“Annelik” elbisesi

Evvelden demiştim, “süper anne? Yok be gülüm hikaye”… öyle ama hatta devir süper olmamanın devri biliyor musun? Hatta şimdi trend anti mükemmeliyetçilik! Hmm bak onu da demiştim. 

Var ya, yakında konuşmayacağım, sorulan soruları blogdan link vermek suretiyle yanıtlayacağım, o denli gevezelik etmişim vaktiyle…

Ama elimden geleni yapıyorum. Bak bir tane daha.

Hhahah vurun lan beni! Süper düper hüper bir anne olmadığımı daha nasıl haykırayım allahsızlar!

Süper olmadığımda hemfikirsek devam edelim.

Bir akşam İlker ve Arca beni metro durağından aldılar, eve doğru ilerlerken Arca annelere hazırladıkları sürprizler hakkında fazla açık vermeden bir şeyler anlatıyordu. Heyecandan gözleri kocaman olmuştu, sesindeki titremeyi fark etmemek imkansızdı. Aynı coşkuyu paylaşacakken elime tutuşturduğu notu okudum ve başımdan aşağı kaynar sular döküldü. O gün İstanbul’daydım. Bir an koptum. O kadar sinirlendim ki…. Önce çalışan annelerin düşünülmemesine, sonra annesizlerin…

Hatta okuldan arayıp gelip gelmeyeceğimi sorduklarında paylaştım sitemimi. Kendilerince haklılardı, piknikti, geç olursa hava serinlerdi… Annesizlere hiç girmedim artık, şartlarımı zorlayacağımı söyledim. Zorladım. Bileti öne aldım, programımı kısalttım.

Bulutların gökyüzünde fanus oluşturduğu şehirden uçarcasına kaçarcasına ayrılırken kendimi cidden süper anne olarak hissediyordum. Tabii ya pelerinimi takmış ve bulutların da üzerine güneşli gökyüzüne uçuvermiştim. Bundan sonrası güneşin şehrine süzülmekten ibaretti.

Okuldaki etkinlikte “süper anne”yi görünce koptum zaten, benim için mi yaptılar acaba?

Annelik bana çok şey öğretti. Törpüledi, biçim verdi. Evet tabii ki süper filan yapmadı ama kendimdeki gelişimleri görüyorum.

Eskiden üzerime olmayan ve dikiş yerlerinden atan “annelik” elbisesi tadilata gire gire, söküle dikile güzelce üzerime oturmaya başladı. Bir hotkotür şerefisizim! 

Hem zaten “annelik” dediğin konfeksiyon mamulü tek tip olabilir mi, elbet bir terzi eli, çocuklarımızın eli değecek!

Anneler gününü kutlayasım yok benim, çocuk annelerin, çocuk gelinlerin ülkesinde, çocuklarının hiç yoktan öldürüldüğü annelerin ülkesinde neyin günü allasen!

Benimki ancak küçük bir teşekkür olabilir cüceye, beni anne yaptığı için…