Tam da "o" evredeyim

Hani evde herkes üst solunum yollarından nasibini almıştır ve sen kendini yokladığında "şimdilik" iyi hisseder gibisindir ve hasbel kader "bu defa beni teğet geçecek galiba" derken dilini ısırırsın ya...

Hah ben "o" evreyi, İlker'in "sen de hasta olacaksın hiç havaya girme" şeklindeki motive edici sözleri ile pek hızlı atlattım ve "kabullenememe" evresine dün itibari ile sert bir iniş yaptım.

O "kabullenememe" evresi muayyen gün öncesi gibidir. "ulan bu bana yapılır mı"dır suratındaki ifade. "ulan az kalsın sıyırıyorduk, belki hafif atlatırız" temennisi yatar gönüllerde. Çoktan şifayı kapmış bünyeye Umca gönderilmeye devam edilir, nafile...Arca'nın anlamaz bakışlarına gözler dikilir "senin yüzünden oldu, hasta ettin lan bizi" denir ama ağrılara çare değildir!

Derken çamaşır astıktan sonra iki saatlik bir dinlemeye ihtiyaç duyduğunda... Vücudundaki en saçma noktalar ağrımaya başladığında... Sümükler oluk, öksürük boğulurcasına bir hal aldığında... "kabullenirsin"!

İşte ben tam da "o" evredeyim şu anda. "kabullenme" evresi. Bundan sonrası kolay. Kahve yerini ıhlamura bırakacak. Battaniyenin altına girilecek ve hatta üst solunum yollarının semptomatik tedavisinde kullanılan ilaçlar baştacı yapılacak. Ve hatta herşey iyi giderse banyo bile yapılabilir.


Arca'yı merak edenlere önce içimden okkalı bir küfür savuruyorum. Lanet cüce ailemizin ocağına incir ağacı dikti. Şimdi keyfi yerinde. Bugün dışarı çıkmak istiyordu, oldu canım görürsem söylerim!

Şaka bir yana, adam bizden metanetli çıktı yav! Acile gittiğimizde hastane yataklarını görüp gerisin geri depar atmaya çalışmadan önce inanılmaz bir sükunet ile muayene oldu. Bu arada doktorculuk malzemeleri yanında. Doktorlara gözdağı veriyor, "ben de sana iğne yapacağım!" Defalarca içtiği şuruplara gıkı çıkmıyor artık. Ter attığında çamaşırlar değişecekse kollar hemen havaya. Çişe giderken arıza yaptı az önce, kendi yönlendirdi beni. "şöyle oturalım, sakinleşeyim". Harbiden sakinleşince kucağımda gittik, işedi. Biz koca çocuklar, aynı evrelerden geçiyoruz ve birbirimize şikayet edip duruyoruz, kendimize acıyoruz. Cüce sümüklerini sildirip oyuna devam ediyor, lakin bizden oyun anlamında medet umamayacağını öğreneli çok oldu.


Fotoğraflar da Arca'nın bayram hatırası olarak kayıtlara geçsin...