Krema mantar penne... E daha ne?!

Efendiiiimm bu yavru muhteremin el emeği göz nuru. Bizde yalan yok, adam kendi düşündü kendi yaptı. Neredeyse mutfağa sokmadı beni. Ama öncesinde istişarelerde bulunduk yani fikir aşamasında katkım olmadı dersem manasız bir tevazu olur.

Ne alaka deme! Yemeği hazırlama öncesi, sırası ve yeme sonrası ilker yeliz sohbetlerinden ciddi bir yemek programı çıkar!

"Sakın mantarı ayrı bonfileyi ayrı tavada soteleyeyim deme! Anlarım ben ikinci tavayı aranıyorsun"

"E napıcaz "

"Abicim ikisinin de sulu kalmasını istiyorsun madem aynı anda yüksek ateşte hızlı pişir"

"Tamam üf!"

.....

"Kremayı makarnayla evlendirmeden hemen önce kat bence, bir de karabiberi unutma..."

"Ay yeliz bi git permasan rendele şef benim!"

Rendeledim. Permasanın sosun pişirilmesinin akabinde katılması fikrine katılıyordum. Tek derdim kremasının fazla olmamasıydı. Makarna sosunda kremaya karşı değilim sadece abartınca ağır geliyor. Ama onda da anlaştık muhteremle, yarım paket krema tamam!

Dana bonfileler jülyen kesilmiş, mantarlar ince dilimlenmişti. Soğan ise varla yok arası minicik doğrandı. Az zeytinyağıyla önce soğanlar sonra et ve mantarlar kavuştu. Birbirine karışan aroma mutfağa yayıldığında ... Biz kendimizden geçerken Arca ıyyy dedi. Her anlamda yenilikçi tutum sergileyen, yeniliklere anında uyum sağlayan bir cüceye göre gastronomideki muhafazakarlığı takdire şayan! Hmm evet belki henüz beş yaşında olduğundandır:)

Babamın veciz bir sözü vardır; "yemek buldun mu ye dayak buldun mu kaç"

Bizim cüce yeni lezzetlerden dayak bulmuşçasına kaçıyor! 

Ona göre makarnadaki devrim ketçabın icadıyla tamamlandı. 

Ay aman of sen ne anlarsın lezzetten, damak tadı fukarası velet!

Neyse makarna aldante olacak, permasan sosa yedirildi mi fazla da pişirilmeden makarna ile bir beden olup mideye inecek. Biz yanına angora beyaz açtık, yakıştı. 

Arca? Ketçap, orta pişmiş bonfile dilimleri ve bir tabak makarna ile karnını doyurdu. Ah ulen bizim gibi ana babaya ketçaplı makarna manyağı velet! Allahım biz sana n'aptık?!