Çin'deyim ve az önce...

.... koca caddenin önünde geleneksel bir düğün arabasına "Çinli" turistler gibi elimde fotoğraf makinası ile yaklaştığımda, damat olduğunu düşündüğüm adam camı açtı ve gözümün önünde kustu.

Evet kustu, midesinde ne var ne yoksa caddeye boşalttı. Caddenin karşısında bekleyen arkadaşlar kokunun onlara kadar geldiğini söyledi, bilmiyorum onların yalancısıyım.
Var ya "ben böyle memleketin içine kusarım" deyip çıkarmış olabilir.Zira ilk gün geleneksel lokantada sevimlilik olsun diye ne getirdilerse yiyen bendeniz de benzer hislerle az yutkunmadım.

Facebook ve blogger'ın yasak olduğu bu memlekette şirketin server'ına bağlandım ve bu iki kariyer katili ile tekrar kavuştuk. Dolayısıyla sabaha yetiştirmem gereken işler varken ben yazıyorum. Havada karada yazarım abicim, kimse beni tutamaz.

 "yoğunluktan yazamıyorum" .... "tutuldum kaldım yazacak bir şey bulamıyorum" ... "yazacak çok şey var ama elim klavyeye gitmedi" KATİYEN! Bu cümleleri katiyen günün çorbasında okuyamazsın abicim. Edebi yazılar, nefis fikirler, entellektüel bakış açısı... hayır bunları vaad etmiyorum. Vaad ettiğim tek şey her gün yazmak :) Zira her gün yazmazsam, yıllarca görüşememiş ve bir araya geldiğinde nefes almadan konuşan geveze bir eski dosta rastlamışa dönersin ki hiç tavsiye etmem:)

Neyse, gerçekten işim var, wordde yazdığım yolculuk postunu da kaydeder kaçarım (ne yani blogger yoksa word de mi yok:P)