Çok pis cüce kafalarım!

İlker geçen gün Arca’nın az buçuk mal olduğuna karar verdi.

Pek bozuldum. İnsan “karıcığım pek akıllısın” der, değil mi?

İşin şakası bir yana Arca’nın çok zeki olduğunu düşünmüyorum (olmasın aman) ama çok da mal değil be, sadece biraz … Ne bileyim… Dur birkaç örnek vereyim.
Arca kıymalı kabak yemeğine bayılır ama yemek konusunda inadının tutmasını istiyorsa hemen “yemicem”lere başlar.

O gün yine ufaktan arıza yaptı. Önemsemiyorum önce arızayı, oralı olmuyorum, “aa annecim neresini beğenmedin yemeğin?” gibi gayet normal bir soru soruyorum. “havuçlarını istemiyorum” Havuçlarını ayırdım “al bak havuçlar gitti, hadi ye” Hemen bitirdi yemeğini cüce.(Arka fonda puhahaha Erol Taş smiley)

Başka bir gün, ev soğuk yelek giysin istiyorum. Giymeyeceğim diye tutturdu. Yelek iki taraflı penyelerden, hani pazarda satılanlardan. “Yeleğin kırmızı tarafını mı giymek istersin, lacivert tarafını mı?” Arca “kırmızı” dedi ve giydi. İlker’in ağzı bir karış açık…

Yine bir gün dışarı çıkacağız, yanlışlıkla ince bir penye giydirmişiz, fikrimizi değiştirdik, poların içine termal içlik giysin istiyoruz. Epey dil döktük Nuh diyor peygamber demiyor. Yumoş’u aldım elime (ayıcık) ve Yumoş’u konuşturmaya başladım. İnandırıcı olsun diye Yumoş’un elini penyesine değdirip “ay çok inceymiş bu bak ben kürkümü giydim, hadi sen de şu içliği giy de çıkalım” şeklinde konuşturdum. Yumoşun elinden içliği aldı, el sıkışıp anlaştılar ve içlik giyildi.

İlker bunları Arca’nın mal olmasına bağlıyor. Muhterem kocamın karısının üstün (!) zekası üzerine boş yere methiye düzmesini beklemiyorum ama iki senedir hatmettiğim kitaplara da insan bir şapka çıkarır canım! Boşuna mı okuduk kardeşim gece gündüz? Hepsi o kitaplarda yazıyor bunların kardeşim hepsi!

Yalnız aramızda kalsın cüceyi kafalamaya bayılıyorum!