Siddhartha

… Bir kimse arıyorsa, gözü aradığı şeyden başkasını görmez çokluk, bir türlü bulmayı beceremez, dışarıdan hiçbir şeyi alıp kendi içine aktaramaz, çünkü bir amacı vardır, çünkü bu amacın büyüsüne kapılmıştır. Aramak, bir amacı olmak demektir. Bulmaksa özgür olmak, dışa açık bulunmak, hiçbir amacı olmamak…

… Arayan biri gözünün önündeki bazı şeyleri göremez…

Siddhartha bir Brahman ailesinin gözde çocuğu. Her şeyiyle kusursuz, sevilen… Amacı Buddha olmak ve gerçek bilgeliğe ulaşmak. Bir gün çilekeşlere katılmaya kadar veriyor, çocuk insanlar dediği sıradan kişileri küçümseyen bir arayışın içine giriyor. Arayışında hala eksikler var. Diğer taraftan öğretilerin hiç birine ihtiyacı olmadığını da biliyor. Arayışını tamamlaması için çocuk insanların arasına karışmalı, dünyevi isteklerini ve kaygılarını anlamalı, hatta tüm bunların değersizliğini anlamalı ve ırmağın öğretmenliğine bırakmalı kendini. Ve anlamalı ki bilgelik öğrenilmez, bilge olunur, bilgelik öğretilmez…

Bazı kitaplar sabırla sıranın kendine gelmesini bekler. Sen onu neden beklettiğini bile unutursun ama o bekler. Siddhartha da Zeren’den yıllar önce adını duyduğum, duyar duymaz aldığım fakat hep sırasını bekleyen kitaplardandı.

Geçtiğimiz günlerde kitap kulübünün okunacaklar listesini güncellerken Siddhartha’nın adı çok geçti, istisnasız okuyan herkes muhteşem bir kitap olduğundan bahsetti, daha fazla kayıtsız kalamazdım.

Okuduğum süre boyunca beni bu kadar içine alan, yüzüme dingin bir gülümsemenin yayılmasına sebep olan başka bir kitap var mıydı hatırlamıyorum.

Bazen aramaya o kadar kaptırırsın ki kendini bulduğunu bile fark etmezsin. Bulmak özgür olmaktır. Aramaksa bir amacın büyüsüne kapılmak… İyisi mi ara sıra arayışlarımıza ara verelim belli mi olur belki de aradığımızdan bile daha değerlisini buluruz, bulmak özgür olmaktır.