Enerji

“Ay Yeliz hanım ne kadar harika bir enerjiniz var vallahi güne iyi başladık”

Dün sabah İstanbul ofisteki arkadaşım ona sarıldığımda böyle dedi bana. Ve bunu ilk defa duymuyorum. Bir ay kadar önce merkez ofise gittiğimde yeni işe başlayan genel müdür sekreterimiz de aynı şeyi söylemişti. Aynı sabah ilk yardım eğitiminde öğrendiklerimden heimlich menevrasını gösterdiğim diğer arkadaşlarım da bana kahkahalarla gülmüşlerdi. Uçak seyahatleri mi beni manyaklaştırıyor vallahi bilmiyorum.

Hoşuma gidiyor tabii ki, yani insanlar İstanbul’da öyle bitkin öyle keyifsiz, mutsuz sakin görünüyorlar ki…

İzmirliliğime bağlayan çok…

Kimine göre İzmir’de biz her gece rakı balık deniz börülcesi, kordonda bira, bir tarafına sallamıyoruz ya dünyanın, ondan bir rahatlık var üzerimizde… Kimine göre yılın on ayını güneşli geçirmenin verdiği bir D vitamini fazlamız ve bir fotovoltaik filan doldurabilecek enerjimiz var.

Hayır iyi bir şey mi onu da bilmiyorum. Bence değil. Zira “sıcakkanlı” “soğukkanlı”nın aslında tam karşıt anlamlısı değil ama yazık ki bende sıcakkanlılık böyle bir etki yapıyor.

Yani şöyle bir şey…

Bendeki aşırı “sıcakkanlılık”, kesintisiz sırıtış, abartılı gülümseme, ağız dolusu kahkahalarla bir olayı anlatma  gibi belirtilerle ortaya çıkıyor.

Ay dur anlatma deyince, aklıma geldi. dün bizim Çinlilere anlattığım şeyi yazmayı unutmuşum bacım, şimdi biz Milano’da freeshop geziyoruz, “uçak kalkmadan birkaç şişe alkol alalım da tek şişeye tamah etmeyelim memlekette” hesabındayız. Milano’nun ne kadar kazık olduğunu fark ettiğimde, bari euro bozukluluklarıyla çikolata peynir alayım dedim ve cüzdanı çantadan çıkarıp içindekileri saymaya başladım. Sonra ne oldu hatırlamıyorum Coco Channel No.5 standının önünde buldum kendimi, orama burama parfüm sıktım. Öhöm testerlarla yıkandım da diyebiliriz tabii:P Sonra arkadaşımla artık kapıya doğru yürümeye karar verdik ki bam! Cüzdan yok! Ay ben şimdi bu bizim Çinlinin Milano metrosunda parasını çaldırdığını da biliyorum ya, başladım bağırmaya ama nasıl bağırmak cüzdanımı kaybettiğimi kalkışa geçmiş uçaklardan duymadılarsa şerefsizim. Var ya havaalanı havaalanı olalı böyle yaygara görmemiştir. Tabii yaygarama, ayılıp bayılmalarıma personel koştu. Aralarından biri “aa benim arkadaş senin cüzdanı buldu, ehliyetini çıkardı, fotoğraftan seni tanımaya çalıştı ama bulamayınca polise gitti”, dedi. “Ah annem ah yavrum oradaki on dört senelik fotoğraf o sabiden ne kaldı sanıyorsun?” demedim tabii sarıldık kızın boynuna, ben ve uğruna cüzdanı bile unuttuğum Coco Channel No.5 bulutum. Tuttum kızın elinden doğru polise. Yolda asıl kahramana rastladık. Ay sen kıza bir sarıl bir öp! Hayır Allahtan İtalyadayız, öpüşten koklaştan yana mesafeleri yok. Kol kola gittik polise, aldık cüzdanı, sen sağ ben selamet. – dün toplantıda Çinlilere çok benzer tonlamada anlattığımı şu an yazınca fark ettim, ay kadın hiç mesafen yok peh!

Neyse ne diyordum? Aşırı gereksiz saçma sıcakkanlılık... Pek tabii bu overdose pozitif enerji, bir kriz anında direkt telaşa bağlanıyor. Yani enerji o kadar yüksek seviyede ki kriz anında da tansiyon düşmüyor. Bir soğukkanlılık, bir duygularına hakim olma, bir sakince problem çözme... ı-ıh yok katiyen, katiyen benden yana değil hiçbiri. Soğukkanlı olabilmem ya da en azından kontrollü görünebilmem için acayip kasmam yani kendimden başka bir yaratığa dönüşmem lazım.

Kendim gibi olduğumda ise benden ortaya çıkan tek olumlu şey pozitif enerji ve buna da kimse para, mevki, eleman ne dersen de, vermiyor. Yani pozitif enerji dediğinin en azından benim özelimde avantaja dönüşebilecek hiçbir yanı yok, hayır para etmiyor. Bu düzenin bu çağın aranan özelliği değil abicim. Senden her boktan aptal durumu, her fazladan gereksiz işi her zamanki gülümsemenle karşılaman bekleniyor. Pozitif enerji üzerine yapışıyor ve ne yapsan kurtulamıyorsun. 

Aman ko gitsin bugün Cuma!

Ay dur koma!

Unutmadan twittera yazdım buraya da yazmam lazım. Dün gece İstanbul dönüşü taksiye bindim, taksici tam benim kafa, sohbet ediyoruz. Bizim iç hatlar terminalini açmışlar şok oldum, havaalanı taksisi olduğu için ona sordum ne zaman açıldı, daha bomboş inşaat gibi, ne iş diye. Tayyip İzmire gelince illa ki açacağım, demiş. İnşaat firması bir aydan önce bitmez demiş, bizimki de İzmiri almaya geliyorum, ne yapıp edin açın demiş. Açmışlar. Almaya mı geliyormuş puhahahha dedim ama izole çevremden gayri bir bildiğim de yok ha. Hani dünkü mitinglerdeki sesle İzmire gelse, katiyen alamaz derdim ama emin değilim.

Taksiciye sordum; “yav siz her gün farklı kesimlerden insanlarla diyalogdasınız,  ne dersiniz, binali alır mı izmiri?” 

Cevap süperdi: “Vallaha hanfendi, bu kadar olaydan sonra binali değil CİN ALİ gelse alamaz İzmiri”

Görsel: "Baloncuk yapan kadın ile Arca cücesi ve Toromanya'nın D.'si" konulu sanatsal çalışma için Nil'in kocası Murat abime teşekkürler.