Çocuktur bitlenir...

Okullar açıldı beridir, radyoda dönen bir reklam var. Her duyduğumda çocukluğum düşüyor aklıma ve kokoş bale derslerinde sosyete bebelerinden kaptığım bit!


Bizim zamanımızda anne ev hanımı ise çocuklar kreşe anaokuluna gitmezdi, ben de ablam da gitmedik. Ama zarif olalım diye (puhhahah ne zarafet ne zarafet!) bizimkiler 4 yaşından itibaren bale dersleri aldırdı bize. Ablam okul öncesi bu zarafet eğitimini kazasız belasız atlattı, sonra ilkokula gitti. Eh ben eksik kalır mıyım? Ben de gittim elbet aynı kursa. Aynur hanımdı sanırım, eski ünlü bir balerin. Boydan boya aynalı bir sınıf, duvarlara monteli barlar ve sol tarafta duran bir piyano var hatırladıklarım. Biti bu derslerin soyunma odalarında kaptığıma neredeyse eminiz. Arap kıvırcığı saçlarım var o yıllar, bonus bir kafa. Bitlerin en bir sevdiği yuva.
Nasıl da tatlı tatlı kaşınırdı. Annem temiz titiz kadın, hemen önlemlere başladı. Aslında saçlar kısacık kesilmeliydi, lakin bale kursunun yılsonu gösterisi var birkaç hafta içinde, topuz yapılacak saçlar kestirmek mümkün değil. O zamanlar şimdiki gibi özel ilaçlar yaygın değil. Kwel miydi ne, Almanya’dan bir şampuan getirtmişlerdi, bir de sık dişli metal tarak. Bu şampuanla ve gazyağı ile saçlar yıkanıyor, kafayı bulan bitler önüne serilen beyaz tülbendin üzerine pıtır pıtır düşüyordu. Bir de tırnağınla çıtlatırsın hey gidi…

Kuş yuvası saçlarımı normalde türlü dalaverelerle taratmayan ben, bitlenince tabiri caizse eşek gibi taratmıştım. Annem aforoz ediliriz korkusuyla toplum içinde “bit”in “b”sinin lafını ettirmezdi, kırk tembihle sokağa çıkardık. Hiç unutmam, otobüste gidiyoruz, nasıl kaşınıyorum, annemden izin isterdim kaşıyabilir miyim diye. Şöyle bir etrafı kolaçan eder, sağdan soldan fazla ilgi yoksa “tamam kaşı” der, ben de haldur huldur kaşırdım kafamı.

Annemin bitlerimi ayıklayacak diye canı çıkmıştı, kıyamam. Zaten yılsonu gösterisinin ertesi günü saçlar kınalı yapıncak gibi dipten kesildi. O yaz uzat uzat bir türlü uzamadı. İlkokula kısacık saçlarla başlamıştım. Herkes beni oğlan çocuğu zannetmişti, çok kıl olmuştum ama asıl ablama gıcık olmuştum. Kardeşim aynı evde yaşıyoruz insan bir bit kapmaz mı? Yok, Allah seni inandırsın kapmadı. Kız benim gibi halktan değil asil soydan geliyor:)) Sonraki yaz anneannemlerin bağ damında geçirdiğim bir hafta bana pirelenme şeklinde geri döndü. Ablam yine yırttı! Zira eve dönmeden pirelerim temizlenmişti.

Çocuktur bitlenir diyeceğim ama koca kadınken uyuz oldum ben a dostlar!!!

Merak edenler geçmişe bir tık...

Ömrü hayatımın en kısa saçlı fotoğraflarından biri koyup kaçarım, ilkokul 1. sınıf, 23 nisan şiiiri okuma ekibi en sağdaki benim, saçlar hala uzamamış, kurdele filan takmışım, hani kız çocuğuyum ya:)) O saçlar Allah seni inandırsın iki sene uzamadı, şimdi röfle yaptırıyoruz ya iki ayda üç parmak çıkıyor şerefsiz, sonra gör dötüm kuaför yolları! PEH!