Yeryüzüne dayanabilmek için

İnsan eli eteğini dünyadan çekmek istiyor. İçine kapanmak ve içinde yaşamak. Kabuğundan bir koza örmek ve küçük kozasına kimseleri davet etmemek istiyor. Bu zamanlar, işte o zamanlar…

Dış etkenlerden korumak istiyor insan kendini. Çünkü insan en çok kendini sever, sevmelidir de... En basitinden, twitter’da okuduğun bir şeyden, mesela başbakanın ellerinde canlı bomba listesi olduğunu ve hiçbir şey yapmadıklarını söylediğini okumaktan, ya da kafan dağılsın diye izlediğin bir maçın seyircilerinin insanlık dışı saygısızlığından korunmak istiyorsun ama işte bir şekilde gündem yine seni gelip buluyor, bir haberin satırlarında, televizyondan gelen bir küçük seste buluyor.

Kaçacak delik yok.

Tezer Özlü’ye “neden edebiyat?” diye sormuşlar, “yeryüzüne dayanabilmek için” demiş.

Kaçamasan da dayanabilmeni sağlıyor, edebiyat. Küçümsenemeyecek bir etkisi var üzerimizde.

Ekim ayında okuyacağım kitapları seçerken, tabii ki onlara bu denli ihtiyacım olacağını bilmiyordum. Ama öyle iyi geldi ki…

Okumaya öyle vermiştim ki kendimi, yazmaya elim varmıyordu. Hislerini ifade edemedikçe daha çaresiz hissediyorsun.

Derken posta kutuma birkaç e-mail düştü. Blogdaki eski yazılara yapılan yeni yorumlar. Yorumları okuyup tekrar o eski yazılara döndüm, daha eski daha eskiye… Ve kendimi tekrar birkaç satır yazmaya hazır hissettim. Hani evvelden çokça söylediğim bir şey vardı, bloguma şükrediyordum, insanlara dokunabilmeme vesile olduğu için… Ve bugün, bu defa bu blog sayesinde insanlar bana dokunabiliyor, beni fark etmeden de olsa iyileştirebiliyor diye şükrediyorum. İyi ki varsınız…

Tezer Özlü’nün “Yeryüzüne dayanabilmek için” kitabı öyle isabetliydi ki, birkaç cümle paylaşmadan edemeyeceğim:

“neden yazılır? dünya acılı olduğu için yazılır. duygular taştığı için yazılır. insanın kendi zavallılığından sıyrılması çok güç bir işlemdir. ama insan bir kez bu zavallılıktan sıyrılmayagörsün, o zaman yaşamı kendi egemenliği altına alabilir. işte böylesi bir egemenliği bir iki kişiye daha anlatmak için yazı yazılır. (ya da kendi kendine kanıtlamak için). çünkü, insanın kişisel özgürlüğü, kendi dünyasına egemen olmasıyla başlar. dünyasına egemen olan insan, acıları coşkuya, bunalım yaratmaya, sevgisizliği sürekli aşka dönüştürebilir. ben dünyama egemen olmayı edebiyatla öğrendim. “