"Arca, oğlum, senin annen bir salaktı..." Vol.11

İlker geçen hafta doğum günüm dolayısıyla İstanbul’a geldi. Eski günlerin hatırına İstiklal’de kol kola gezdik, güzel öğrencilik yıllarımızı yad ettik. Derken bir binanın önünde durduk. Başladık engin mimari bilgilerimizi konuşturmaya. “Vay be!! Nasıl güzel restore etmişler, bak gördün mü, çok şık olmuş. Hmm neymiş bu otel mi?” … “yok yok cafeler var baksana”.. “AVM galiba?” … “aman Demirören’i de hiç sevmem ama bak adam ne güzel yapmış işte, takdir edeceksin” … “ya ya… bak bu caddedeki bütün binaları böyle yapsalar ne iyi olur”

Dedik yürüdük. Ertesi gün arkadaşıma anlatıyorum, “var ya Demirören bir binayı restore etmiş, şaşar kalırsın, ne güzel yapmış yav”

“puhahah o binayı yeni yaptı, yer yerinden oynadı, hem zevksiz, hem tarihi dokuya uygunsuz hem yüksek hem de AVM diye”

Evet Arca, oğlum… senin annen ve baban hem cahil hem de salaktı.

Ama sen bizi müthiş insanlar sanıyorsun. Hemen her blogger annenin “bir gün bebem büyüsün, bu satırları okusun” hayali benim semtime uğramadığı ve sen okumayı öğrendiğin gün bu blog kendini imha edeceği için bu salaklıklarımızı hiçbir zaman da öğrenemeyeceksin.

Eh madem öğrenemeyeceksin o halde uzun Çin yolculuğundaki uçak tuvaleti ziyaretlerimden birinde bulduğum ve yolcusunun güzel kokması için çabaladığını düşündüğüm THY’nin deodorant hizmetini anlatabilirim. THY’yi –neyse ki içimden – tebrik ettikten sonra, deodorantı kullandım. “Iyyy oda parfümü kokuyor lan bu” dememe kalmadı, öyleymiş zaten. Tuvalet tuvalet gibi kokmasın diyeymiş meğer. Yolculuğun geri kalanında bütün uçağa oda parfümü kokuları yayan salak bendim.