Mert Kaan’ın doğum günüydü ve Poyraz’a da küçük bir hediye
almaya karar vermiştik. Arca’nın dudak "hani bana" diyerek büküldü. Evet doğru
ona da alınacaktı bir oyuncak. Bir cumartesi akşamüzeri saatleri Göztepe’ye
indik, yürüyüş yapıp oyuncakçıya girdik. 2-4-5 yaşları için oyuncak. Hiç kolay
değil. Arca’ya bütçeyi aşmayacak bir oyuncak seçmesi tembihlendi bu çerçevede
oldukça pahalı ilk birkaç oyuncak reddedilince istediği oyuncağın fiyatını
direkt satış görevlisine sormaya başladı zaten.
Bence çok ama çok uzun bir zaman sonra iki çocuğa hediyeler
belirlenmişti. Bir tek Arca kalmıştı geriye. Fiyatı bütçeye uygun oyuncakları
gösterdi, kılıç, korsan kostümü baltalı bıçaklı, oyuncak tabanca…vs…
Bundan birkaç sene evvel olsaydı, bu talepler karşısında
dehşete düşerdim. Gel gör ki aştım artık bu işleri. Daha doğrusu çocuğa silah
ya da kılıç almakla kendisini bir katile dönüştürmeyeceğimi biliyorum en
azından. Zaten sen o oyuncağı alsan da almasan da o bir şekilde eline geçirdiği
her şeyi silaha, kılıca çeviriyor zaten. Bakınız iki sene önce yaşananlar…
Kaldı ki dozu saçma bir boyuta varmadığı sürece çocukların yaratıcılığının gelişmesi bakımından faydalı olduğu bile söylenebilir.
Kaldı ki dozu saçma bir boyuta varmadığı sürece çocukların yaratıcılığının gelişmesi bakımından faydalı olduğu bile söylenebilir.