“Bir çocuğa nasıl davranman gerektiğini bilmiyorsun!”

Hani öyle kalırsın, hani ne diyeceğini bilemezsin, bakarsın oğlanın suratına. “Etraftan ne derler?” diye çekinmekten çoktan vazgeçmişsindir de böyle bir tepki eşekten düşmüşe döndürür adamı. Bunu hak edecek bir halt ettiğin de yoktur ha!

Dürümünü tam istediği gibi yaptırtmana rağmen masadaki turşu ve elindeki ayran daha cazip gelmektedir cüceye. Bir söylersin, iki söylersin, ı-ıh yok oralı olmaz. Dahası gözünün içine baka baka hüpletir ayranı. Sonunda sabrın taşmıştır. Önünden turşuyu elinden ayranı alır, masanın öte yanına koyarsın ve “yemeğini ye!” dersin.

O zaman Carpe Diem bebeyim!

Kitap kulübü toplantısı…

Leyla Erbil’den Tuhaf Bir Kadın… Mekan ORA LAHMACUN

(Güleni tepelerim! Hayır, biz böyle kitap kulübü edebiyat tartışması, Tea&Pot’ta bitki çayı demlenmeleri filan… entel mi görünüyoruz oradan? Hayır, bacım seni temin ederim ki değiliz, katiyen değiliz! İşten çıkmış karnı aç bir avuç kadınız.)

Dağınık darmadağınık

Kredi kartı ekstrem gelmiş. ŞOK!

Bir yanlışlık var dedim, İlker of boşver dedi. Tek tek her kalem harcamayı didikledim. Arca’nın ayakkabıları, benim fahiş fiyatlı çantamın bile taksiti var. Hemen hiçbir kampanya fırsatını kaçırmadığımdan tutarın üçte biri kitap. Bu ay vicdan yapmışım Arca’ya da üç tane kitap almışım Allah için.

Türkiye'yi izlediniz.

Arca babasının göğsü ile göbeği arasına yatmaya bayılır. Ölmek üzereyken tam da oraya yatmaya alışmış oğlanın babasının tabutuna yine öyle kafasını koyması... Çok hazırlıksız yakalandığım bir sahneydi. Yerin altında ilerlerken metronun diğer yolcuları gözyaşlarımı görmesin diye güneş gözlüklerimi taktım. Çenemden süzüldü, gören oldu mu bilmem. 

İçimde bir sıkıntı? ne diyelim, hayırlara vesile

Üzerimizde kolsuz bluzlar altımızda etek, yazdan kalma bir hava, sohbet ediyoruz havadan sudan, yok özellikle havadan. Tamam sıcak, tamam güneşli falan ama bir baskınlık vardı havada. Yağsa rahatlayacak mı?

Bende de aynı havalar bu aralar.

Büyüyünce böyle bir anne olmak istiyorum

Ekrana baktım baktım ve gayri ihtiyari "büyüyünce böyle bir anne olmak istiyorum" dedim. Öylesine çıkıverdi ağzımdan hiç düşünmeden. Gerçi düşünmüşüm demek ki, demek ki bilinç altımda bir yerlerde Arca bir yetişkin olduğunda nasıl bir anne olmak istediğime dair ipuçları biriktirmişim ve yirmibeş sene sonraki Yeliz ve Arca ikilisini karşımda sohbet ederken bulduğumda dökülüvermişim.

Güzel Harabeler

Bazen bedel ödemek gerekir. O kitabı bitirmek istiyordum ve öz evladımın nöronlarından birkaç yüz tanesinin ruhuna elfatiha okumakta tereddüt etmedim. Elindeki ipad ile aşk yaşayan Arca "annecim sen biraz daha oynar mısın ben bunu bitirmek istiyorum da" dediğimde gözlerini gözlerime dikti, bakışlarında "dalga mı geçiyon be anne" sorgulayışı vardı ama toparlanması uzun sürmedi. "A e ım benim de şu çiftlik oyununa bakmam lazım" diyerek vicdanımı rahatlatıp nadiren eline geçirdiği fırsatın tadını çıkarmak üzere koltuğa daha da gömüldü.

Bir cumartesi öğle öncesi bizim evin halleri:)

Gudubet misin arkadaş!

Boğaz ağrısı şikayeti ile uyandığımda saatler 04:45’i göstermekteydi. Her parça iş için bir zaman dilimi belirlerim ben. Bir birim genelde 5 dakikaya denk düşer. Tuvalet vs işleri iki birim, giyinmek bir birim, eşyaları son kontrol bir birim ve beş birime dönüşmemesi için Arca’nın gıdısından öpücük yerine koklama işlemi bir birim.

Ve taksi gelir.

4,5 yaş anasının anatomisi & babasının babatomisi

4 yaş anatomisinin üzerinden bir ilkbahar bir de yaz geçmiştir. Gel gör ki 4,5 yaş anatomisinin üzerinden koca bir silindir geçmiş gibidir. Yaz aylarından kalma salmışlık bir türlü toparlanamamakta, anatomi kendini tabiri caizse bok gibi hissetmektedir.

4,5 yaş Arcatomisi

Koca bir yaz boyunca hiç hastalanmayan Arcatomik yapı ile ilgili iki soru akla gelmektedir. Bir, “biz bu çocuğa bakmayı bilmiyor muyuz ve anneanne-babaanne bakımı daha mı iyi?” İki “okul mu çocuğu hasta ediyor?” Gönül, okulun üzerine atmak ister suçu, zira önceki yaz okula gitmiştir ve amipli dizanteriden el ayak ağız hastalığına kadar nerede akla gelmeyecek virüs, parazit var, alıp getirmişti bu çocuk. Evet evet kesin okulun suçu:P

Çocuk kitapları : Arca'nın kitaplığı +3 yaş vol.1

3 yaş kitapları ile devam etmeden önce küçük bir not...

Bazen sıkıldığını sanıyorsun, o bir dönem öle bayıla okuttuğu kitapları okutmaz artık sanıyorsun ama öyle olmuyor. Kenara ayırıp aylar sonra tekrar çıkardığında aynı heyecanı yakalıyorlar. Oyuncaklarda uyguladığım oryantasyonun kitaplarda da aynı coşkuyu yaratmasına çok sevinmiştim. Evvelce yapmış olduğum kitap yatırımları sebebi ile son zamanlarda Arca’ya hemen hiç kitap almama gerek kalmadığını fark ettim.

Bir yerlerde birileri ölüyor şu an

İlk duraktan bindiğim metroda ayakta kaldım. Enteresan!

Dedim ki “trafik çıldırmış olmalı”. Okuyamayınca kafanda bir şeyler yazmaya başlıyorsun otomatikman. Yani ben öyle yapıyorum en azından. Hatta yazının başlığı bu olabilir; “trafik çıldırmış olmalı”. Sonra baktılar ki yeni sırt çantamı yere koymayıp ayaktayken iki kişilik yer kaplamakta ısrarcıyım, yer verdiler,oturdum, sayemde metroya bir vücut daha sığıştı.

Çocuk kitapları : Arca'nın kitaplığı +2 yaş vol.1

Günün çorbası hiçbir fedakarlıktan kaçınmayarak bugüne kadar sır gibi saklanan Arca'nın kitaplığını siz sevgili okuyucularının hizmetine sunuyor!! Sağ olun var olun!

Allah biliyor ya öyle sır filan yok yav, anası kendi okuduklarını sayıp dökmekten bebesinin kitaplığından bahsetmez olmuş. Bunu fark edenler de uyarmış, bir tavsiye et bir liste ver demişler. Olay kısaca bundan ibaret bacım. Yoksa dükkan senin. 

Ya ben bir de boyuna çuvallıyorum ya bu analık işinde, becerebildiğim bir kitap seçme işi var onu da böyle hava atar gibi yazmak kanıma dokunuyor. Ama yok hizmet hizmettir, bu kitap işi tavsiyeyle oluyor kendimden biliyorum. Anası bu yer cücesine neler okuyor merak eden buyursun, merak etmeyenin canı sağ olsun. Öyle liste verip geçmeyeceğim ha, birkaç kelam edeceğim sonra ay tüh okuyaydım der üzülürsün benden söylemesi.

Okumaya nasıl vakit ayırıyorsun?

Sabahları metro durağında beklerken ayakta birkaç dakika, metroda en az yirmi dakika, sonra aktarma otobüsünü beklerken durakta 5-10 dakika, otobüste oturabilirsem bir on dakika da otobüste. Ayakta okumayı da denedim ama belediyenin otobüslerini şoförler değil ralliciler kullanıyor kanımca, vallahi kolum çıkıyordu. Ayaktaysam yeltenmiyorum artık: )

Dumur diyalog #108

İ: Ipad’in şarjı dolmamış babacım

A: Sen yanında götürdün mü?

İ: Hayır

A: E, ben oynamadım, sen götürmedin, neden hala dolmadı şarjı?

….

Davete ne giyeceğine karar veremeyen Yeliz kocasına danışmaktadır.

Y: Elbise mi giysem, pantolon mu giysem, ne giysem?

Tuvalette kakasını yapmakta olan Arca seslenir; “Annem birini giy, öbürünü yedek alırsın.”

Tesadüfün böylesi... 1984

Hemen her yerde, evinde, en mahreminde bile izleniyorsun. Her şeyin kayıt altında.

Hayatının her noktasına müdahale ediliyor, çocuk yapmak / yapmamak konusunda bile senden başka söz sahibi olanlar var.

Tek tip giyinmen gerekiyor, tek tip düşünmen.

Düşünmüyorsan sende bir sorun var, hemen düzeltilmelisin.

Yalancı

Evin bütün çekmecelerini elden geçirdiğimiz gündü.

“Hani sana okuldan getirdiğim küçük şeyleri ne yaptın annem? Hani onlar buradaydı?”

Hasssss……….

Kıvır gülüm kıvır… “Onları daha güvenli bir yere koydum Arca.”

Domestik hafta sonu

Saçımın dibi dört park çıkmış, modeli kaçmış, bonus kafaya doğru emin adımlarla ilerliyor ben kuaföre gitmeye üşeniyorum da eve okuma köşesi yapmaya üşenmiyorum.

Daha doğrusu planlamaya üşenmiyorum. Laptop sehpaları belirledim, koyacağım koltuğu tespit ettim, hatta hayallerimde orada oturup kitap okuduğumu bile canlandırdım.

İş hayata geçirmeye gelince ona da üşendim.

Ağla çocuğum, açılırsın

Hava sıcaklığı 35’in altına inmemiş olabilir, hâlihazırda denize giriyor, güneşleniyor olabiliriz ama hala bilmeyen varsa söyleyeyim sonbahar geldi! Esen rüzgârın üşütmesinden, metrodaki siluetlerin hırkalanmasından, bizim evin hallerine bir hüzün çökmesinden anlarsın sonbaharın geldiğini!

Topuklu ayakkabılı Raif Efendi

--- yazıyı mümkünse Lisa Ekdahl'ın "I don't mind" isimli eseri fonda çalarken okuyalım bacım ki tadı çıksın. Hadi hep beraber "I don't mind I don't mind ... How could I mind? ..." ---

Bundan böyle topuklu ayakkabı giyenin taaaaa!Bütün gün ayakta duracağın belli, senin neyine topuklu ayakkabı giymek?

Herkes bu iş hayatında mış gibi yapıyor ve ben onları seyrederken çok eğleniyorum. Yüksek kademedekiler önemli insanlarmış gibi yapıyor, orta kademedekiler müşterileriyle arım balım peteğim ilişkisindeymiş, daha alt kademedekiler ise hiç olmadıkları halde olayın bir parçasıymış gibi yapıyorlar.

Ben?