Az önce balkona çıktım, saçlarım ıslak, ama kocaman bir şalım var benim. Elvan’ın annesi örmüştü, beni iki tur sarabiliyor, başıma örttüm ve bedenimi,
ayaklarımı altıma topladığımda bacaklarımı bile örtüyor, nefis bir şey! Bir sigara
yaktım, İlkerin o bir dünya para bayıldığı sigaralarından bir tanesini paketten
çektim ve ucunu yaktım. On yıldır ilk defa diyerek demogoji yapmak isterdim ama
yapmayacağım, zira on senedir pek çok kereler yaktım. Çok tepem attığında, çok
alkol aldığımda, çok düşündüğümde… Nikotinin zihni açan bir tarafı var ve
ağlamayı durduruyor. Tekrar başlamıyorum başlar mıyım, salak mıyım bırakmışım o
kadar! İçine çekmeyip dumanını atmosfere püfledin mi bir şeycik olmuyor. Püflediğim duman gökyüzünde belli belirsiz bir iz bırakırken ay ilişti gözüme, yarım yamalaktı, hiç sevmem! Karaktersiz bir manzara.
Bir hilal değil, bir dolunay hiç değil, bir adı bile yok.
Her kadın kendi döngüsü içinde “hayat – ölüm – hayat”ı yaşar. Menstrual
siklus diye bir şey var. Çektiğin sancıların akabinde, yitirdiğin döllenmemiş
yumurtalarının yerine yenilerinin gelmesi, yeniden doğmak ve yeni bir hayat
döngüsüne girmek değil de ne?
