DÖNDÜLER!

Geri döndüler! Her yerdeler! Ve çok uzun bir süre daha bizimle olacaklar! Onlar… Yazlıkçılar!


Şehre döndüler!

Bu insan türü, özellikle Nisan mayıs aylarında önce sadece hafta sonu olmak üzere terk edişlere başlar. Sonra bir grup yazlıkçı, okulların kapanması ile şehirden göç eder. Kalanlar üniversite sınavının bitişini bekler. Temmuz başı oldu mu, sokaklarda köpeklerden başka canlı bulamazsın. Onlar da araba altlarında gölgelenirler.

Şehre derin bir sessizlik ve yavaşlık hakim olur. Benim için güzel günler başlamıştır.

İzmir’de yaşıyorsan, bir evin bir araban bir de yazlığın olur. Bunları yaptıysan daha da çalışmana gerek yoktur, yeterlidir.

Sadece yazlıklardan oluşan sayfiye kültürü var bu şehrin. Şehirden 40 km uzaklaştın mı, tamam, denize de hafiften yakınsa, al bir arsa yap bir ev oldu sana yazlık. Yazlıkçılar rahat gidebilsin diye Çeşme’ye otoban var İzmir’de, hiçbir yere bağlantısı olmayan bir otoban!

Yaz oldu mu, Perşembe akşam üzerinden başlar el ayak çekmeler. Cuma kimseyi bulamazsın yerinde. Dönüşler pazartesi. Eh Allah’ın izniyle Salı günü mesai başlar. Benim babam biz küçükken senelerce pazartesi- Salı çalıştı, çarşambayı bizimle yazlıkta geçirdi, Perşembe-Cuma izmir’de kaldı, Cuma akşamı geldi, Pazartesi sabah döndü.

Geçen hafta yazlıktaydık ya, içim acıdı. Hadi bizimler son derece verimli kullanıyorlar ve bizimkiler gibi aile çok, yaz-kış kalanlar var. Onları ayıralım bir kenara. Büyük çoğunluğun evi atıl durumda. Taş çatlasın 3 ay kullanılıyor. Geriye kalan 9 ay boş. Nitekim bayram sonrası herkes kaçmıştı, boş evlere bakakalmıştık.

Bayramın bitişiyle döndüler! Her yeri istila ettiler! Çok bedbahtım!

Okul alışverişlerine, market alışverişlerine her şeye dahil oldular.

Evin önünde park yeri bulduğum, marketin önünde dörtlüleri yakabildiğim günler hoş birer anı olarak kaldı. Ş
Aslında pazartesi günü anlamalıydım, işe gelişim on dakika gecikti. Bunlar geçen hafta başlamışlardı her yeri ele geçirmeye ben tatilde olduğum için fark etmemiştim. Bu hafta iyice palazlanmışlar. Asıl dün akşam İlkerin ayakkabılarını tamirden almak için girdiğim semtten yarım saat çıkamayınca jeton düştü. Üstüne birkaç kaza tehlikesi ve bir trafik kavgası da eklenince iyice emin oldum. Şehri geri almışlardı. Artık onlarla paylaşmak zorundaydım park yerimi ve trafikteki şeridimi.

Oysa tüm yaz boyunca sessizliği dinlemek ne hoştu.