenza :P) 3,5 TL pamuklu üst kapmışım, bir de onları kombin etmişim, al sana 14 TL’ye iki takım pijama.

Pazar, iyidir, candır. İndirimden 20 TL’ye bulamayacağın penyeleri 5 TL’ye düşürürsün. Ayağına Birkenstock giyebilirsin ama el kadar t-shirt’e 20 TL verme bacım, gözünün yağını yiyeyim, verme! Semt pazarının, pazarcının yanında ol!