Kocamı Fransızcadan soğutarak bence iyi ettim.

Ben - söylemesi ayıp - Fransızca kurumu geçtim. Yeni kur yeni şans iki hafta içinde bu blogda!

O kadar yavaş ilerliyorum ki, bu vakte kaplumbağalar bile öğrenmiştir bu dili. İki cümle kurabilmek için üç saat düşünüyorum. Hani "anlıyorum ama konuşamıyorum" klişesi var ya, hah işte o bende "ne anlıyorum ne de konuşuyorum" kalıbına daha münasip. Hakikatten anlama dinleme sıfır. Hani Flamancayı bile daha iyi anlıyorum diyebilirim. Şirket dil öğrenmek isteyenlere ofis bünyesinde eğitim sunuyor, Flamancaya atladım. Zira onun için ayrı bir kursa gitme imkanım yok. Kör topal Fransızca bir şekilde gidecek, Flamanca'yı da öğreneceğim nihayetinde. Şirkette arkadaşlarım Flamanca konuşuyor, evde İlker ve Arca sürekli konuşuyorlar, Arca'nın arkadaşı geliyor, onunla da ... Ben ? Piç miyim lan ben?!

Sömestr Tatili

Yarın Düsseldorf'a gideceğiz. Mühim bir tekne fuarı varmış. Biraz sosyal medyaya daldım, "İlker fuardayken biz cüceyle Düsseldorf'ta ne yapabiliriz" sorusuna cevap bulma umudu taşıyordum, sömestr tatili fotoğralarının saldırısına uğradım. Şehirde kalan kesim çocuklarına uğraş arayışında, şehirden kaçanlar ya küçük şehir memleket ziyaretlerinde değerlendirmiş tatillerini, ya kayak tatili ayarlamış ya da yurtdışı...

Bizim sömestr tatillerimiz anneannemlerde yani Akhisar'da geçerdi. Babam hepimizi sabahtan garaja bırakırdı, Akhisar otobüsüne binerdik. Manisa'ya kadar biraz virajlı ama ormanlı bir yol, sonrası Manisa'nın köyleri. Sırasıyla sayardım, yol başka türlü geçmez ki... Saruhanlı'ya - ki o da ilçe oldu galiba - geldik mi, tamam Akhisar'a geldik sayılır.

Erken yenen akşam yemeklerinin ardından uzayan sohbetler ve gece yarısı olmadan acıkılınca sobasında ekmek kızartılan anneanne evi... Tuvaleti dışarıdaydı, popomuz üşürdü işerken, elimiz kıpkırmızı kesilirdi yıkayınca. Hep birlikte yatılan tek odanın bir köşesinde illa ki lazımlık, gece buz gibi tuvalete mi gidelim?

Seferberlik planı: Soğuklar!

Bu hafta gündemimiz soğuklar olacak, şimdiden biliyoruz. Zira bu hafta sonu itibariyle 1-2 derecelere inen, yol kenarlarındaki çalıları donduran soğuk, birkaç güne karı da beraberinde getirecek. Vallahi bence isabet. Bir kar görsün, bir kar topu oynasın bu aile, çok şey mi istiyorum?
...
Dememe kalmadı, kar da yağdı yeay:)

Bahar çocuğu ve Akdeniz insanı olmanın verdiği bir "soğuk fobisi" var, inkar edecek değilim. Üşütmekten, hasta olmaktan, kronikleşmeye ramak kalmış sinüzitimin nüksetmesinden korkuyorum, fobiyse fobi!

Kendimce önlemlerimi aile bireylerine dayatacağım seferberlik planım hazır.

ev giysisi

Ev giysisi diye yazıp google teyzeye sordun mu, sana envai çeşit pijama, eşofman takımı çıkarıyor. Bu hayatta google teyzenin de bilmediği şeyler varmış.

Ev giysisi dediğin kostüm, çok emek ister google'cım. Öyle mağazaya girip bir takım penye almaya benzemez. Onlar hep var, ama bakalım "ev giysisi" mertebesine ulaşabiliyorlar mı? Katiyen!

Ev giysisi dediğin...

an itibariyle...

"Bir odanın kapısını kapatıp yalnız kalmak, her zaman hayatımın en güzel şeylerinden biri olmuştur."
 Charles Bukowski

Yaklaşık bir saat önce eve girdik.

Normal bir ailenin -5 derecede dışarıda ne işi var değil mi? Otur evinde, yılbaşı ağacını kaldır, ütüleri yap, iki kap yemek koy ocağa değil mi? Yok ya, fazla domestiğe bağladık mı bana bir haller geliyor. Allahtan İlker de öyle. Geçen gün dil kursu aktivitesi kapsamında pratik yapmak için gittikleri Brüksel'e yakın küçük bir Flaman şehri olan Mechelen'i çok beğenmiş, birlikte gidelim diyordu. Canıma minnet, benim için dışarı çıkmaya bahane olsun. Tabii evde yaymayı, kah kitap okuyup, kah playstation oynamayı tercih eden cüce kararımıza şiddetle karşı çıktı ama çok da tın. 

Yaşlandığını nasıl anlarsın? Vol.3

Bu başlıkta bir yazıyı ilk yazışım değil. Bakınız 2011 versiyonu ve 2012 versiyonu. Eminim içerik olarak konuyu kullandığım başka yazılarım da olmuştur ama şimdi aramakla uğraşamayacağım. 

Demem o ki ben bu yaş mevzusuna takık bir insanım galiba. Hayır sadece yazdıklarımdan değil, geçen gün katıldığım eğitimde bile bunu mevzu bahis ettiğimi fark ettim. Yaratıcı bir tarafını bulmaya mı çalışıyorlar nedir (benim için epey aramaları lazım), hepimize ismimizin baş harfiyle bizi tanıtan bir sıfat bulmamızı istedi hoca. Hatta "Y biraz zor olabilir" diye uyardı beni. Yo gayet net: Youthful. 

(dinç, genç bir havaya sahip anlamında) 

an itibariyle...

Hafta sonunu domestiğe adamış bir insanın en öncelikli tatmin seviyesi aşağıdakilerden hangisi ile sağlanır?

a. Buzdolabına dizilmiş minimum dört çeşit tencere yemeği

b. Tamamı ütülenmiş çamaşırlar

c. Ertesi gün öğlen için hazırlanmış sefertası ve dahi kocasının öğlen salatası

d. Banyo yapmış okula hazırlanmış oğlan

e. Hepsi

Evet bildiniz: Hepsi! 

Kış çirkin yüzünü bu hafta sonu layıkıyla gösterdi. Yağmur dinmedi, hava bizi dışarı hiç davet etmedi. Bizim de gönlümüz yoktu zaten. Malum bağlamışız domestiğe, dışarıda işimiz ne? 

Gerçi bana akşam üzeri beş gibi geldiler. Bütün hafta ofisin içinde attığım 500 adım, dün zaten misafir hazırlığı yapmışım, burnumu çıkarmamışım, dedim ki yürüyeceğim. Kimse oralı olmadı. Çıktım, dondum, döndüm. İyi oldu ama, egzersizleri bu kadar ihmal edersek, semeri iyice büyüteceğiz.

Günün bende kalanları, Arca ile sabah yatak keyfi sohbeti, İlker'le mutfağa kara tahta tasarım çalışmaları, kitap kulübümün hatıra kitabı ve kahve keyifleri olarak tarihe geçsin... 

An itibariyle...

güne, hafta sonuna, haftaya veda zamanı. 

Yılın ilk pazarı

Yeni yılın ilk pazartesisine bomba gibi hazırım, diyemiyorum. Bütün günümü Fransızca çalışarak geçirdim yine de sınava hazır değilim, neden?

Yeni yıl yazısı

Adettendir, her yılın başında yeni hedefler konur, değişimler planlanır ve tabii ki çoğuna ulaşılamadan bir sonraki yıl gelir çatar ve bir sonraki ve bir sonraki...

2018’e girerken tanımladığım “aşmış insan” tanımına bir adım daha yaklaşabildim mi? Evet sanırım, bu da bir şeydir.