Yel değirmenleri ile alıp veremediğim bir şey var ama ne?

Uyku denen şey depolanabilen bir şey değilmiş, bir defa daha anladım. İlki hamileykendi. O kadar çok uyuyordum ki gebeyken bir doktor ziyaretinde İlker dayanamayıp sormuştu, "ne zaman biter bu uyku halleri?" Hiç bitmedi. Herkesler "aman uyu uyu doğurunca uyuyamayacaksın zaten" diyerek beni uykunun depolanabilen bir şey olduğuna inandırmaya çalışmışlardı.

Hafta sonu tatilinin hatırı sayılır bir kısmını uyuyarak geçiren bünye an itibariyle Arca'nın ateşli gecelerinden sebep, yine uykuya muhtaç. Bir süredir haneye uğramayan enfeksiyon özletmişti kendini diyemeyeceğim, ama yüzsüz geldi yine çöreklendi evladımın boğazına. Hay üst solunum yolu enfeksiyonu gibi...

Hafta sonu organizasyonundan sonra Arca'yı almak için Çeşme'ye gittik. Özetlemek gerekirse, her türlü dötlüğü yapmış babane ve halaya. Kanımca bu onlarla son kalışıydı. Gıcık olmasın diye Deniz'e kimse yüz vermemiş. El kadar bebenin travmasından Arca sorumlu, bilmem anlatabildim mi?
Next station: Anneanne ve dede. Onlar da pek hevesli, alsınlar bakalım boylarının ölçüsünü:P

Alaçatı sezonu açmış anacım. Sokaklar tıklım tıkış. Çok güzel bir vesileyle yemekten önce Alaçatı'daydık. Amma velakin öğrendim ki bu Çeşme'ye gidip geleceksem, sosyeteye ayak uydurmam gerek. Ben tabii Özdere'nin mütevaziliğinden alışmışım, yazlık = paçozluk benim için. Çeşme'de sökmüyor, elini yüzünü düzeltip insan içine çıkacaksın yoksa seni insan yerine koymazlar!

Üst görseldeki yel değirmenleri her Çeşme yolculuğunda usanmadan çektiğim zilyon tane kareden sadece biri. Benim bu yel değirmenleri ile alıp veremediğim bir şey var ama ne?

Al işte bak banner'da da bir yel değirmeni var. Ve yandaki karenin sıkışmış bir köşesine... Her yerde bir yel değirmeni.

Önceki hayatımda Don kişot muydum neydim? Yok lan benden olsa olsa sanço panço olur!