Dumur diyalog #114

A: Anneannemi çok seviyorum

Y: Anneanneler çok sevilir.

A: Hayır ondan değil. Hep istediklerimi yapıyor.

Y: Ne yapıyor mesela?

A: Bana hep mantı yapıyor, sonra çizgi film izlememe izin veriyor, hem televizyon izlerken hep kendi yediriyor bana yemekleri hiç yorulmuyorum, banyoda istediğim kadar arabamı yıkamama izin veriyor, istediğim kadar çikolata yememe de izin veriyor. 

.............

Arca ile İlker hafıza kartı oynarlar ve nasıl olduysa İlker yener. Arca bir daha oynamak ister,

İ: Olmaz babacım zirvede bırakmak istiyorum oynamam artık

A: O ne demek?

İ: Yani şimdi yendim ya, artık oynamam bir daha 

A: Ohooo sen şimdi bir daha yenemem diye mi korkuyorsun!

........

Arca'nın okulda pantolonlarının dizleri hep yırtılır. 

Yeni giysi almak istemeyen Yeliz bir şekilde yamaya ikna eder cüceyi ve Kemeraltı'ndan araba şeklinde yama alırlar. Tabiri caizse Yeliz salağının dikeceğim diye kıçı çıkar, ellerine sayısız defa iğne batar, ilk yamadan sonra yediği iğneler aklını çalıştırmış olacak, yamaların ütüyle yapıştığını keşfeder. Hepsi ütülenir bir güzel yapıştırılır. Bu defa cüce dötlük yapar:

A: Bu yamalı pantolonları okula giymem.

Y: Eh annem ama giyesin diye yaptık, şimdi giymek istemiyorsun

A: İstemiyorum hiç bi çocuğun böyle yamalı değil giysileri.

Y: Farklı olacaksın

A: bana gülecekler,

Y: Gülmeleri seni rahatsız ediyor

A: Hayır annem insanların bana gülmesinden hoşlanmıyorum

Y: Hmm insanlar gülünce kendini kötü hissediyorsun (Etkili dinleme çabalarının bokunun çıktığı anlar...)

A: Ay annem ne diye söylediklerimi niye tekrar ediyorsun

Y: etkili dinleme yapıyorum

A: O ne ya?

Y: Yani ağzından laf almaya çalışıyorum

A: ha tamam o zaman

...bazen en iyisi dürüst olmaktır...